The Strings (Strings Series 2)

ika-tatlumpu't tatlo

"Bakit siya? Lumaki kayong magkapatid. Hindi kayo pwedeng dalawa. Bakit hindi nalang ako?" biglang tanong niya na nagpatahimik sa akin. Sumandal si Raj sa dingding habang ako ay nanatiling nakatayo. Swerte nalang dahil wala pang masyadong tao na dumadaan dito.

"Alam mong hindi kayo pwede. I can love you the way he loves you.. Kaya kong higitan. Kaya kong lampasan.. Bakit hindi nalang ako?" nag igting ang mga panga niya. Pumikit pa nga siya at tumingala sabay pakawala ng mahihinang mura.

I don't know what to say.. Ang makita si Raj na ganito ay nagpapawasak ng isang bahagi ng pagkatao ko. Ayoko siyang saktan... Pero alam ko sa sarili ko na kahit kailan ay hindi ko siya pinaasa. Kung tutuusin ay safe ako kay Raj kapag siya nalang diba? Pero hindi talaga.

"Kaya mo ba lumaban at saktan ang parents mo para sa kanya? Kaya mo bang itapon ang lahat para sa kanya? You're still young... Nasasakal kaba sa ginagawa ko seyo? Did I do something wrong? Tell me.. Bakit hindi nalang ako?" pulang pula ang mga mata niya na halos mag maakaawa.

Umiling ako ng umiling at tuluyan ng bumuhos ang mga luha. I can feel his pain. I can feel his deep agony. Kung sana lang ay natuturuan ang puso. Pero hindi talaga, e. Si Anton talaga.

Tumayo ng matuwid si Raj at bahagyang umabante para makalapit sa akin. Hindi ako nakagalaw. I don't have the strenght to move. Pagod na pagod na din ako sa situation. The only thing that keeps me going is my love for Anton.

"Bakit siya?" halong galit at sakit na salita ni Raj. Niyuyugyog pa niya ang balikat ko na lalong nag pailing at nagpaiyak sa akin.

"Tell me please... Bakit siya Astrid.. Why can't be me?" nanghihina ang mga kamay ni Raj na nakapatong sa mga balikat ko.

Nagtama ang mga mata namin. "Mahal ko, e." sagot kong diretso ang tingin sa kanya. Bahagya pang umuwang ang labi niya at tuluyan ng tumulo ang luha sa mga mata niya.

"Fuck." mura niya.

I'm sorry... Kasi yun lang ang naiisip kong sagot e. Mahal ko si Anton. Kaya kong mawala ang lahat ng meron ako para sa kanya. The only thing that stopping me is mommy Sasha and daddy Luther. Kasi... Pamilya ko din sila. Magulang ko sila at mahal ko sila.

Tumango siya. "I'll help you... I can keep your secret." he said coldly. Umiling ako. Hindi na niya ako kailangan tulungan. Keeping our secret is enough.. Helping me is too much.

"Kaya ko 'to." umiiling na sagot ko.

"Pero gusto ko.." sagot niya.

Nagulat ako ng mabilis niya akong sinandig sa dingding. Gusto ko mang magpumiglas ay nawala ang lakas ko sa hindi ko malaman na dahilan. Maybe I'm more of scared now. Hindi ko mabasa ang nasa isip ni Raj. And maybe sobrang nabigla ako sa ginawa niya.

"Ano gagawin mo..." takot na takot ako ng unti unti niyang inilalapit ang mukha niya sa mukha ko.  Doon ako tila natauhan at nabigyan ng lakas.. Kumakawala ako sa kanya pero hindi talaga ako makawala dahil sa higpit ng pagkakakulong niya sa magkabilang braso ko. Now... I'm really scared.

"Isa lang..." parang wala siya sa sarili kaya lalo akong naiyak. Unti unti.. Lumalapit ang labi niya sa labi ko. Sisigaw na ako ng bigla niyang siilin ng halik ang mga labi ko. Nagpumiglas ako at walang humpay sa pagluha pero patuloy ang paghalik niya sa labi ko..

Nanghihina na ako ng bigla nalang akong nagulat sa isang kalabog. Pag dilat ko ay hawak ni Anton ang leeg ni Raj na nakangisi lang sa kanya. Anton is extremely mad.

Wala siyang salita. Bigla niyang sinuntok si Raj na tumatawa lang. Hindi pa nakutento si Anton ay inulit ulit niyang suntukin si Raj na parang wala sa sarili. Hindi siya lumaban pero tumatawa siya kahit gulping gulpi na siya.

"Anton, tama na.." pilit ko siyang hinihila. May ilan nang dumadaan at natatakot ako na baka sa galit niya ay mapatay niya si Raj.

"I know your secrets.. Hindi kaba natatakot na ibuking ko kayo ni Astrid? You have the guts to do this to me?" salita ni Raj habang nakahiga pa din siya at halos hindi na maidilat ang mga mata.

Alam kong galit na galit si Anton. Kasi hindi na siya nagsasalita. Now he's real mad. I know.. Kilala ko siya.

Nanghihinayang ako kung bakit ako nakaramdam ng awa kay Raj! He's not worth it!

"I don't fucking care! Go ahead and tell them everything! You think you can break me? You can have Astrid? Try me."

Susugod na ulit si Anton ng hilahin ko siya. May ilan nang umawat at tinayo si Raj. Nang nailayo na si Raj ay hinila ko si Anton papasok ng kwarto ko to calm him down.

"An--" hindi na ako nakasalita ng galit niya akong binalingan. Tumitig pa siya sa mga labi ko kaya nag iwas ako ng tingin.

"I told you not to talk to him. It's pointless. He's not worth it! Tignan mo kung ano ang ginawa niya seyo!" he shouted. Nagulantang ako sa pagsigaw niya. Nakakatakot. Ganito ang takot na nararamdaman ko sa kanya noon. Takot na isa sa dahilan kung bakit ako nahulog ng husto sa kanya ngaun.

"You never listen to me... I know this gonna happen that's why I went here. And fuck! Hinalikan ka niya! I want to kill him! I need to kill him for puttng his lips on yours!Motherfucker!" kumuyom ang kamao ni Anton.

Hindi ko alam kung bakit napangiti ako kahit na galit na galit si Anton. Kumunot ang noo niya at galit akong tinignan. "Don't tell me you liked his kiss?"

Nalaglag ang panga ko sa sinalita niya at napailing. "Iloveyou.." biglang salita ko. This is the first time na sinabi ko ito na hindi kinakabahan o natatakot. Ngaun ko lang din nadama that I'm truly, madly and fiercely inlove with him.

Napauwang ang labi ni Anton at natigilan. Umirap siya kaya natawa na talaga ako. "Don't I love me! I'm mad at you.. Hell! I'm mad at your lips.. "Iritable siya at hindi ako matignan. Tumawa ako at umiling kasi ang gwapo gwapo niya kapag galit na galit siya. Ang sungit talaga!

"Now you are taking this easy? Tumatawa ka pa jan? Pack your things.." he commanded. Nawala ang ngiti ko. Saan kami pupunta?

"Saan tayo pupunta?" tanong ko.

Bumuntong hininga siya at nilagpasan ako. "We're going back to Manila. We'll both face reality."