'Weet je niet
Hoe snel een
Wondje een korstje
Krijgt?
En hoe snel jouw huid
Opdroogt na de regen'
Zeiden ze want
'Je bent gemaakt
Om te herstellen'
En dat was het rare
Want ik herstelde niet
Het was alsof ik zo'n ziekte had
Waarbij er nooit een korstje
Op de wond kwam
En toen op een dag
Was ik geheeld
Bijna
Mijn huid opgedroogd
En toen stond hij
Voor mijn deur en
Hij zei 'Hé,
Sorry voor wat ik heb
Aangericht. Sorry voor
De regen' en die
Sorry waarop ik zo lang
Gewacht had was hetgeen dat
Mijn huid weer nat maakte
Wat het korstje eraf haalde
Ik bloedde weer;
Mijn huid verdronk
En nooit
Laat ik mij weer vertellen
Dat ik ben gemaakt om te helen
YOU ARE READING
Ik was de maan
Poetry''Je moet de vergankelijkheid accepteren,'' zei hij. ''Ik zweer dat ik dat zal doen,'' zei ik. ''Ik zweer dat ik vrienden zal worden met de stilte.'' Mijn ogen waren luiken. Zijn compassie was opgedroogd, een stad tot een dorp verschrompeld. ''Ik za...
