İLK AŞK - TELEFON SAPIĞIM (2016)

💜TELMAF.19.💜

Rüzgar'ın arabası iyice yaklaştı, benden daha hızlı bir şekilde ani bir fren yapıp arabanın neredeyse durmasını beklemeden inerken hızla koşarak arabamın yanına geldi. Arabanın kapıları hala kilitliydi. Kafamı cama çevirdim. Gözlerinden endişesi çok iyi anlaşılıyordu.

Kapının kolunu açmaya çalıştı ama açamadı ve sinirle küfredip cama tıklattığında kilitleri açtım. Kapıyı hızla açıp, bakışlarını üzerimde gezdirdi.

''Bir şeyin yok değil mi? İyi misin güzelim... "

Ellerini yüzüme uzattığında kendimi hafifçe geri çektim ve direksiyonla olan bağlantımı kesip arkama yaslandım. Yine de pes etmeden tekrar uzandı ve iyi olduğuma emin olduğunda alnıma bir öpücük bırakıp yanaklarımı okşadı.

''Ezgi, güzelim cevap ver.''

Ellerine tutunup, sakince mırıldandım.

''Arabaya binsene.''

İlk önce kaşlarını çatsa da kafasını salladı. Benim kapımı kapattı ve arabanın önünden dolaşıp diğer tarafa geçti.

''İyi misin? ''

Tekrar sorduğunda, gözlerimi kapatıp açtım ve başımı salladım.

''Ne oldu, ben yine düşüncesizlik ettim ondan mı yoksa başka bir şey...''

Başımı iki yana sallayıp, ona döndüm ve başımı koltuğa yaslarken elimi ona uzatıp, susmasını sağladım. Yüzümü dikkatle incelip, kendince bir sebep bulmaya çalışıyor olması biraz germişti. Derin bir nefes alıp verdim ve heyecandan titreyen ellerimi kucağımda birleştirdim.

''Sadece konuşacağız, konuşmamız lazım. ''

Sessiz kalarak başını salladı.

''Ne hissettiğimi bilmiyorum... '' dediğimde tam ağzını açmış bir şey diyecekti ki engelledim.

''En son sen!''

Kafasını tekrar sallarken o da arkasına yaslandı. Ciddi olması işime geliyordu biraz.

''Sana karşı hislerim var yok değil. Bunu anlayabiliyorum ama ne derecede olduğunu bilmiyorum. Sadece, sen Eser ya da hayatımdaki başka bir erkek gibi değilsin. Seni onlarla kıyaslayamam bile, bende bıraktığın etki bambaşka Rüzgar. Ben bunun, bu hissin nereye gittiğinin farkındayım.  ''

Biraz bekleyip, yüz ifadesini inceledim. Hafif bir tebessümle dinlemeye devam ediyordu.

''Beni öpmüş olmana hiçbir zaman tam anlamıyla kızamadım. Paniklediğim doğru, bunu itiraf edebilirim ama karşı çıkacağım kadar büyütemem. Bu durumu yadırgamıyorsam, kabullenmek istememdendir fakat korkuyorum. Bu hisler bana yabancı, sürekli kaçtığım hislerin bir anda tekrar karşıma çıkması ve benim bunları kabullenmem de oldukça zor. ''

Anlayışla dinlemesine karşı rahatlamıştım. Bunca zaman ona bunları itiraf etmekten neden korktuğumu bilmiyordum şimdi.

''Önceden bende korkuyordum, seni hayatıma sokmak ya da senin hayatına girmek oldukça zordu çünkü ve ben bir şekilde bunu başardım. ''

Konuşmaya başladığında dikkat kesildim ve devamı olduğunu bildiğimden merakla sordum. Onun ağzından duymak istiyordum.

''Sonra ne oldu? ''

Gülümsedi ve elini yanağıma koydu. Baş parmağıyla yanağımı okşarken gözlerimi kapatma isteğimden zar zor vazgeçtim.

''Duygularımdan yavaş yavaş emin olmaya başladım. Bana ne olduğunu ve ne hissettiğimi, neden böyle olduğumu... ''