Eternal War |Boek 1|

Hoofdstuk 37b: Heren Der Verwarring

Pov. Luna

De koning wist het, dat ik de maankoningin was, gewoon door de aanblik van een pigmentvlek werd dat bevestigt. Mijn ijdele hoop dat de tatoeage hem op een ander pad zou brengen vervaagde in minder dan een seconde. Het kwam dus niet van pas, wat zou er nu van mij worden. "Wat is je naam", vroeg Tyrion mij nu nog steeds met zijn blik op de tatoeage. "Cynth", zei ik, de waarheid. "Goed zo meisje, niet iedereen hier hoeft je échte naam te weten, noem jezelf maar Cynth Luna", reageerde hij. Natuurlijk kende hij mijn naam wat dacht ik zelfs. "Weet je Cynth, laten we dit tussen ons houden. Haga hoeft dit nog niet te weten, ik zal bevestigen dat je een gevangen rebel bent, laten we het daarbij houden, denk je niet", vroeg Tyrion mij nu met de nadruk op mijn gelogen naam. Voor hij zich bedacht begon ik te knikken "wat u maar wenst sire." Hij knikte "dat dacht ik al", glimlachte hij waarna hij zijn armen uit blijdschap in de lucht gooide en breeduit glimlachend plaats nam op de stoel bij het dichtstbijzijnde raam. Hij schonk zichzelf een kopje thee in en nam een slokje waarna een suikerklontje in zijn thee deed. Een hele tijd klonk het geluid van een theelepel die tegen het kopje aanbotste terwijl hij roerde. "Zeker dat je geen thee wil,... als het vergiftigd was zou ik het ook niet drinken", stootte hij neusophalend uit toen ik argwanend naar het kopje bleef staren. Toen ik maar niet toe gaf besloot hij dat het genoeg was geweest "kom, zet je, Luna." "Oeps, Cynth, laten we hopen dat ik dat niet in het openbaar doe", voegde hij daar schuldbewust aan toe met een vinger op zijn lippen en groot staande ogen waardoor de wenkbrauwen omhoog werden geduwd. Langzaam bewoog naar de stoel die hij al naar buiten schoof zodat ik meteen plaats kon nemen terwijl al thee voor mij in schonk "suiker, melk?" "Alleen suiker alstublieft", wist ik over mijn lippen te krijgen. Hij legde nog een lepeltje in het kopje en schoof het tasje naar mij toe. "Dus Cynth, er zijn wel enkele regels waar jij je aan zult moeten houden", begon hij terwijl met het theelepeltje in zijn kopje werd gespeeld. De stilte die volgde werd zo lang dat ik besloot te reageren zodat hij verder zou gaan "natuurlijk uwe majesteit." "Zoals afgesproken ben je Cynth lid van de innercirkel dus zorg dat de tatoeage minstens gedeeltelijk zichtbaar blijft tijdens je verblijf hier. Als de nacht valt is het niet toegestaan je kamer te verlaten. Je mag in dit paleis overal staan waar je wilt buiten de kerkers en andere plekken waar gevangene worden vast gehouden. Eet en drink wat je word aangeboden en luister vooral goed naar mijn bevelen." Ik knikte "ja uwe majesteit, dat zal ik doen", liet ik weten. "Is ja en nee uwe majesteit al dat je kunt zeggen", riep hij nu dramatisch uit met excentrieke handgebaren. "Nee uwe majesteit, het spijt mij uwe majesteit", wat kon ik anders zeggen. "Eghhhh, goed dan kind, mogen de schaduwen over je waken", liet hij nog vallen voor hij opstond en terug naar de deur liep. Zonder nog één enkel woord uit te wisselen ging hij weg. Voor paniek was er tot dan toe nog geen reden begon ik de regels in mijn gedachten te herhalen. De eerste drie waren logisch maar de laatste waren vooral omdat ik aarzelde en terughoudend reageerde geloofde ik, ook het woord kamer had nog nooit zo geruststellend geklonken als in Tyrion's leefruimte. Over de thee geloofde ik hem wel, dat er niks mis mee was dus dronk ik in gedachten verzonken het kopje leeg terwijl ik door het raam naar buiten keek. Naar het licht stralende witte paleis met gouden details en bloemen die net als in de zomer in bloei stonden terwijl er sneeuw lag buiten dit terrein. Zonder geklop werd de deur open gegooid waardoor het kopje in mijn hand begon te trillen. Zo rustig mogelijk legde ik het kopje neer maar toen zijn stem klonk kletterde het kopje in het schoteltje. "Dus je hebt hem nu al om je vinger gebonden, indrukwekkend Cynth", liet Haga weten terwijl hij dichterbij kwam. Zwijgend keek ik op naar zijn gezicht