Ik reikte uit
naar de hand die
me gedag zwaaide
van hem houden
was als
sterrenkijken wanneer
er te veel wolken zijn
ik wist dat er een zon scheen
achter de wolken
maar ik wist ook
dat het nacht was
ik wist dat het dom was om
van hem te houden maar
ik probeerde het nogsteeds
YOU ARE READING
Ik was de maan
Poetry''Je moet de vergankelijkheid accepteren,'' zei hij. ''Ik zweer dat ik dat zal doen,'' zei ik. ''Ik zweer dat ik vrienden zal worden met de stilte.'' Mijn ogen waren luiken. Zijn compassie was opgedroogd, een stad tot een dorp verschrompeld. ''Ik za...
