The Strings (Strings Series 2)

ika- apanapu't apat

"Pero.." alma ko. Hindi ako pumunta dito para kumain. I want us to settle things and move on with our lives.

"It's just dinner. I know you haven't eat anything." sagot niya na kinalaglag ng panga ko. Lalong may kumirot sa puso ko sa simpleng salita ni Anton. This is one of the reason why I loved him. He cares too much.. He's very thoughtful in every possible way.

Tahimik kaming kumain. At times, napapatingin ako kay Anton na nakatingin lang sa akin ng seryoso. His cold eyes always intimidates me. Parang misteryo sa akin kung ano palagi ang nasa isip niya at gagawin niya.

Hindi ako nakakain ng masyado kahit masarap ang pagkain. Everytime I take the food, naiilang ako sa mata niya na halos hindi kumukurap.

"Are you done?" tanong niya. Tila ba nag iingat. Tumango ako at uminom ng tubig. God! Hindi ko alam na magkakaroon ako ng kaonting enerhiya dahil sa pagkain.

Tumayo si Anton. Lumapit siya sa akin ng walang alinlangan sabay hawak sa kamay ko. Halos mapasinghap ako ng magtama ang mga kamay namin. Mabilis kaming nakalabas ng VIP room dahil may daan pala doon palabas.

Namangha ako sa nilabasan namin. Tila ba napunta kami sa ibang mundo. There's this huge infinite pool at tanaw na tanaw mula dito ang liwanag ng buwan na tumatama sa malawak na dagat.

Pinagmasdan ko si Anton na nakapikit ang mga mata habang hawak pa din ang kamay ko. The defeaning silence somehow, made me comfortable.

"Hindi kaba pupunta dito kung hindi mo nalaman ang totoo?" he suddenly asked. Napahinto ako sa tanong niya. Maybe yes. Hindi ko siya pupunta dito dahil uunahin kong isalba sila mommy. But then... Si Anton pa din ang una sa akin. He was before. He is still now.

Kinagat ko ang labi ko ng napatingin si Anton sa akin. "Maybe," sagot kong totoo. Tumango siya at pumikit ulit. Nang buksan niya ang mga mata niya ay bahagya itong namula.

Bumitaw siya mula sa pagkakahawak ng kamay ko. My jaw slightly dropped. There's this pain inside my chest that's starting to rise.

"Did you ever find me when I was suddenly gone?" he whispered painfully. Napalunok ako. "I tried..." sagot ko.

Tumango siya." Bet you never try hard." malamig na salita niya. Unti unting sumusikip ang dibdib ko. Tinatanong lang ako ni Anton pero pakiramdam ko ay sinusumbatan niya ako. That feeling adds guilty to me. Dahil alam ko sa sarili ko na tama siya. Hindi ko talaga sinubukan, sumuko agad ako.

"I was hurt. What should I do? I think the best way is to run and move on. Iniwan mo ako."

His jaw clenched. Tila ba may mali akong nasabi. "You got hurt because of lies.. Kung alam mo ang totoo, you should know by now na hindi ako ang nang-iwan." kalmado siya pero dama ko pa din ang galit at hinanakit sa boses niya. Tumango ako. It's true anyway.

Umiwas ako ng tingin ng bumaling siya sa akin. His painful eyes is too much to bear. Humakbang siya papunta sa likod ko. I gasped when he cover my back with his hard chest. Tila tumigil ang hinga ko ng marahan niyang pinalupot ang braso niya sa beywang ko.

Damang dama ko ang hininga niya sa buhok ko. Pumikit ako ng mariin at gustong maiyak. This is what I dreamt about with him. Tahimik at nagmamahal na hindi natatakot o kinakabahan.

"Halos mamatay ako nung nabaril ka... Alam mo ba yun?" he softly whispered. Hindi ko na alam ang sasabihin ko dahil sa intesidad ng pusisyon namin ni Anton.

"I lost myself because of you.." hinalikan niya ang tungki ng tainga ko kaya napapikit ako sa kuryenteng dumaloy sa katawan ko. "I thought it was the worst.. Pero hindi pala.. Mas nawala ako nung umalis ka." his lips is moving down to my neck. Gusto kong magmura sa ginagawa ni Anton.  Naliliyo na ako at walang maintindihan dahil sa ginagawa niya.

