Eternal War |Boek 1|

Hoofdstuk 2b: Een Geest

Pov. Philomena

Verschoten door het geluid van het zoveelste voertuig dat langs mij raasde keek ik Henry aan. "Stel je niet aan Mena, je hebt honderd keer ergere dingen meegemaakt", bracht hij mij in herinnering. "Weet ik maar ik heb nog nooit zo iets lawaaierig doorstaan. Er zijn er ook zo veel, je moet altijd op je hoede zijn om niet geraakt te worden en je moet altijd tussen de lijnen lopen van het gearceerde pad om niet overreden te worden", viel ik hem in de rede. "Je bedoelt de stoep of het trottoir", lachte Henry. Hij genoot hier overduidelijk van want hier was hij de expert. Ook had poesje hem opgedragen ervoor te zorgen dat de vrijwilligers en ik niet direct door de mand vielen, onze gebruiken waren nogal ongewoon en als mensen expert nam hij die taak graag op zich. Ik was verantwoordelijk voor het veilig benaderen van August en Bilal. Gisteren waren we aangekomen en hadden we ons eerst geplaatst op het vorige adres van Sirius in de mensenwereld. Eenmaal daar aangekomen rond een uur of vijf hebben we de basis controle verricht, na de bevestiging dat de perimeter veilig was hebben we ons verdiept in de opdracht die we hadden gekregen. We hadden een plan van aanpak uitgeschreven en onszelf aangepast aan onze nieuwe omgeving. We hebben kaarten gekocht waarop we onzelf en onze doelen hebben aangeduid en de route die we moesten volgen aangeduid. Het appartement van Sirius was perfect gepositioneerd tussen de huidige verblijfplaats in het arresthuis van Bilal en het ouderlijk huis van de familie Sintiago. Nu waren Henry en ik onderweg naar de gevangenis om het gebouw en de omgeving te bestuderen zodat we daar rekening mee konden houden bij de uitbraak. De gevangenis lag naast een park waaruit je goed zicht had op één van de vleugels. Aan de andere kant lag er een straat met bijna alle in en uitgangen. Het gebouw deed voornamelijk dienst als arresthuis met een gesloten regime. Een arresthuis is niet helemaal een gevangenis aangezien het vooral dienst doet als voorlopige tussenstap, in afwachting van een definitief vonnis of arrest. Maar ik kon merken dat het wel degelijk een gevangenis was wat betekende dat er ook gedetineerden verblijven. De gevangenis was in een stervorm gebouwd volgens het Edouard Ducpétiaux-model. Het heeft een typische panopticonstructuur met drie vleugels waardoor alle gangen uitkomen op een centraal middelpunt. Vanuit dat punt kunnen de penitentiair beambten alle vleugels zien en alles volgen. Eén van de vleugels dat wij de A-vleugel noemden werd waarschijnlijk voorbehouden voor de veroordeelden. De B-vleugel voor verdachten en de C-vleugel werd waarschijnlijk voorzien voor een groep geselecteerde veroordeelden die er werkten. Het was geen grote gevangenis dus schatten ik dat er 80 à 90 mensen zouden geplaatst kunnen worden. De gevangenis was uitsluitend bestemd voor mannelijke gedetineerden en had daardoor geen vrouwenafdeling of een psychiatrische afdeling. Gelukkig voor ons was de omgeving gunstig en leek het niet raar dat je naar de gevangenis keek doordat het net naast een park lag en elke voorbijganger de eerste keer vast raar opkeek. Na een rondje om het gebouw gewandeld te hebben en alle ingangen geteld te hebben liepen we terug. Er waren overal beveiligingscamera's waardoor we besloten snel terug te keren naar Sirius zijn appartement. Het zou argwaan wekken moesten we het gebouw blijven rond cirkelen en bestuderen.

Pov. Luna

"Bedankt Cora, je word geexcuseerd", zei Lazar zodra we in de leefruimte stonden. "Uwe majesteit", was het enige dat ze met een knikje zei voor ze de ruimte uit liep en ons alleen achter liet. "Ik ben blij dat je er bent schoonheid, we moeten nog een aantal dingen uit klaren", zei hij. "Gelukkig uwe majesteit, ik zou graag meer weten over mijn aanstelling in u hof", reageerde ik. "Uwe majesteit is niet nodig darling, Lazar is meer dan genoeg", liet hij weten. "Luna is ook meer dan genoeg Lazar", hinte ik hem omdat het een beetje vreemd begon te worden met al die troetelnamen. Met een grijns zei hij:" oh ja, wel ik vind schoonheid leuker, vind je niet Luna." Waarschijnlijk was dat de tweede keer dat hij mij aansprak bij mijn daadwerkelijke naam. De eerste keer was toen we elkaar ontmoeten en dit was pas de tweede keer als ik mij niet vergiste. Omdat ik het ongemakkelijk begon te krijgen door de koosnamen wou ik hem vertellen dat ik mijn naam prefereerde maar daarvoor kreeg ik de kans niet doordat Ezran en Alaric binnen kwamen. "Ik weet dat we elkaar kennen en dat alles maar klop toch maar, ik ben in gesprek", liet Lazar weten toen ze binnen kwamen zonder te kloppen. "Het spijt ons uwe majesteit, het zal niet meer gebeuren", verontschuldigde Alaric hen beide. "Doe niet zo vreemd Lazar, dat formele staat je niet. We willen je spreken, heb je even", vroeg Ezran de jonge koning in de plaats van zijn excuses aan te bieden. "Schat je moet me excuseren, ik ben zo weer terug", vertelde Lazar mij voor hij uit de zetel kwam en Ezran bedenkelijk aan keek, hij wist dus ook niet waar dit over ging.