The Strings (Strings Series 2)

ika tatlumpu't lima

"What's wrong?" napabaling sa akin si Anton nang literal na natulala ako. Kung yung babae na kumausap sa akin ang mommy niya, bakit niya ako nilapitan? Bakit siya bumalik kung alam niyang wanted siya? Bakit niya tinatanong kung ako ang totoong Bree? Ano ang plano niya?Ano ang kailangan niya sa akin？

Should I tell anyone? O baka mali naman ako? Baka feeling ko lang siya yung mommy ni Anton? God! Hindi ko pa alam kung paano susulusyonan yung problema ko sa amin ni Anton, meron pang dumagdag.

"W一wala.." umiwas ako ng tingin sa kanya. Ayoko muna sabihin kay Anton na nasa Pilipinas na ang mommy niya hangga't hindi ako talagang sigurado.

Pwede naman na mali lang ako diba?

Besides.. It's her mom we're talking about. Mommy niya na dahilan kung bakit bawal kami ni Anton. Kung bakit galit si mommy sa mga Ibañez na wala naman kinalaman sa ginawa niya noon.

Hindi naman namin siya napag-usapan ni minsan ni Anton kaya hindi ko alam ang stand at feelings niya towards his mom.

Nanlaki ang mata ko ng niliko ni Anton sa isang kanto ang sasakyan niya. Ang kaninang magulong isip ko ay biglang naglaho ng parang bula. I feel excited and extremely happy. Matagal ko na din kasi gusto bumalik dito, I just don't know how.

"Nanay's here?" parang nanginig ang boses ko sa sobrang kaba at tuwa. Madami akong feelings na hindi ko na mapangalanan sa sobrang pag apaw.

Tumitig si Anton sa akin kaya umiwas ako ng tingin. Pinatay niya ang makina ng sasakyan at nagpakawala ng malalim na hininga. I know he's still at it. Alam niyang may nangyari sa akin na ayaw ko lang sabihin. Maybe I'll tell him. Hindi lang ngaun, bukod sa ngaun ko lang siya nakita ay makikita ko ulit si nanay ngaun. Miss na miss ko na kaya ang kasungitan niya at mga pagkain niluluto niya. May chef kasi sa bahay nila mommy Sasha kaya halos hindi din ako makakain ng maayos.

Madalas kasi ay banyaga sa panlasa ko ang mga pagkain doon kaya hindi ako nakakain masyado.

"Baby--" hindi ko pinagsalita si Anton ng umiling ako. Bahagya ko pang nilagyan ng drama ang mga mata kong nakatingin sa mga matang niyang puno ng tanong.

"Can we just enjoy today, please? We can't be together everyday. So can you spare this moment to ask me what's really bothering me. And besides..." ngumiti ako. "I miss you..." halos mag apoy ang pisngi ko sa kahihiyan. Bahagyang napauwang ang labi ni Anton at kumunot ang noo sabay iwas ng tingin.

Umiling siya at nagpakawala ng mahinang mura. "You really know how to stop me." hindi ko alam kung iritado siya o namamangha. Ngumiti nga ulit ako sabay hawak sa handle ng pinto ng napahinto ako.

Napatingin ako sa kamay ni Anton na nakahawak sa braso ko. He sigh heavily and then lean towards me. "I miss you more baby..." he kissed me. He closed his eyes and started to move his lips. Kumalabog ng husto ang puso ko sa bawat marahan at maingat niyang paghalik.

Pinikit ko din ang mga mata ko and started to kiss him back by slowly moving my lips. I moaned when he deepened the kiss. I really don't know if I kiss well. Dalang dala ako sa bawat halik niya sa labi ko. Slow yet so passionate. Para bang sinabi ng mga halik niya kung gaano ang pagmamahal niya sa akin. Magaling humalik si Anton. It was like he trained himself to be a good kisser.

Napadaing ako lalo ng bumaba ang halik niya sa jawline ko at nagsimulang maglakbay ang kamay niya pababa sa dibdib ko. Para akong nadikit sa buhay na kuryente sa lakas ng daloy nito sa katawan ko. I instantly stop him and chose to save my self from burning. Jesus! Hindi ko alam kung ano ang sasabihin ko sa sobrang gulat. Nakita ko ang takot at gulat sa mga mata ni Anton. Mahina siyang nagmura at napapikit ng mariin.

"Sorry. Fuck. I didn't mean to cross the line baby.. " alam kong kinakabahan siya. Kitang kita ko iyon sa mga mata niya. "I just missed you so bad.." he said with sincerity and sorry.