İLK AŞK - TELEFON SAPIĞIM (2016)

💜TELMAF.29.S.F💜

Yattığım yerden kafamı kaldırmadan etrafa baktığımda küçük bir odada olduğumu fark ettim. Tek kişilik bir yatakta yatıyordum ve tanımadığım bir yerdeydim. Kim getirdi diye düşünürken kalkmaya yeltendim ama olmadı. Kafamı ellerime çevirdiğimde kelepçelenmiş olduğumu fark ettim. Yok atık!

Kapı açıldığında içeri giren çocuk uyanık olduğumu fark ettiği gibi kendini kapının arkasına sakladı. Bana korkarak bakıyordu, bende ona karşılık sinirle ve şaşkınca bakıyordum. Kelepçeli elimi oynattım sertçe.

''Çıkar şunu. ''

Hâlâ bana korkarak bakarken kaşlarımı çattım.

''Sana çıkar şunu dedim!''

''Sakinsin ama değil mi? Yine ortalığı dağıtmak yok, kimseyi yumruklamak da yok. Korumalarımı da korkutmayacaksın. ''

Bana karşı böyle konuşurken kapının arkasına saklanıyor olması oldukça ironikti!

''Ne zaman öyle bir şey yaptım sanki. Seni bile doğru düzgün ilk defa görüyorum. ''

Bana şaşkınca bakarken bir kaşının patlamış olduğunu fark ettim. Başka bir şey var mı diye vücudunu süzerken herhangi bir şey yoktu. Konuşmaya başladığın da sabır dileyip onu dinledim, elimi açmamakta ısrarcıydı.

''Sen şimdi hatırlamıyor musun? ''

Göz devirip, kelepçeli elimi biraz daha zorladım. Kapının arkasından çıkmaya yeltenen bedenini tekrar eski yerine soktu hareket etmemle. Ulan kelepçeliyim kelepçe! Zaten yataktan bile kalkamıyorum hala korkup geri gidiyor. Şeytan diyor kır kelepçeyi, dal gitsin şuna.

''Neyi hatırlamam gerekiyor, çöz artık şu elimi. ''

Cebinden anahtarı çıkarıp, kapının arkasından çıktı. Önce bana doğru gelsede, ardından anahtarı neredeyse kafama atıp, aramızdaki mesafeyi eski haline çevirdi. Kucağıma düşen anahtarı alıp, kelepçeyi hızla açtım.

''Dünden beri bizi ne hale soktuğunu hatırlamıyor musun sen? ''

Ayaklarımı yataktan sarkıtıp, acıyan bileğimi ovuşturdum. Dediklerine anlam veremiyordum şu çocuğun. Ne yapmış olabilirim ki? Hayır yani ben zaten baygın değil miydim? Başımı ona çevirdiğimde hafifçe sırıttı ama bu kesinlikle 'Ben masum bir insanım, bana zarar verme' ifadesiydi.

''Ben baygın değil miydim? ''

Kafasını salladı.

''Hayır, baygınlık geçirip kendine geldikten sonra ortalığın am- öhöm, işte dağıttın sonra yine bayıldın. ''

Hatırlayamadığım için inanmak istemezken, o anlatmaya devam etti.

''Korumalarıma saldırdın, benim emir verirken acaba versem beni döver mi diye korktuğum adamlara! Bir an içine cin kaçtı sanmadım değil. Sonra Rüzgar'ı görünce biraz da ona bağırıp çağırdın. Yalnız iyi geçirdin çocuğa korkulur senden. ''

O söylese de kesinlikle bana saçma ve uydurma geliyordu çünkü en ufak bir şey hatırlamıyordum söyledikleri ile ilgili. Yine de inanmamam için de elimde bir kanıt yoktu, bu bendim, yapardım.

'' Başka bir şey yaptım mı? ''

Kafasını sağa sola salladı. Elimden çıkardığım kelepçeyi gösterdim sakince. Başım daha çok ağrımaya başlamıştı.

'' Bu ne için?''

Kendini gösterdi yüzünde kibar bir gülümsemeyle.

''Can sağlığım için. Her uyandığında ilk hedefin ben olduğumdan, biraz korkmuyor değilim senden.''