Ik wist dat het anders moest, dus ik knipte mijn haar en begon groene dingen te eten. Ik reisde naar zuidelijke landen, begon met hardlopen en zei 'ik leef de tijd van mijn leven!', maar 's nachts kon ik niet slapen, want het was niet waar.
En al die mensen zeiden 'ik wil jou zijn' en ik dacht van 'ik ook.' Ik huilde voordat de les begon en ging toch naar school want ik mocht mijn brein mijn leven niet laten verpesten. Ik zag mijn vrienden en zei 'jullie maken me zo gelukkig,' en zij lachten en ik niet.
Ik plaatste foto's van de lucht en zei 'pluk de dag', maar ik was te moe om te bedenken dat je dagen niet moet plukken, want alles dat je plukt gaat dood. Mensen zeiden 'je bent mooi,' maar ik reageerde niet want 'je bent mooi' kwam niet van degene die er voor zorgde dat ik moest vluchten naar zuidelijke landen om vrede te vinden.
— Iedereen op het internet leeft een leven van groene dingen en zuidelijke landen, en ze plukken de dagen en alles sterft uit.
JE LEEST
Ik was de maan
Poëzie''Je moet de vergankelijkheid accepteren,'' zei hij. ''Ik zweer dat ik dat zal doen,'' zei ik. ''Ik zweer dat ik vrienden zal worden met de stilte.'' Mijn ogen waren luiken. Zijn compassie was opgedroogd, een stad tot een dorp verschrompeld. ''Ik za...
