Eternal War |Boek 1|

Hoofdstuk 3b: Perfecte Leugenaar

Pov. Luna

Wat moest ik nu doen, ze waren van plan om mij hier een jaar te houden. Verwachten ze werkelijk dat ik hier een jaar lang het dienstmeisjes ging uithangen van ene Anastasia. Dachten ze werkelijk dat als ik hier een jaar moest zitten dat ik zelf geen contact zou opnemen met mijn vrienden. De enige reden dat ik hier vrijwillig mee naartoe was gekomen was het feit dat er iets niet klopte. Ezran, de koning en zijn mannen stonden mij op te wachten, de demonen namen mij mee en leken te vluchten toen ze andere demonen hoorden. Waarom deden ze dat, waarom bombardeerden sommige het paleis terwijl andere weg renden. Op die vragen wou ik een antwoord want het leek mij erg tegenstrijdig. Ook Ezran had er deels voor gezorgd dat ik mee ging met hen, door hetgeen dat hij zei. Dat ik geen keus had en hier harder nodig was, dat ik zou falen als uitverkorene had uiteraard ook zijn rol gespeeld in mijn vertrek uit de kroondimensie. Alleen had ik toen niet gedacht dat ze achter mijn rug om zouden bespreken hoelang ze mij in hun hof wilden houden. Zou ik ze confronteren of de informatie die ik had even voor mezelf houden. Wat ik ook zou doen, ik moest snel beslissen aangezien ze de leefruimte al betraden. "Sorry voor het wachten schoonheid, Ezran hier hield mij op", hoorde ik Lazar als eerste zeggen toen ze binnen waren. "Noem je haar schoonheid", hoorde ik Ezran verbaasd vragen. "Tuurlijk doe ik dat, zie je dat gezicht niet of dat lijf", hoorde ik Lazar zeggen terwijl hij van van Ezran naar mij keek. "Doe dat nooit meer", hoorde ik Ezran veel te protectief zeggen. We waren wel jeugdvrienden geweest maar de verandering in de toon waarop hij sprak had ik niet verwacht. 'Doe dat nooit meer' leek hij te menen, het was geen poging om aan mijn goede kant te geraken of een vriendelijkheid dat hij als vriend deed. "Ben je jaloers", vroeg Lazar plagerig "voor niks nodig, ze is mijn type niet en bovendien zal ik mijn goede vriend niet verraden." "Oh ja en ik ben Lazar, heb je mij wel ontmoet, ken je mij wel, ik doe het bij iedereen. Het is onschuldig, net als ik", voegde hij daar snel aan toe met zijn handen rond zijn onderkaak en wangen geslagen in een poging om schattig over te komen. Van heel die vertoning bleef vreemd genoeg enkel 'mijn goede vriend' over. Had hij het over Sirius of lag het aan mij, wist iedereen in deze ruimte nu werkelijk dat wij ooit iets hadden. Mijn ex bleef mij vreemd genoeg achtervolgen leek het. Hij wou mij niet los laten of was ik juist degene die hem niet kon laten gaan. Misschien was het wel mijn onderbewuste dat zijn beeld omhoog haalde en mij steeds aan hem doet denken. Al die gedachten werden verstoord door Alaric die een bemiddelaar leek te zijn voor Ezran en Lazar want ook toen ik hun gesprek afluisterde was hij degene die probeerde om de twee op één lijn te krijgen. "Laten we anders aan juffrouw Bellilia vertellen wat haar taken zijn." "Dat lijkt mij ook een goed idee meneer... ", zei ik de 'meneer' onzeker uitsprekend zodat hij wist dat ik zijn familienaam niet kende. Hopelijk zou hij mij zelf vertellen wat zijn familienaam is dacht ik op het moment dat hij het mij vertelde "Blackwell maar noemt u mij maar Alaric." "Al klinkt juffrouw Bellilia wel erg goed, iedereen noemt mij Luna dat zou u ook moeten doen", hinte ik Alaric om mij gewoon Luna te noemen. Ik had net iedereen waarmee ik veel interacties had in de andere dimensies zover gekregen om mij bij mijn naam te noemen en nu moest ik dat hier ook nog laten gebeuren. "Wel, darling je job is simpel, je taken zijn te variërend om nu te bespreken, Agnès zal je dat wel uitleggen", begon Lazar te vertellen. "Je werkt voor mij waardoor je bepaalde privilèges hebt die het andere dienstpersoneel niet heeft. Voor mij werken houd in dat je de job doet die ik je opdraag om te doen. Voor nu is dat enkel het dienstmeisje zijn van kroonprinses Anastasia