waarvan de uitdrukking onplaatsbaar was. "Niemand verwacht dat een engel de wereld in brand steekt toch deed Nefeli het, niemand verwacht dat Tyrion wel eens goed kan zijn toch is hij het. Misbruik hem en dan zul je zien waar jullie je tegen verzetten", beet hij mij toe. Waar dat plotseling vandaan kwam wist ik niet dus staarde ik hem enkel stilzwijgend aan. "Snap je wat ik zeg", blafte hij door. "Ja", waarop ik kort knikte, in werkelijkheid had ik geen flauw idee. Het was wel interessant dat Tyrion de pientere was van de twee ik had verwacht dat Haga scherpzinniger zou zijn maar hij leek eerder een groter temperament te bezitten en van nature achterdochtig te zijn. "Doe wat je gevraagd word en dan ben je hier binnen de kortste keren weg", zei Haga nog bot voor hij weg begon te lopen. Door zijn vreemde uitbarsting durfde ik niet meer aan Tyrion te vragen of hij toevallig wist waar een vriend van mij was, Blake dus vroeg ik het aan Haga. "Sorry maar mag ik iets vragen?"  Hij draaide zich om en zag er zo verbaasd uit als ik mij voelde dat ik het had gevraagd. Hij keek mij terug scheef aan "ja." Hij was geïnteresseerd doordat ik toestemming vroeg hem wat te vragen leek het. "Is Blake hier ook", vroeg ik al wist ik maar al te goed dat hij in een ander district was. "Nee", antwoorden hij kort. "Waar hebben jullie hem dan mee naartoe genomen?" "Gaat je niks aan Cynth", beet hij mij nu toe waarna hij terug aanstalten maakte om te vertrekken. "Ik weet dat jullie hem gevangen namen, ik dacht dat de koning iedereen ontving die in zijn paleis kwam dus nam ik aan dat hij ook Blake een kopje thee had aangeboden", probeerde ik iets uit hem te krijgen al was het maar de bevestiging dat hij in het Ezlyn district was. "Hij is dan ook niet in de hoofdstad", vertelde hij mij uiteindelijk, iets dat ik al wist. "Jullie hebben hem dus aan Kang-dae gegeven", constateerde ik minder voorzichtig dan vooringenomen. "We kunnen prins Kang-dae moeilijk iets geven dat hij al bezit, we hebben hoogstens zijn zoon terug thuis afgezet. Dat zou je ook willen moest je kinderen hebben", kaatste Haga makkelijk terug. Daarop ingaan leek mij niet slim in mijn positie dus hield ik mij in. "Als je bent uitgepraat raad ik aan koning Tyrion niet te belasten met zulke vragen", ging hij verder toen ik hem vanonder mijn winpers aan keek. "Hagaaa, waar hang je uit", riep Tyrion door de gangen wat Haga naar mij toe deed komen. Hij siste vlak bij mijn oor "roep 'ik haat je' wanneer hij binnen komt", met die verachtelijke grijns van hem op zijn lippen waarna hij naar de deur toe liep. De klink ging omlaag, Haga keek mij doordringend aan, niet gehoorzamen was geen optie al snapte ik niet goed waarom hij dat wou. Tyrion kwam vrolijk wat ik dacht door de huppelende manier waarmee hij binnen wou springen naar binnen wat mijn teken was. "IK HAAT JE", riep ik niet luid want dan zou het niet gemeend genoeg aanvoelen maar met de nadruk op het woord haat dat verbogen en gebroken klonk. "Waarom, ik ben lieflijk", vroeg Tyrion wiens oren naar beneden hingen. "Ze heeft het over mij, ze houd niet zo van ons en wat we doen", antwoorden Haga. "Cynth zou ik je iets mogen laten zien", vroeg Tyrion mij nu wiens staart ongeduldig heen en weer zwierden over de vloer terwijl hij met zijn vingers op zijn bovenbenen tikte. Zonder van Haga weg te kijken antwoorden ik "ja uwe majesteit." Wat wou Haga precies van mij, ik kon niks zinnigs afleiden van Haga Cathán wat op mijn zunuwen werkte. Hij deed dit overduidelijk met een reden al wist ik niet wat dat was. Eerste moest ik weg blijven bij Tyrion en nu riep hij hem zelf hierheen. Haga maakte een gebaar met zijn hand dat van mij naar Tyrion ging, na u maakte hij mij duidelijk. Dat deed ik ook, ik liep langs hem heen om voor de koning halt te houden die mij zijn arm aanbood. Haga's woorden 'doe wat je gevraagd word' klonken even bot als hij ze uitsprak in mijn gedachten dus nam ik tegen mijn zin Tyrion zijn arm aan. Toen de koning begon te wandelen keek ik over mijn schouder naar Haga die goedkeurend naar mij keek.