Danica's Point of View.
"You're here." Napatingin ako nang makarinig ako ng boses. "Kanina pa kita hinahanap."
Ngumiti ako. "Sorry. Nagpahangin lang ako." pag papalusot ko.
"Are you okay now?" Tanong niya. Tumango ako. "Mabuti naman. And..." Tumingin ako sakanya. Naghihintay nang sasabihin niya. "Gising na si Jacob."
Salamat naman. "Really? Mabuti naman." tipid na sagot ko.
"I think we should go home. I'm sure Tita is worried about you." Tumango ako. Baka nalaman niya yung nangyari. Saka sa village lang namin yun.
Nginitian niya ako. Tatayo na siya ng pinigilan ko siya. "Why?"
"Ahm...Sorry." Paghingi ko ng tawad. Dapat ngayon kumakain kami.
Kumunot ang noo niya. Umupo siya ng maayos. "Sorry san?"
"Sorry kung hindi natuloy yung dinner natin.." Saad ko. Tumango ako. Naguguilty ako. Kung sana di ako sumama kay Jacob baka di siya napahamak. Kung di siya pumunta sa village para ihatid ako edi sana di siya na aksidente. Kung di ako nalate, siguro nag di-dinner na kami ni Harold. Hays. This is all my fault.
Feeling ko luluha na naman ako. I'm such a crybaby.
Bago tuluyan bumuhos ang luha ko, napadilat ako nang maramdaman ko ang pag pat saakin ni Harold. "It's not your fault. Na wrong timing lang." Saad niya.
Tumingin ako sakanya. Buti ka pa nakangiti ka padin. "Puwede naman tayo mag-dinner next time." saad niya.
Ngumiti ako. Isang malawak na ngiti. I'm so thankful I have a friend like him.
"Promise hindi na ako malalate."
"Hahaha. Sige lang." saad niya. "Let's go."
tumayo na kami at naglakad na.
"Do you want to see Jacob before we leave?" Tanong niya. Ngumiti ako.
"Wag na. Nagpapahinga na yun sigurado." Saad ko.
"Okay...Nagpaalam naman na ako kay Ate Andrea e." Tumango lang ako.
Naglakad na kami palabas. Habang naglalakad nagusap kami tungkol sa childhood namin.
"Naalala mo ba yung naihi ka dahil sa kaba?" tanong ko sakanya. Bigla siya tumingin saakin. Pinanlakihan niya ko ng mata. "Pfft..Bakit?" natatawang sabi ko.
"Di ko na nga inaalala yun e. Nakakahiya" Umiwas siya ng tingin. Na kinatawa ko. "Makatawa to, sino kaya yung pumanik sa taas ng puno dahil may manok?" bigla ako namula. Psh!
KAMU SEDANG MEMBACA
A Ghost to Remember. (Completed)
Fiksi Remaja(soon to be edited.) What if you fall inlove?... Not just the typical love.. An unbelievable Love... Love that can make you insane... Do you believe in ghosts? For me, they do exist. Why? Because I fell inlove with a ghost. Crazy right? But its tru...
