The One that got away.....

CHAPTER 24

Ang keeping each other means fighting against all odds.

" What about your work now, baka matanggal ka sa ginawa mo. kakausapin ko nalang si lake tungkol dito." 

"No need. I can manage my self. Ako ang pumasok sa gulong ito at ako rin ang magsosolusyon. Whatever there decision, I will accept it. Never in my entire life will I regret that I punch those jerk infront of other people. Isama niya pa buong pamilya niya." tinapik ko ang kanyang dibdib dahil sa pagmamayabang nito.

Nag-aalala na nga ako sa kanya, pero nakuha pa nitong magyabang. Wala naman magandang maidudulot ang mga nangyari.

Naisip ko bigla, eh panu nalang kung hindi ginawa yun ni raffy, pano kaya namin maihahandle ang ganuong sitwasyon. 

kaya ko bang tikisin ang damdamin ko para sa kanya. Kaya ko bang pangatawanan sa harap ng ibang tao ang kasunduan namin ni Lake, kahit sa harap niya.

Hindi, hinding hindi ko kayang gawin yun. Si Rafael ang isa sa pinakamagandang nangyari sa buhay ko. Katulad niya, ang magiging damdamin niya ang iisipin ko at hindi ang sarili kong delimma. 

"Let's go home." inakbayan niya ako at pinagbuksan niya ako ng pinto.

" I want to stay with you tonight. pero baka hanapin ka sa bahay niyo."

" Daddy is not home. nasa UK siya, wala akong kasama sa bahay." ani ko habang inaayos ang seatbelt ko.

"Well then, Tamang tama wala akong work out ngayon." natatawa itong tinapik ko ang kanyang dibdib.

"Ikaw talaga!! pervert!!" kinurot ko siya sa tagiliran.

Hindi ko maiwasan pamulahanan ng pisngi sa sinabi nito. Hindi ko alam pero hindi pa rin ako nasasanay sa mga pahapyaw nito sa kanyang kalandian.

Eh mabuti na'to kesa sa ibang babae niya gawin.

At hayun nga, inabot kami ng madaling araw kakaano. Hindi ko rin naman magawang pigilan ito dahil ang katawan ko na rin mismo ang nagsisimula.

Lumipas ang ilang araw. Hindi na nagpakita sakin si lake. Nalaman ko nalang na umalis na ito ng bansa at naghandle ng negosyo nila sa Brunie. Hindi na rin niya ako tinitext o tinatawagan. Hindi ko alam kung maganda nga ba ang naging resulta ng mga nangyari samin pero ikinatahimik namin ang lahat.

Hindi rin natanggal sa trabaho si Rafael. katunayan ay napromote pa siya as team leader sa kanilang site. Masaya ako para sa kanya lalo pa't hindi naging madali ang pinagdaanan niya nitong mga nakaraan araw. 

Ang alam ko ay umabot sa punto na magdedesisyun na sana ang kompanya na tanggalin siya pero dahil makapangyarihan ang mga kaibigan ni Rafael, hindi nila nagawa. Naging basehan din ang kanyang performance. naikwento niya sakin na sa loob ng isang linggo, halos araw araw ay nakakabenta siya ng sasakyan. Malaking factor iyon para sa kompanya lalo pa't consistent ang benta niya. 

Magaling siyang seller. in fact, wala pang nakakagawa na halos araw araw ay bebenta siya sa kanilang kompanya. kaya malaking kawalan ang tulad niya kung tatanggalin lang siya.

Naging maganda ang takbo ng aming relasyon. malaki ang pagpapasalamat ko dahil halos linggo linggo ay umaalis ng bansa si daddy. hindi ko alam kung ano ang ginagawa niya niya dun, pero ang alam ko ay binibisita niya ang mga branch namin internationally.

Si kuya naman, sinabi na niya kay Ate cheena ang lahat. Pero imbis na magalit ay lumipad lang ito ng ibang bansa muli. Ewan ko ba sa mga tao, mas gusto nilang tinatakbuhan nila ang katotohanan kesa ang tanggapin ito. 

Mas gusto nilang talikuran ito at harapin ang buhay nila sa ibang lugar.

Is that even good? Sabagay, immune na ang tao na kapag nasasaktan sila, gusto nila ng time na makapag-isip. makapagnilay nilay. mahanap nila ang sagot sa lahat ng tanong sa kanilang sarili.