"You wanna know what hurts me the most, huh?" bulong niya. Hinawi niya ang buhok ko gamit ang kaliwang kamay habang ang kanan ay nanatili sa beywang ko. "You fucking move on and got into relationship with Raj.."dama ko ang pagdampi niya ng halik sa batok ko at marahan pagkagat. Tila ba naubos ako sa ginagawa niya. Unknowingly, yumuko ako to give him access of what he is doing to me.

Umangat ang kanang kamay niya sa dibdib ko kaya literal akong napaatras. I arched my back on his chest. He evilly smirked. Damn it!

Nanghihina ako ng hinarap ako ni Anton sa kanya. Yumuko ako ng bahagya ng makaramdam ako nang hiya.

"How can I affect you like that if you are into someone else?" tono na tila naghahamon.

Napatingin ako sa kanya. His eyes were confused and full of sorrow. "I loved you then.. And I love you still.."

Isang mura ang pinakawalan niya. Tila ba gatilyo ang salita ko. Now, he touched me with no reservations. Marahas niyang inangkin ang labi ko. Marahan akong pumikit sa halik niya. Ang mga kamay niya ay marahas na naglalakbay sa parte ng katawan ko. Hindi ko namalayan na sinusuklian ko na ang halik niya.

He kiss me passionately. Full of strenght and hunger. Pakiramdam ko ay nawawala na ako sa sarili. Si Anton lang ang nakakagawa sa akin nito. Siya lang ang pinagbigyan ko ng walang halong duda o reserba sa sarili. He owns all of me.

"Marry me then, baby.." salita niya sa pagitan ng aming mga halik. Tila ba natauhan ako sa sinabi niya. Bahagya siyang nagulat ng huminto ako at pumatak ang luha sa mga mata ko.

"I can't." sagot ko. Ang aliwalas ng mukha niya ay napalitan ng pait. Kahit gulat ay napanatili ni Anton maging malamig.

Bakit ba ako nagpadala sa kanya? I'm here to say sorry for everything. May boyfriend ako! May boyfriend ako na walang ginawa kundi ang maging mabait at suportahan ako! This is unfair to Raj! This is not right.

Pumikit si Anton at nag igting ang panga. Hindi ko alam kung saan ako kumuha ng lakas para hawakan ang pisngi niya. "Things have changed, may boyfriend ako diba?" sagot ko.

He nodded with his bloodshot eyes. Nasasaktan ako para sa amin. I can't just leave Raj because I really love Anton. Hindi tama iyon. Gusto kong bumalik kay Anton pero hindi tama na basta nalang itapon si Raj para sa gusto ko. Hindi iyon makatao. I don't want him hurt. I love  Anton in the past and still. But Raj is my present.

"I'm sorry Anton. Ayokong basta nalang iwanan si Raj. Nagpapasalamat ako sa lahat ng sakripisyo at lahat ng ginawa mo para sa akin kahit nasaktan kita. Kahit puro sakit lang ang naibigay ko sa iyo..." tears pooled my eyes. He stares at me. Kahit alam kong nasasaktan siya ay pinanatili niya lang ang lamig sa mga mata niya para itago ang sakit.

"You don't deserve every pain we've caused you.. Patawarin mo ako.. Patawarin mo din sila mommy.."patuloy ang pagluha ko. Puno ako ng pagsisi at panghihinayang. 

Kahit magalit ako ay hindi na nito maibabalik at maiiayos ang mga nangyari. What I can do know is to make things right for everyone.

Tumango si Anton." Naiintindihan kita..." sagot niya. Tila ba nabasag ako sa hindi ko alam na dahilan. Hindi ko alam na mas masakit pala na naintindihan niya ako kaysa magalit siya.

"Naiintindiha kita.. Papakawalan na kita.." his voice bit croaked. Lalong bumuhos ang luha ko. This is more painful than everything!

Huminga si Anton ng malalim. His bloodshot eyes turned to another table. Lumapit siya doon ay may dinampot na envelope. "Here.." abot niya sa akin. Kahit nagtataka ako ay tinanggap ko iyon.

"I accept my defeat. Ayokong mahirapan ka pa.." salita niya. Bumuhos ang luha ko sa mga sinasabi ni Anton. I can't believe that this is going to be our tragic ending.

Marahan niyang pinunasan ang mga luha ko na ayaw paawat. Huminga ulit siya ng malalim at marahan akong niyakap. "I respect you.. Your relationship..your decisions..But fuck baby... Mahal na mahal kita, kahit ang sakit sakit mong mahalin."

Bumuhos lang ang luha ko ng tuluyan ng tumalikod si Anton at hindi na lumingon pa.