The Strings (Strings Series 2)

ika tatlumpu't isa

"Uh, pwede bang preno muna tayo?" salita ko sabay iwas ng tingin. Nahihiya pa kasi akong makita nila Brent na ganito kami. Though, I think it's cool with them pero nahihiya talaga ako.

Nag igting ang panga ni Anton. "Paanong preno?" tanong niyang seryoso.

"Ito," kagat labing sagot ko. Mabilis nagdilim ang mga mata ni Anton. How will I explain to him to take it slow? Hindi pa ako sanay na ganito kami. At mukhang walang makakapigil kay Anton na ipagsigawan na kami na.

"You don't want them to see us? kinakahiya mo ba ako?" he sound offended kaya mabilis akong umiling. Duh! Sinong baliw ang ikakahiya siya? Anton's beyond perfect! I'm just not use of him being this sweet.

"No!" agap ko. "Can we take it slow? Hindi pa talaga kasi ako sanay na ganito tayo." pag amin ko. What's the point of hiding my feelings? Gusto ko lang intindihin ako ni Anton at malaman niya yung nararamdaman ko. 

Nawala ng bahagya ang ngiti niya. "Oh.. Okay.." pumikit siya ng mariin. "I'm sorry for being fast and being clingy baby.. Sobrang tagal ko lang talaga hinintay na maging ganito tayo." he said.

Naguilty naman ako bigla kasi naging cold siya at dumistansya. Ako naman ang nalungkot bigla. Ano ba yan! I never though that being into him was this hard.

Well, hindi naman talaga naging madali.. At alam kong hindi magiging madali.. Lalo na kapag nakauwi na kami ng Manila. Ngaun palang ay nangangamba na ako. I just don't want to ruin the moment. And... I'll try to be sweet to Anton. Siya ang unang lalaking naging ganito sa akin. Siya ang unang  lalaki na minahal ko.

Hindi pa ako sanay sa ganito.. But I know I need to learn.. Sa ngaun, all I know is I'm happy.. Masyadong naging toxic ang buhay ko lately and being with Anton is a breath of fresh air.

Bumangad sa amin ang isang pool ng makapasok kami sa villa nila. Ang ganda! May mga light lanterns na nakapalibot sa labas ng villa nila. This place is superb. Halatang mahal ang lugar na ito. Hindi afford ng basta bastang tao.

Kinagat ko ang labi ko dahil sa pananahimik ni Anton. Nang pumasok kami sa loob ay kinilabutan ako sa lamig ng aircon.

Kumuha siya ng towel at mabilis na pinunasan ang sarili. I was looking at him the whole time. Hindi naman niya ako nilingon simula pumasok kami kanina dito. Ang sungit!

"Uh, you alone here?" tanong ko. Hindi ko kasi makayanan na tahimik si Anton. Kung awkward ang feeling kapag malambing ang masaya siya. Triple awkward naman kapag tahimik siya.

"No. Dito kami lahat." malamig na salita niya kaya ngumuso ako. I find him hot when he's cold. I dunno.. Pakiramdam ko kasi ang misteryoso niya kapag cold siya.

Wait一 what? Dito sila lahat?

"Including Britt?" hindi ko maiwasan ang tabang sa boses ko. Napatingin agad sa akin si Anton na tila ba binabasa ang nararamdaman ko.

Tumaas ang kilay niya. "Including Britt." pag ulit niya sa sinabi ko kaya tinikom ko nalang ang bibig ko. Poker face pa nga ako para hindi niya mahalata na nagseselos ako! Britt is..uh.. She's perfect! Anton is perfect! Sobrang nanliliit ang pakiramdam ko sa mga imahe na nabubuo sa utak ko.

Tumingin ulit sa akin si Anton at bumuntong hininga. "Are you mad?" lumapit siya bigla at tumabi sa akin. Ayan na naman yun init ng katawan niya nagbibigay ng kakaibang pakiramdam sa akin. Before, I really want his heat kasi feeling ko ligtas ako. But now? I don't know how to explain the intense feeling. Ano 'to? Nag upgrade din ba yung heat na nararamdaman ko into pagnanasa?

Shit! I'm good. Hindi ako maberdeng tao pero bakit I suddenly want to hug and kiss him? Pinilig ko ang ulo ko. Awkward pa din Astrid diba?

"N-no.." utal utal na sagot ko.