İLK AŞK - TELEFON SAPIĞIM (2016)

💜 TELMAF.4. 💜

''Akciğer kanseri olabileceği gelmişti aklımıza ama öyle bir şeye rastlamadık. Hematemez sonuçları da temiz fakat dikkat etmesi gereken şeyler elbette var. Anneniz taburcu olabilir. ''

Açıkçası bir şeyin çıkmamasına oldukça mutlu olmuştum, kan kusmak basit bir şey değildi ve şimdi sonuçlarda bir şey yoksa bile ilerleyen süreçte kendini belli edecek birçok hastalık vardı. Dikkatli olmalı, sürekli kontrol edilmeliydi. Ayağa kalktığımda doktor da kalktı ve kağıt uzattı.

''Burada annenizin yapması gerekenler ve yapmaması gerekenler var alkol kesinlikle kullanmamalı ve beslenmesine dikkat etmeli.''

İlgisine karşılık hafif bir tebessüm ettim.

''Teşekkürler, ben ilgileneceğim.''

Odadan çıkmak için hareketlendiğimde, kapının orada bekleyen Eser'e tekrar sinirle bakarak yanından geçtim. Böyle yapmaması gerekiyordu! Onun da kendi başına hareket etmediğini, Rüzgar yüzünden böyle yaptığının farkındaydım ama tepki gösterebileceğim kişi Rüzgar değil Eser'di. Özür dilediğini de hatırlıyordum, yine de bu ona kırıldığım gerçeğini değiştirmiyordu. Ben onun yüzünden annemin yanında olamamıştım. Neyse ki kötü bir şeyi yoktu.

Doktorun verdiği kağıdı incelediğimde söyledikleri haricinde birkaç şey daha yazıyordu. Kağıdı cebime koydum ve annemin odasını öğrenmek adına hala usluca peşimden gelen Eser'e döndüm.

'' Annemin odası nerede?''

Duygusuz sesime karşı, sıkıntıyla baktı ve konuşmadan, eliyle iki kapı ileride olan odayı gösterdi. Gösterdiği odaya aceleci adımlarla ilerleyip, girdiğimde annem gözleri açık bir şekilde tavana bakıyordu. Oldukça sıkılmış gözüküyordu. Kapı sesinden dolayı bana döndüğünde, gülümsedi

''Kızım! "

Yanına gidip elini tuttum yatağın kenarına otururken.

''İyisin değil mi kraliçem? ''

Kafasını salladı hemen.

''İyiyim tatlım merak etme."

Yüzüme onun sesini duymanın verdiği mutlulukla gülümseme yerleştirdim.

''Çok korktum anne... ''

Şevkatle bakıp, yüzümü ellerinin arasına aldı.

''Korkma tatlım, bak ben çok iyiyim! ''

Gülümsedim ve ellerini sıkıca tutup, kucağıma indirdim.

''Çok sıkıcı. ''

Odaya şöyle bir göz atıp mırıldandığında istemsizce kıkırdadım. Şuan ona küçük bir çocukmuş gibi bakasım vardı.

''Merak etme hadi kalk bakalım hazırlan gidelim. ''

Gözleri ışıldarken yatakta doğruldu ve ayağa kalktı. Bende onunla beraber kalktım. O arada Eser'in sesini duydum.

'' Ben çıkış işlemlerini hallettim.''

Annem varken neden kendini belli ediyordu? Ne diyerek açıklayacaktım. Annem Eser'e bakıp kaşlarını çattı. Daha sonra bana döndü.

''Beyefendi kim?''

Sesinde merak vardı.

''Ben seni o halde görünce biraz sinir krizi geçirdim galiba o da bana yardım etti işte, tanımıyorum bilgim yok.''

Geçiştirmek adına hızlı hızlı söylendim. Anneme ilk defa yalan söylemiyordum ama söylediklerim hep küçük yalanlardı. Ona telefon sapığım var ve bu da peşime taktığı adam deseydim herhalde hastaneye tekrar kayıt yaptırmak zorunda olacaktık. Annemi tanıdıysam kesin bayılırdı. Aşırı telaşlı bir kadındı kendisi.