Eternal War |Boek 1|

Hoofdstuk 24b: Het Is Weg, Compleet Verdwenen

Pov. Luna

De meisjes en ik hadden de tijd gevonden om bij te praten. Ik wist nu alles over Manal haar week op aarde en Nora haar jaar in de kroondimensie, ook zij wisten alles over mijn jaar bij de demonen. Ze wisten zelfs over de verloving, iets achter houden van hen kon ik niet over mijn hart krijgen. De emoties waren hoog opgelopen, we hebben alle basisemoties minstens eenmaal meegemaakt tijdens ons gesprek. We konden niet geloven wat er met Bilal was gebeurd, dat Nora haar eerste liefde had gevonden wat verbazingwekkender bleek dan dat ze een vampier was geworden en dat ik vrijwillig was vertrokken. Dat waren de grootste onderwerpen, waar wij het langst bij bleven stilstaan. Nora was boos en vond het niet kunnen dat ik tijdens een aanval op deze dimensie was vertrokken en hun in het ongewisse had gelaten. Dat ik wetende dat iedereen hier op mij rekende zijnde een uitverkorene toch weg was gerend. Dat had ik verwacht en ik wist dat het niet ideaal was maar ik zou het wel terug doen. Toen ze erachter kwamen dat mijn jeugdvriend niet was wie hij beweerde te zijn vergat ze het voor heel even. Manal snapte mij en liet dat ook weten wat mij gerust stelde, ik was niet zo een slechte maankoningin, althans het kon erger. Uren geleden hadden we de begrafenis bijgewoond, nu nam ik plaats aan tafel voor het avondeten, sinds gisteren had ik niet meer kunnen eten dus ik was klaar om aan te vallen tot ik merkte dat Ezran veel aandacht kreeg, hij oogde rustig zoals gewoonlijk maar leek het ook door te hebben. De meisjes zaten aan weerzijden, Ezran zat recht tegenover mij met naast hem Blake en Alaric. Naast Blake zat Philomena en naast Alaric zat zat Lazar. Gaian zat naast Manal tegenover zijn koning. Ook Arion was de eetzaal binnen gewandeld maar haar rechtsomkeert gemaakt toen hij ons hier zag zitten met de mededeling "ik moet nog een patiëntendossier inkijken, ik eet wel in de ziekenboeg." Aurora had breeduit geglimacht wetende dat hij zichzelf net optijd uit deze situatie had gered en nam plaats tegenover Philomena vlak naast Nora. De drie jongens waren er nog steeds niet tijdens het avondeten wat mij deed afvragen waar ze waren en of ze wel oké waren. Anderszijds was het wel goed zo, dan konden de meisjes mijn nieuwe vrienden beter leren kennen. Ik was uitgehongerd en had pas mijn vork in mijn eten gestoken toen ik Manal zag opkijken "probeer je Tiger Mask na te doen of...", vroeg ze. Iedereen keek haar aan, Ezran keek even naar links en rechts en opende zijn mond pas toen hij doorkreeg dat ze tegen hem bezig was. "Wie is dat", vroeg hij haar? "Tiger Mask, anime", vroeg Blake enthousiast met grote ogen waardoor de aandacht nu naar hem verplaatste. "OMG, ken je die anime ook", vroeg Manal nu even enthousiast terug met dezelfde oplevende ogen. "Kijk je anime", riep Manal blij. "Natuurlijk, één van de beste menselijke uitvindingen, staat in mijn top vijf vlak onder snoep", antwoorden Blake. Ik wou Manal al vragen om eerst te eten en dan pas te vragen welke animes hij allemaal had gekeken maar Ezran was mij voor "eerst eten dan mag je terugkeren naar het fan zijn." "Okéeeee", zuchten Blake terwijl hij met een pruillip naar zijn bord keek. "Waarom draag je eigenlijk een masker, iedereen hier weet wie je bent. Hoe wil jij aangesproken worden, poesje of Ezran", vroeg Manal wat bot doordat ze boos was omdat hij mij voor de gek had gehouden. "Waarom zo kort door de bocht, het is niet alsof hij jouw vriendin heeft ontvoerd, ze is zelf meegegaan", wierp Nora nu op tafel. "Niet ontvoerd maar wel voorgelogen, ik haat liegen dat weet je best", reageerde Manal. "Ze moest meekomen, als ze niet zelf door het portaal was gestapt had ik haar er desnoods door geduwd. Bovendien verboden wij haar om met jullie te spreken of contact op te nemen met iemand buiten Lazar zijn hof en ons", verdedigde Ezran mij ineens maar ik schrok wel door zijn opmerking, zouden ze mij echt ontvoerd hebben als ik niet wou? "Wil je soms dat ze nog meer argwaan krijgt ten aanzien van jou. Wees niet zo een griezel Ezie, misschien had je gewoon moeten zeggen dat je doet wat in jou ogen het beste lijkt voor onze schoonheid", voegde Lazar mee in. "Misschien laat hij het niet merken maar dat bedoelde hij ook Luna", verzekerde Blake mij waarop ik hem een glimlach schonk als respons. "Dus hoe wil je genoemd worden", herhaalde Manal haar vraag. "Poesje", antwoorde Ezran. "Is goed Ezran", lachte Manal. Blake begon te lachen en begon goedkeurend met zijn wijsvinger op en neer te bewegen in Manal haar richting. "Als je hem echt wilt plagen moet je hem Ezie noemen", gaf Lazar nog een tip. "Oeeeeeeeh jaaaaaaaaaaaah" riep Blake waarna ze over Ezran en Alaric heen rijkten om elkaar een high five te kunnen geven. "Kinderen", mompelde Alaric verveeld toen Lazar zijn arm voor zijn gezicht vandaan trok. "Vertel mij erover", verzuchtte Ezran terwijl hij Blake aankeek. "Hey, ik ben geen kind", riep Blake verontwaardigd. "Nee inderdaad, hij is een grote baby", liet Mena weten. Voor Blake bezwaar kon maken of iets terug kon zeggen wreef Ezran over zijn haar zodat het warriger werd dan het al was en kneep Philomena in zijn wangen. Blake kruiste zijn armen en keek met toegeknepen ogen en mond voor zich waardoor Mena en Ezran grinnikend naar hun borden terug keerden. "Misschien moeten jullie mij niet zo voor schut zetten in het bijzijn van een koningin", zei Blake terwijl hij van Ezran naar Mena keek met licht getuite lippen om zijn ongenoegen duidelijk te maken. "Dat denk ik ook, gedraag jullie niet te vriendelijk, we zijn er immers pas of onnodig beschamend tijdens de eerste diplomatieke missie in de kroondimensie", zei Gai tot mijn grote verbazing, was dat nu het eerste dat hij gezegd had sinds onze aankomst in het bijzijn van iemand buiten Lazar. "Was hij het nu met mij eens", vroeg Blake bedenkzaam. "Als je wil ik kan ik het terug nemen", zei Gai droogjes. "Neen, je neemt niks terug", riep Blake snel voor hij het terug zou nemen. Uit ongeloof tikte hij Mena aan "hoorde je dat, Gaian denkt dat ik gelijk heb", deelde hij mee net de nadruk op de 'ik'. Daarna porde hij Ezran in zijn zij en op zijn arm waarna hij opzij keek "ja ik hoorde het", liet hij weten voordat Blake het kon herhalen.