The Strings (Strings Series 2)

ika- labing siyam

"Astrid, papasok kana?" tila ba nag-aalalang tanong ni nanay. Hindi naman ako nagtaka sa itsura niya. Maybe sinabi ni kuya Anton ang nangyari sa akin. Ni hindi nga siya nagulat nung umuwi kami ni kuya.

After that night, he never talk to me again. Kagaya lang din ng dati. Noon, kaya ko at sanay ako. Pero ngaun? Ang laki na nang pinagbago. Yung tipong gusto ko siyang lapitan pero natatakot ako.

I know I love him, a sinful feelings for him. Hindi ko din alam kung kailan o paano nagsimula. Hindi rin ako sigurado dahil ngaun ko palang naman naramdaman ito.

"Si kuya?" tanong ko.

"Sinong kuya?" sagot ni nanay habang titig na titig sa akin. Nakakatakot kaya umiwas ako ng tingin. Since the last time kuya Anton and I talked. Palagi nalang akong napapraning sa mga taong nakakausap ko  lalo na tungkol sa kanya.

Kabang kaba ako. Hindi naman siguro alam ni nanay ang nangyari at nararamdaman ko pero takot na takot ako. "Ano, Anton." sagot kong hindi pa din makatingin.

"Kagabi pa siya hindi umuuwi, e."

"Bakit daw?" umangat ang tingin ko kay nanay.  Never kaya hindi umuwi si kuya o si Anton. My goodness! Ni hindi ko na alam kung ano din ba ang dapat kong itawag sa kanya. Ginagabi man siya pero palagi siyang nandito.

"Hindi ko alam." tugon ni nanay tsaka ako tinalikuran.

Buong byahe ko sa school ay okupado ni kuya Anton ang utak ko. Ni hindi ko nga namalayan na nasa school na pala ako.

Ang weird pa kasi pag pasok ko ng gate ay pinagtitinginan na agad ako.

"Grabe, kapal ng mukha! Diba siya yung kabit ng lolo ni Bree at Kaio? Nakakahiya." bulungan ng makadaan ako sa building malapit sa main office.

Pumikit ako ng mariin sa madaming bulungan na nangyari. I want the soil to eat me. Kahit kasi sila ay parang diring diring nakatingin sa akin.

"Miss, how much for one night?" isang lalaki ang humablot sa akin. Napangiwi pa ako sa sakit ng pagkakahila niya sa palapulsuhan ko.

Nanghihina na naman ako. Hindi ko alam kung bakit mahina ako sa mga ganito. Sabi nga sa golden rule, do unto others want you want others do unto you. Pero bakit ganito sila? I'm trying to nice and fair with them pero bakit nanghuhusga sila?

Hindi ko naman sila inaano diba?

Nabitiwan ako ng lalaki ng may tumikhim. "Dude, how much is your life?" malamig at malalim na boses ni Rajan.

Napaatras ng bahagya ang lalaki at isang kasama niya.

"What? We can share, Raj. But first come first serve." ngumisi yung lalaki. Sa isang iglap lang ay nakahandusay na siya sa sahig kaya pinagtinginan kami ng mga studyante.

God. When can I have a peaceful life?

"Pati ba naman si Raj? Maybe she's good at blow job!" nagtatawanang salita ng mga varsity na dumaan.

Rajan jaw clenched in an instant at bumalikwas sa mga varsity na dumadaan.

"Rajan, wag na!" sigaw ko. Pumikit ako ng mariin dahil diretso lang siya at parang walang narinig.

Nagmamadali akong sumunod sa kanya.

"Aray!" napangiwi ako agad ng may humila ng buhok ko.

"You caused all the trouble! You pathetic social climber slut!" Si Claire iyon.

Hindi ako makalaban dahil patalikod niya hinila ang buhok ko. Nagpumiglas ako pero lalo lang humigpit ang hawak niya sa buhok ko.

"Bitiwan mo ako!" sigaw ko tsaka inapakan yung paa niya. Lumuwag ang pagkakahawak niya sa buhok kaya nakawala ako. Pakiramdam ko ang natanggal ang anit ko sa sobrang sakit.