The Strings (Strings Series 2)

ika-siyam

Tumingin ako kay Rosie na poker face lang at tila ba wala lang sa kanya ang sinabi ni kuya.

"Sus! Ano akala mo sa akin? Google? Sabihin mo nagpapatulong ka lang para sa girlfriend mo. Magtagalog ka nalang, pinahirapan mo pa ako."

Tinakpan ko ang bibig ko sa pagpipigil ng tawa. Si kuya Anton naman ay ganon din habang naiiling sa usapan ng dalawa.

"Hindi mo lang alam,"tawang tawa si kuya Jigs.

"Alam ko!" halos naman bumuga na ng apoy si Rosie sa galit.

"Sige ano?" hamon ni kuya.

Kumunot ang noo ni Rosie at kinamot ng bahagya ang bangs niya.

"Gagong Jigs 'to."  bulong niya.

"Tagal."

Umirap muna si Rosie. Lahat kami ay tutok na tutok sa kanya. "Uh, I love you.. And-- im not making you exchange gift." proud na salita niya.

Tumahimik kaming lahat. Tilaok ng manok ng kapitbahay ang maririnig mo. Hanggang lahat kami ay sabay sabay na tumawa. Hindi ko na napigilan pati si kuya Anton ay tumawa na din. Hindi ko kinaya dahil sobrang confident ni Rosie at tiwala siya na tama ang sagot niya.

"Galing mo Rosie!" tawang tawa si kuya Jigs habang lumapit kay Rosie at hinila siya patayo.

Nakanguso si Rosie at hindi ko maipaliwanag kung iritable siya o ano.

"Hoy! san mo ako dadalin aber? Kakain pa ako, e." pagalit na salita niya na hindi pinansin ni kuya Jigs. Patuloy pa din niya hinihila si Rosie.

"Mamaya kana kumain. Dadalin muna kita dun sa baranggay, ibabalik ulit kita sa daycare."

Naiiling ako habang natatawa habang naghihilahan sila kuya Jigs hanggang tuluyan na sila mawala.

My laughter fades away when I noticed the deafening silence between kuya Anton and nanay.

"Nay aalis kana?" I tried to sound happy pero wala pa din nangyari. Nanay just nod at me at tuluyan ng umalis. Bumuntong hininga si kuya Anton kaya napatingin ako sa kanya. I want to ask him what happened to them pero natatakot ako.

I can't even look at him straight through his eyes tapos magtatanong pa ako? Ni hindi ko nga malaman sa sarili ko kung bakit ganoon ang nararamdam ko towards him.

He's just being him, or I really don't know the real Anton I live my whole life with? Kasi nga diba, may kanya kanya kaming buhay?

"Papasok kana?" tanong ni kuya. Tumango ako at pinigilan ang kaweiduhan na nararamdman ko. It's just.. I felt there's something wrong.

Dumukot si kuya ng pera sa wallet niya kaya nanlaki ang mata ko.

"Here,"

"Bakit?" tanong ko agad. Nag igting agad ang panga niya. Hindi ako makapaniwala na binibigyan niya ako ng malaking halaga. I think it's near 10 thousand pesos. Ang dami.

All my life hindi pa ako nakakahawak ng ganyan halaga. The biggest amount I had was 5000 pesos. Pambili pa ng gamit ni nanay sa pagluluto at pagtitinda.

"Nakita ko yung bill mo for your retreat or something.. Pinadala ng University mo last week." sagot niya kaya nalaglag ang panga ko. That's the reason kung bakit hindi ko alam?

"Ikaw ang nakakuha? Bakit di mo sinabi sa akin?"

"I don't think it's necessary for you to know.. Alam ko naman mamomoblema kapa at hindi mo sasabihin sa akin. Besides, pinaghandaan ko talaga yan.. I don't want rejections, Astrid. Seyo yan kaya tanggapin mo yan sa ayaw at sa gusto mo." sagot niya habang nakatingin sa akin. His words, his voice, his authority sents shiver down to my spine.