A Ghost to Remember. (Completed)

AGTR 34

Danica's Point of View.

"Sige na." Saad ko.

"Come on, Alam ko gusto mo sumama." yaya niya saakin. Andito na kami sa pinto at ihahatid ko lang siya dito. E, sabi niya sumama nalang daw ako, kasi wala daw ako kasama sa bahay pero tumanggi ako dahil ayoko mag aalala siya saakin, habang andun ako, gusto ko mag enjoy siya.

Umiling ako. "Okay nga lang, sige na malalate ka." saad ko. Ngumiti ako. Wala din siya nagawa.

"I will be back at 8:00." Saad niya. Tumango ako. "Want anything?"

"Wala, isa lang gusto ko." Tumingin siya saakin. "Ikaw."

Napangiti siya at ginulo ang buhok ko. "Fine, I'm going." Kiniss niya ako sa pisngi.

"Jacob"

"Hmm?"

"Huwag kang masyado lalapit sa babae." Nagiwas ako nang tingin.

"Yess boss." saad niya.

Hayys, hinawakan ko ang pisngi ko. "WAHHHHH, TOTOO TO!" sinampal ko ang sarili ko. "Totoo to! Mahal namin isat-isa."

Ngayon ko lang napansin na dahil sa pagiging excited ko, ay nag teleport ako papunta sa sofa. Napatalon talon ako.

Hindi ka nangangarap Danica! Hinawakan ko yung parte na hinalikan ni Jacob at pisngi KO YUN. Ghadddd, its happening.

Pero napaisip ako, tama ba to?

Tama ba?, na gawin ko to?

Tama din ba na, mahalin ko siya?

Tama to, oo tama to, walang masama kung magmahal ako.

Gusto ko naman maranasan na magmahal kahit isa lang. At masaktan kahit isang beses lang.

Saka parang may tanong ako, nagmahal na kaya ako?

Pero para sa puso ko nagmahal na ako..

****

Jacob's Point of View.

Bumaba ako sa sasakyan at pumunta sa backseat para kunin yung cake na binake namin ni Danica. Ngumiti ako nang maalala ko ang kulitan namin, imbis na 2:00 ako makaalis e 5:20 na ako nakarating dahil mas gusto ko makasama si Danica.

"Jacob!" Tumingin ako kay Ate na tumatakbo kahit na ka gown. Bilib din ako e noh. Nakakatakbo, walang pake makitaan siya. "I miss you!" Tumalon siya na yumakap siya saakin.

Kaya ngumiti ako at niyakap din siya. "I miss you too." Saad ko.

"Umalis ka kasi sa bahay e, ayan tuloy wala na akong sinisipa." Natawa nalang ako kahit siya. "Wait, nasan ang regalo ko?" tanong niya.

Humiwalay ako sa pagkakayakap sakanya. "Here, Happy Birthday Sis, I hope you will be a bad as me." saad ko kaya hinawakan ko kaagad ang kamay niya. "Remember, naka-gown. Baka makitaan ka." paalala ko.

"Pasalamat ka at Birthday ko palalagpasin ko yan." saad niya. "Wait, what is this? Cake?"

"Yup, I made it." saad ko. Nagsimula na kami maglakad. She held my hands. Ganto kami magkapatid. We are sweet to each other kaya ang iba akala mag-syota kami. But we don't mind. Lumaki kami magkasama kaya ganto kami magkapatid.

"Really? Thanks, ikaw lang gumawa?" tanong niya.

"Nah, actually she's the one made it, I just helped her." naka-ngiting kwento ko, binuksan ko ang pinto nang bahay.

"Girl? Wait, may di ba ko nalaman?" naka ngiting sabi niya. "Who's the lucky girl? Can I meet her?" ngumiti ako at kumindat.

"Soon." Yun lang ang sinabi ko. Dahil di mo siya makikita...Multo siya e.

I admit it, I'M INLOVE WITH A GHOST.

----------

Hi Guys Update Time.

Here's the update, thanks for waiting!

-Lovelots

-Littlegirlost.