Ik wou dat ik ze kon geloven
Als ze zeggen dat
We goed bij elkaar passen
En dat we elkaar
goed doen
Ik wou dat ik de kracht had
Om te gillen dat het universum huilt
Als mijn ziel om jouw hart vraagt
Want enkel de sterren zien
Wie jij bent
Ik wou dat ik kon uitleggen
Wat je doet met mijn lichaam
Met mijn haar in de war
En met mijn energie
Je neemt mijn gedachten
En ik wil dat je ergens
Anders heen gaat dan
Flitsend achter mijn oogleden
Mijn aderen zijn zwaar
Met lood versierd
En ik wil niets liever dan
Slapen met de sterren
Die zien wat de zon met mij doet
Ik ben de maan
Ik reflecteer jouw licht
Ik schijn niet zonder jou
Maar je verbrand me
En ik wou dat ik kon smeken
Om vergiffenis van de aarde
Wie ik niet verlicht
Ik wou dat ik jouw licht niet nodig had
Om te zijn
Want jouw licht neemt mijn
zicht
En enkel de sterren zien
Waar mijn ogen zich zo graag
Voor willen sluiten
YOU ARE READING
Ik was de maan
Poetry''Je moet de vergankelijkheid accepteren,'' zei hij. ''Ik zweer dat ik dat zal doen,'' zei ik. ''Ik zweer dat ik vrienden zal worden met de stilte.'' Mijn ogen waren luiken. Zijn compassie was opgedroogd, een stad tot een dorp verschrompeld. ''Ik za...
