Eternal War |Boek 1|

Hoofdstuk 11a: Overgelaten Aan Zijn Lot

Pov. Luna

Drie maanden waren al verstreken en inmiddels waren ik en Sirius bevriend geraakt. We praten voortdurend en waren hecht geworden in een korte tijd. Hij kon overweg met mijn vriendinnen en had in de tijd dat hij op school was veel vrienden gemaakt. Het regende en ik was op weg naar school toen ik een melding kreeg. Ik had een paraplu vast zodat ik droog bleef en graaide met mijn vrije hand in mijn tas opzoek naar mijn gsm. Het was Manal 'Luna, kom snel naar de kluisjes, Sirius is boos en gaat hem echt iets aandoen', had ze mij gestuurd. Ik stond op het schoolplein en rende nu snel naar binnen. Jammer genoeg waren er veel trappen op school, dus het duurde langer dan ik wou. Ik hoorde in de verte een discussie en zag iemand mijn richting uit komen, het waren Manal en een ander meisje wiens naam ik niet kende. Ze had tranen in haar ogen en zag er geschrokken uit. "Ze staan in de gang, Nora is daar ook ze probeert om ze wat verstand bij te praten", zei Manal toen ze mij zag. Ik had mijn paraplu dicht gedaan en richtte die op de grond zodat het water er vanaf kon druipen. Ik keek het meisje aan en vroeg:" gaat het, wat is er gebeurd." Manal antwoorde in haar plaats:" Sirius zal je dat wel vertellen ga nu maar, hoe overtuigend Nora ook is de spanning loopt op, één van de twee kan elk moment uitbarsten." "Oké is goed", zei ik terwijl ik mij uit de voeten maakte.
Één van zijn vrienden keek Sirius boos aan en hij deed hetzelfde. Nora stond tussen hen en probeerde ze te kalmeren. "Hij moet zich niet bemoeien met dingen waar hij niks mee te maken heeft. Onze relatie is tussen mij en mijn vriendin", zei Max boos. Ze zagen dat ik er ook was en toen reageerde Max met:" hoe zou jij het vinden als ik mij zou bemoeien met iets dat tussen jou en je vriendin is, hè Sirius." Sirius kwam dreigend dichterbij en zei kalm:" als ik haar pijn deed zou ik het juist fijn vinden als je tussen ons beide kwam." "Stop met zo kalm te reageren, bemoei je niet met mijn zaken", zei Max bozer dan eerst. Sirius probeerde zichzelf overduidelijk te beheersen, hij was woedend en probeerde om te kalmeren maar dat lukte niet. Hij sloeg tegen een kluisje, het kluisje kreeg geen kleine deuk, nee het kluisje werd bijna helemaal geplet. Zijn vriend keek verbaasd naar het kluisje net zoals Nora en ik. "Ga aan de kant Nora", zei Sirius kalm. Nora bleef staan en verroerde geen spier. Hij draaide zich om en keek mij recht aan, zijn ogen begonnen te gloeien en hij sloeg terug tegen een kluisje dat werd ingedeukt alsof het een frisdrank blikje was. "Nora ga alsjeblieft weg en Max jij al helemaal", zei ik rustig terwijl ik dichterbij ging staan. Nora aarzelde maar ging toch weg net zoals de vriend van Sirius. "Gaat het", vroeg ik terwijl ik dichterbij ging staan. "Ga naar achter Luna", zei hij. "Misschien wil ik helemaal niet naar achter, trouwens je hoort te antwoorden, ik vroeg of je wel oké bent", reageerde ik. Hij keek tot dan toe naar de kluisjes maar nu draaide hij zich om. Zijn ogen stopten met gloeien en kregen hun normale kleur terug. Hij keek mij aan en deed toen iets dat ik niet had verwacht. Hij knuffelde mij en doordat het zo onverwacht was liet ik mijn paraplu vallen. Hij viel op de grond en maakte veel geluid omdat het zo stil was in de gang. "Dank je", fluisterde hij.

Ik moet toegeven dat ik had gehoopt dat er iets zou gebeuren waardoor we de vriendschapszone zouden verlaten al was ik niet zeker of dit het was. Ik wou niet te lang alleen vrienden blijven want al snel had ik door dat ik gevoelens had gekregen voor Sirius. Een onbeschrijflijk gevoel dat ik nog nooit eerder had gevoeld maar desalniettemin geweldig was en zeer overweldigend. Van de ene dag op de andere wou ik meer zijn dan alleen vrienden, ik had het gevoel dat ik mijn significant other, mijn wederhelft had gevonden. Uiteraard was ik onzeker zoals elke tiener en al helemaal omdat Sirius perfect leek, een laatstejaars was en ouder was dan mij, hier niet vandaan kwam en veel meer van de wereld had gezien dan ik. Hij knuffelde mij al een tijdje toen ik hem terug begon te knuffelen, geen van ons leek los te willen laten. Nora en Manal kwamen terug de gang in en keerden onmiddellijk om toen ze ons zagen. Sirius verbrak de knuffel, glimlachte naar mij en vroeg:" zie ik je straks" voor hij weg liep. Ik stamelde:" ehm ja, ja tuurlijk" en liep naar de meisjes die mij al aankeken met die blik. "Aaah, Luna", "ooooh, wat zag ik daar nou", "zo schattig", en nog veel meer hoorde ik de meisjes zeggen maar ik was er niet helemaal bij met mijn gedachten.