Ik zal proberen om aardig te zijn want ik wil niet dat de wereld me verbittert en ik zal proberen om de tranen van jouw bleke huid te vegen en te doen alsof ik de klitten in je uitgevallen haar niet kan zien.
Ik zal proberen te zeggen wat mensen willen horen want misschien verschijnt er dan een scheve glimlach op hun gebroken gezichten,
maar ik denk niet dat ik echt meer in mensen geloof.
Ik zal proberen om te zijn wie ze willen dat ik ben maar niet helemaal
want gemeen zijn is alleen leuk tot je je realiseert dat de enige mensen die met je om willen gaan ook onaardig zijn
— ik zal proberen om mensen te laten glimlachen, hoe scheef ook en ik zal proberen om de spleten tussen hun leugens over het hoofd te zien en mijn hart zegt empathie en
mijn gedachten aan diggelen
en
Waar zijn zij om
mijn tranen weg te vegen als het weer eens te veel is
waar zijn zij om mijn
ongekamde haren uit mijn gebroken gezicht te vegen
— waar zijn zij als ik roep om hulp en als ik schreeuw dat het te veel is
want ik woon in een lichaam dat wil overleven met een brein dat wil vergaan en ik woon in een lichaam met een hart dat vecht tegen mijn brein en
ik denk niet dat één van hen zal winnen
Want er is een burgeroorlog in mijn lichaam en ik kan niet vluchten en
ik had niet eens door dat ik huilde
Ik spreek wartaal denk ik maar het zegt wat ik voel en ze begrijpen het niet maar
is dat niet precies wat we bedoelen als we zeggen dat ons leven onbegrijpelijk is
ik schrijf als ik dronken ben en bewerk het als ik
nuchter ben en de wereld teveel is en ik misschien nog meer dronken ben dan
met alcohol en is dat het ding?
Drink ik om nuchter te zijn?
en hoe meer ik leef hoe minder ik voel
misschien is dat waarom je niets voelt
als je doodgaat
Ik kan niet wachten
YOU ARE READING
Ik was de maan
Poetry''Je moet de vergankelijkheid accepteren,'' zei hij. ''Ik zweer dat ik dat zal doen,'' zei ik. ''Ik zweer dat ik vrienden zal worden met de stilte.'' Mijn ogen waren luiken. Zijn compassie was opgedroogd, een stad tot een dorp verschrompeld. ''Ik za...
