Eternal War |Boek 1|

Hoofdstuk 38b: Ruilen In De Sneeuw

Pov. Luna

Na Tyrion's verontrustende woorden had hij mij een goede nachtrust toegewenst waarin de schaduwen over mij zouden waken. Daar hield het spijtig genoeg niet op, ook deelde hij mee dat hij van plan was één van mijn velen gaven te benutten. Daarover lag ik uren lang na te denken, welke kracht en waarvoor. Zou morgen de dag zijn dat de vriendelijkheid weg viel, dat zijn humeur omsloeg net als zijn gesteldheid op mij. Na lang gepiekerd te hebben moest ik in slaap zijn gevallen want de dienstmeisjes maakten mij 's ochtends vroeg wakker, enkel de vogels die hier hun zomerse paradijs hadden gevonden waren wakker net als het personeel. "De koning verwacht u voor het ontbijt, zullen we u in de badkamer helpen", vroeg één van hen mij. "Nee bedankt, in de badkamer red ik het wel in mijn eentje", mompelde ik terwijl ik mij uittrok onder de lakens. Ik probeerde de slaap uit mijn ogen te wrijven en schuifelde naar de badkamer onder toezicht van de dienstmaagden die alles al klaar begonnen te leggen. Zelfs al was ik pas wakker het viel mij alsnog op dat ze lessen hadden getrokken uit de vorige dag want er lag maar één jurk die ik moest aantrekken in plaats van meerdere om uit te kiezen. In tegenstelling tot de dag ervoor werd ik niet uit de badkamer geroepen voordat ik mezelf kon wassen maar wel opgejaagd doordat het even kon duren voor ik aangekleed was. Terwijl het water mijn huid weekte en beroerde kwam plotseling de gedachten naar boven dat ik mezelf gelukkig moest prijzen dat ik passief was, als ik niet alles over mij heen liet komen en gewoon verder ging met wat mij werd voorgeschoteld had ik het afgelopen jaar niet overleefd. Ik was zo vaak van omgeving veranderd en had gewoon geknikt en gevolgd waar het lot mij mee naartoe trok. Als Nora maankoning was geweest zou de oorlog misschien al beëindigd zijn, als het Manal was zou ze een plan hebben voorgesteld dat uitgevoerd kon worden door ons allemaal en wat deed ik, van paleis naar paleis gaan. De schaduwen hadden beter één van hen gekozen als maankoningin en mij één van de beschermsters gemaakt al zou ik niet weten van wat. Zeker niet van rechtvaardigheid of compassie, dat typeerde mij onder andere niet in tegenstelling tot Nora en Manal. Te bedenken hoe anders het zou geweest zijn met actieve mensen in mijn schoenen. In boeken las ik ook niet vaak over passieve personages, laat staan degene in hoge functies. De sterren en de maan hadden mijn pad belicht en mij hierheen geleid, benieuwd waar de schaduwen mij nu nog naartoe zouden voeren.

Zij wisten het misschien niet maar Tyrion zijn woorden hadden mij niet enkel van mijn slaap beroofd maar ook zo gestresseerd achtergelaten dat mijn benen aanvoelden als een stuk chocolade dat iemand te lang vast had gehouden waardoor die begon te smelten. Eenmaal opgefrist ging ik meteen zitten zodat mijn angstvallige lichaam zichzelf niet onmiddellijk verried. Een zwarte set ondergoed had al klaar gelegen voor mij waarover ik een coltrui en een kousenbroek aankreeg, beide zwart. Hierna begonnen ze te twijfelen tussen een korte zwarte rok dat aan één zijde een split had dat door kettingen samen werd gehouden en een zwarte leren broek. Uiteindelijk kozen ze voor de broek door het koude weer wat in mijn oren erg contradictorisch was met het warme weer op het paleis terrein. Terwijl ik zat na te denken over het feit dat ze mij mogelijks een ander deel van Nefelisauros zouden laten zien als bewijs dat de rebellen niet werden vervolgd trokken ze mij lange laarzen aan die tot mijn dijen kwamen en even strak zaten als de twee lagen eronder. Alles dat ik op dat moment droeg was zwart tot ze een pantser naar boven haalden dat als een korset om mijn buik, borsten en onderrug werd bevestigd die voor de verandering eens zilver waren. Het pantser was deel van een harnas want andere delen lagen verspreid op de stoel maar werden mij niet aangedaan. Een karmozijn rood lint met daaronder een simpele ketting waar een ruitvormige zilveren versiering aan bungelende dat met een dunnen ketting en een andere ruit aan het lint werd vastgebonden werd over de kraag van de trui vastgebonden. Ook om mijn rechterarm en been werd een lint gebonden net als aan mijn rechterpols in dezelfde kleur. Aan het laatste lint om mijn pols hing een zilveren ketting met zijn bijhorende versiersels dat aan een stuk stof was vastgemaakt dat ze op mijn lichaam drapeerde en werd vastgemaakt met broches en met dezelfde soort versieringen was bezet als de ketting en polsband die tevens diende om alles op zijn plek te houden. Van onder mijn rechterpols over mijn linkerschouder om boven mijn rechterheup vastgemaakt te worden, de mantel was zo gedrapeerd dat hij mijn rug gedeeltelijk en bijna de volledige linkerkant van mijn lichaam verhulde. Het geheel moest er schitterend uitgezien hebben en al helemaal toen ze een soort glinsterende stof over een borstel goten en daarmee mijn haren begonnen te borstelen waardoor sommige haren net in echt zilverdraad veranderd leken. Als afwerking werden er pinnen van drakenglas in mijn haren gedaan die half opgestoken waren en leken op de versieringen van het rode gewaad dat ik droeg, elk stuk even sierlijk en elegant als Lazar zich altijd gedroeg. Mijn uitdossing verried nog niet wat Tyrion van plan was om mij te laten doen maar iets groots zou het weliswaar wel kunnen worden.