Eternal War |Boek 1|

Hoofdstuk 19a: Strikte Orders

Pov. Luna

Iedereen begon rustig richting het huis te wandelen, de eredienst was ten einde. Ik had in het bos op weg naar hier wilde bloemen gezien en die geplukt om er een boeketje van te maken. Die legde ik nog op zijn net met aarde gevulde en platgeduwde graf voor ook ik vertrok. Nora had zichzelf al in de hand en ook Manal leek de normale haar te hervinden. "Luna, gaat het wel schat", vroeg ze mij toen ik naast hen ging staan nadat ik als wijze van afscheid bloemen had neergelegd op het graf. Ze was getraumatiseerd en had tijd nodig om alles te verwerken maar nu kwam de lieve en zachtaardige kant naar boven, datgeen dat gevuld was met compassie. "Het doet vreemd genoeg pijn maar het gaat, ik voel mij beter dan eerst", liet ik weten. "Nu je het weet doet het je vast veel verdriet om hier te zijn, weet dat ik er voor je ben", zei ze "later als je behoefte hebt aan een gesprek, kun je altijd bij ons terecht." "We zijn er voor je", voegde Nora daar nog aan toe. "Weet ik", lachte ik "bedankt." Ze kwamen dichterbij en trokken mij in een halve knuffel, ze hadden ervoor gezorgd dat ik glimlachte en dat was een hele opluchting voor mij. Even was ik bang dat de leegte mijn glimlach had opgeslokt. Een knuffel was net wat ik nodig had, een knuffel van mijn beste vriendinnen, wat was ik blij dat ik hier niet alleen was. "Veronderstellend dat niemand de slaap zal kunnen vinden, stel ik voor dat we het over de voorspelling hebben. Vladimir heeft mij op de hoogte gesteld over het feit dat jullie nog niets weten over de voorspelling en de bedreiging die nadert", hoorde ik Zack zeggen die dichterbij ons kwam staan. "Graag, ik denk niet dat slapen erin zit voor vandaag", liet Nora weten "de voorspelling, daar hadden jullie het toch in het begin over, daarin staat dat wij de uitverkorenen zijn, toch." "In de voorspelling staat meer dan dat, we zullen jullie het perkament laten zien met de originele tekst op", zei Vladimir. "Hoor je niet eerst aan mij te vragen of dat wel mogelijk is voor je een belofte maakt aan de uitverkorenen", vertelde Zack verontwaardigd. "Jij bent de huidige bewaarder van het perkament, ik dacht dat je het geen moeite zou vinden", verdedigde Vladimir zichzelf. Zack zuchten en wende zich daarna weer tot ons "excuses voor ons onprofessioneel gedrag, ik zal het voor jullie halen, mijn koninginnen." Ik had verwacht dat hij weg zou gaan maar dat deed hij niet, hij kwam samen met ons mee naar binnen.

We liepen met z'n allen de woonkamer binnen waar Brandon onderuitgezakt in een zetel door het raam aan het staren was. Hij draaide zich niet eens om, hij had ons vermoedelijk al van een afstand geroken en had ons al verwacht. "Het is voorbij", deelde Vladimir mee. "Je hebt een fout gemaakt", zei Zack "door niet te gaan heb je vader gekwetst", vulde Aurora aan. "Hij heeft het moeilijk genoeg, je kon gewoon toekijken en dan vertrekken om vader een plezier te doen", snauwde ze. Ze had gelijk maar ik was niet in de stemming voor een discussie of iets waarbij een stem verheven zou worden dus kwam ik tussen beide voor het daadwerkelijk begon "laten we het over de voorspelling hebben", stelde ik voor "het is immers toch te laat, tenzij jullie ook de tijd kunnen terug draaien stel ik voor dat we het gekibbel achterwegen laten." Toen Zack zich tot ons wende had ik voor een seconde verwacht dat hij van plan was om ons te vertellen dat hij de tijd kon terug draaien maar toen zijn handen begonnen te gloeien wist ik dat dat niet het geval was. Nadat hij iets gemompeld had verscheen er een perkamentrol in zijn hand. "Laten we naar de uitverkorene luisteren", zei Zack terwijl hij de perkamentrol aan Manal gaf. "Daarin staat de voorspelling, lees het aandachtig", voegde Aurora toe terwijl Manal het perkament open rolde en het zo vast hield dat ook Nora en ik het konden lezen. Het was in sierlijke en extreem gekrulde letters geschreven. Overduidelijk met een ganzenveer dat in inkt werd gedipt. Met genoeg concentratie kon je de letters onderscheiden en lezen wat er met de blauwe inkt op het perkament stond geschreven.

De voorspelling,

Samen zullen zij en hij de werelden en dimensies een nieuw tijdperk insturen. Zijn volk verslaan en het hare redden.