en over een aantal dagen zul je als hoofdheler werken in de ziekenboeg bij de gewonden die terug keren en dringende hulp nodig hebben. Daarnaast zul je getraind en opgeleid worden zodat je in de strijd je demontje kunt staan." "Mag ik vragen hoe oud u dochter is, dat kan belangrijk zijn voor ik start als haar dienstmeisje", vroeg ik toen Lazar in lachen uitbarsten. "Oh sweetie, wat ben je toch grappig. Anastasia is mijn zusje en niet mijn dochter", liet hij mij weten toen hij uitgelachen was. Hoe moest ik nu weten dat ze niet zijn dochter is als ze mij niks vertellen moet ik gokken. "En haar leeftijd", herhaalde ik nog een keer. "Zes", antwoorde hij simpelweg. "Oh ja nog iets, hier in de demonen dimensie moet ik mezelf toch voordoen als elfenmeermin", vroeg ik aangezien ze mij een job gaven die elven zouden doen en mij ook zo hadden voorgesteld. "Luna, je mag hier enkel je elven en meerminnen krachten gebruiken", liet Alaric mij rustig weten. "Waarom, weten alleen jullie dat ik de uitverkorene ben", vroeg ik nu. "Gaian en wij zijn de enige die weten over je positie als uitverkorene, Coretta weet het ook niet", liet Ezran mij weten. "Nu we toch daarover bezig zijn Luna, we zouden het erg op prijs stellen moest je geen contact proberen leggen met de andere dimensies of de mensenwereld", zei Lazar nu hij het juiste moment vond erover te beginnen. "Wat als ik dat wel doe", zei ik. "Dan verlies jij je immuniteit van mij en aangezien je zelf niet uit deze dimensie geraakt zul je overgelaten worden aan de demonen die niet erg blij zijn met de komst van een hybride. Bovendien Luna zullen we het weten wanneer je magie gebruikt, magische energie lokaliseren en traceren is makkelijker dan je zou denken, als je praat met iemand buiten deze dimensie zullen we het weten", bedreigde Lazar mij "oh ja dit is geen bedreiging maar eerder een waarschuwing", voegde hij daar hoofdschuddend aan toe. Buiten mijn wil om werd ik dus opgesloten in deze dimensie voor een jaar en dan ook nog eens bedreigd, al was ik nog zo boos en gefrustreerd, informatie was de sleutel dus kon ik mijzelf er niet toe brengen hen te confronteren met hun geheime gesprek over mij. Misschien zou ik daar ooit nog iets mee kunnen doen dacht ik op het moment dat ik een ingeving kreeg, Brandon. Ze konden mijn magie misschien traceren of zelfs blokkeren maar over de mogelijkheid tot mindlinking met mijn mate hadden ze geen controle. Ik zou hem kunnen laten weten dat alles goed gaat maar ik nog niet terug kan komen toen ik eraan dacht dat ik mijn woord niet had gehouden. Door alles dat er was gebeurt vergat ik helemaal dat ik Brandon had beloofd om te praten over de kus. Het voelde geweldig om hem eindelijk te kussen maar mijn geweten was het daar niet mee eens. Ooit in een ver verleden had ik blijkbaar een lange relatie gehad met zijn broer dus kon ik hem niet zomaar kussen of een de mateband een kans geven zonder hem daarover te vertellen. Het zou een slecht begin betekenen voor onze relatie moest ik Brandon nooit vertellen dat zijn oudere en gehate broer Sirius en ik een koppel waren. Ik had hem gezegd dat we erover zouden praten wanneer ik terug was maar wist ik dat het een jaar zou duren vooraleer ze mij zouden laten gaan. Al spookten er nog zo veel vragen door mijn hoofd, over Anastasia en vooral over de training die ik alweer zou krijgen maar nu door de demonen, ik vroeg het ze niet. In de plaats van antwoorden te vinden kreeg ik hier juist meer vragen wat erg enerverend was. "Mag ik naar het toilet", vroeg ik toen. Geen contact, dat dacht ik niet ik was van plan om in mijn weerwolvenvorm te transformeren in de wc's zodat ik met hem kon praten. "Uiteraard, aan het einde van de gang", hoorde ik Ezran beschaamd zeggen. Gelukkig schaamde hij zich want iemand bedreigen was iets schaamtevol, dat was het minste dat hij zou moeten voelen. Zonder nog iets te zeggen liep ik de woonkamer in de koninklijke vleugel uit.