Eternal War |Boek 1|

Hoofdstuk 20a: Een Spel Met Feeënstof

Pov. Luna

"Waar is de jurk", vroeg Nora. Caleb had ons naar een aparte kamer laten brengen zodat we ons konden omkleden voor het eerste spel. "Dit is de jurk uwe majesteit", hoorde ik één van de dienstmeisjes zeggen. "Ik zie niks, als dat de jurk is kunnen we even goed lingerie aan", klonk het van mijn kant. "Sorry uwe majesteit maar we kunnen de kroonprins niet ongehoorzamen, er is een precieze dress code en de kroonprins heeft ons duidelijk laten weten dat de uitverkorenen geen uitzondering zijn of exceptionele behandeling horen te krijgen, het spijt ons oprecht uwe hoogheid", nam een ander dienstmeisje het over. Ik wou niet dat zij in de problemen kwamen door ons maar wou ook niet zoiets kort aantrekken. Eén van hen nam een jurkje vast en kwam dichterbij "alstublieft", hoorde ik haar zeggen.

Daar stonden we dan, zo goed als naakt tussen misschien wel honderden zo goed als naakte wezens. Ik kon niet met zekerheid zeggen of het allemaal elven en feeën waren, misschien dat er ook andere bovennatuurlijk wezens tussen zaten. Iedereen was schaars gekleed maar leek dat niet erg te vinden in tegenstelling tot ons. Er werd gepraat en gelachen en tussen het geroezemoes door klonk Caleb zijn stem. Hij wurmde zich naar voor door de menigte "lieve dames en heren, bedankt voor jullie komst", begon hij "zoals de meeste onder jullie weten is dit een primeur voor zowel mezelf als jullie." Hij zweeg even en keek rond "dit is mijn versie van een menselijk spel, een murder mystery party", vertelde hij ons "uiteraard zal het niet zo saai worden als in de mensenwereld het geval zou zijn,.... want wij hebben feeënstof!" Er klonk gejoel en opgewekt gejuich en iedereen keek elkaar blij aan. "Het spel is simpel, aangezien het de eerste keer is heb ik het niet te ingewikkeld gemaakt", begon hij zijn uitleg "word niet vermoord, dat is al." "Zij of hij die door mij als moordenaar zal worden aangeduid zal in feeënstof worden gehuld, als de moordenaar je vermoord zal er op die plek feeënstof beginnen te glinsteren daarom dat alles dat blinkt en glinstert verboden is. De moordenaar zelf zal immuun zijn voor het glinsterende effect van het feeënstof en zal dus onherkenbaar zijn. Het feeënstof is uiteraard betoverd, de moordenaar kan zijn identiteit niet prijs geven en zijn slachtoffers kunnen hem ook niet uitgeven zodat het spel leuk blijft. Enkel als je op een fatale plaats word geraakt of op meerdere kun je uitgeschakeld worden, het moet realistisch blijven. Gedurende het spel ben je jezelf en wees alsjeblieft zo vrij om jezelf te bedienen en te eten en drinken van het buffet", zei Caleb tot slot. Hij opende de deuren en iedereen liep gehaast naar binnen. Ik bleef staan en aangezien Nora en Manal zich ook niet verroerde bleven we daar staan tot bijna iedereen binnen was.
"Ah hier zijn jullie", hoorde ik Zack zijn stem zeggen. Ik draaide mij om en zag hem staan met Siofra naast zich. "Ik moet gaan maar als jullie iets nodig hebben kunnen jullie bij Siofra terecht", liet hij weten. "Inderdaad, we kennen elkaar nog niet maar aarzel niet om mijn hulp te vragen moest dat nodig zijn", verzekerde ze ons. "Ga je naar de tovenaren en heksen dimensie", vroeg Nora. "Ik ga naar mijn thuisdimensie uwe koninklijke hoogheid, ik beloof dat ik ten laatste overmorgen terug zal zijn, zou ik van jullie kunnen vragen om tot die tijd in het paleis te blijven", antwoorde Zack. "We blijven waar we naartoe worden gebracht, in dit enorme complex zouden we toch verdwalen", zei Manal. "Dat is een opluchting uwe koninklijke hoogheid, zou ik u kunnen aanraden om geen van de dranken met feeënstof of elvenstof te nuttigen", zei hij zo formeel als altijd. "Doe niet zo formeel Zack, ze voelen zich al ongemakkelijk genoeg", hoorde ik Siofra zeggen. Hij keek haar scheef aan en keek toen naar ons "mijn excuses, veronderstellende dat uw mijn conventionele manieren als ongepast beschouwd zal ik mijn uiterste best doen om u in de toekomst niet meer teleur te stellen, uwe koninklijke hoogheden, uwe majesteit", reageerde hij waarna hij een diepe buiging maakte. Siofra zuchten en nam Zack zijn handen vast "je weet toch dat hetgeen dat je net zei formeler was dan hetgeen je ervoor zei" liet ze hem weten. "Misschien", zei Zack aarzelend terwijl hij haar in de ogen keek. "Misschien heb je zoals altijd gelijk, dat bedoelde je of niet soms", lachte Siofra. "Misschien heb je daar wel gelijk in", gaf Zack toe. Normaal gezien was hij degene die iedereen liep te corrigeren maar nu gaf hij gewoon toe dat ook hij iets kon doen dat minder dan perfect was. Ze lieten elkaars handen los waarna Siofra "juga gevaltana", zei. "Juga gevaltana", herhaalde Zack. "Dat betekent tot weerziens, het is één van de weinige restanten van onze oude gemeenschappelijke taal. Het mesarimora is een uitgestorven taal, niemand spreekt of begrijpt het, enkel het afscheid herinnert men zich nog", verduidelijkte Zack voor ons. "Echt, bestaat er zo een taal, die zou ik graag leren of tenminste eens bekijken", reageerde Manal. "Ik neem wel een boek voor je mee uit mijn collectie.... juga gevaltana", zei hij tegen ons voor hij langs Siofra heen weg stapte. "Siofra, is Zack er nu al van door, wil hij niet dat iedereen weet dat hij niet tegen onze dranken kan", lachte Caleb die in de deuropening was verschenen. "Ga aan de kant", zei Siofra en duwde Caleb uit haar weg "plaag de uitverkorenen en het personeel ook niet zo", voegde ze daaraan toe terwijl ze ons wenkte om samen met haar binnen te gaan. Manal maakte aanstalten om Siofra achterna te gaan maar Caleb zette zijn hand tegen het deurkozijn en bekeek ons van top tot teen. "Ik raad aan om niks te drinken, zeker niet als iemand het je aanbied", zei hij terwijl hij zijn hand terug trok. Net toen Manal een stap naar voor deed zette hij zijn hand terug tegen het deurkozijn en voegde "oh ja, niet aan de bloemen ruiken", toe. Hij zetten een stap naar achter terwijl hij zijn arm terug naar zich toe trok om ons door te laten.