Eternal War |Boek 1|

Hoofdstuk 41b: Kant Van De Levenden

Pov. Nora

"Vorder", bevool Aurora die bij het kroonleger stond opgesteld en de leiding over de weerwolven packs overliet aan hun alpha's. De weerwolven stonden opgesteld in de meest linker doorgang. In de doorgang daarnaast stonden de vampieren. In het midden stonden zowel de fibions, de demonen als het kroonleger. In de rechter gang stonden de elven opgesteld en de laatste doorgang aan de rechterkant werd gevuld met het heksen en tovenaren leger. De meermensen hadden de bescherming van de dimensies in handen gekregen en bleven dus buiten deze eindstrijd afgezien van enkele krijgers die ook op land konden vechten. Boven ons vlogen de feeën en sommigen magiërs en de meeste fibion verzetskrijgers. De troonopvolgers stonden met ons in het midden onafhankelijk van hun dimensie van oorsprong. Zo ook Liam die weer op krachten leek te zijn. De blikseminslag had zijn teken achtergelaten op zijn lichaam, een litteken dat er net zo uitzag als de bliksem op zijn borstspieren tot aan zijn buik. Op zijn rug was er een grote rode kring te zien, daar waar de bliksem insloeg. Zijn verwondingen deden nog pijn en waren verbonden voor hij zijn gevechtskleding had aan moeten trekken. Blake was redelijk goed hersteld net als Liam maar ze waren niet in topvorm, niet gezond genoeg voor een slag van dit caliber. Doordat Liam een vampier was kon hij niet overlijden ten gevolgen van de bliksem en heelde hij al goed. Blake was deels Engel, deels demon en deels tovenaar. Het fibion gedeelte zorgde ervoor dat hij niet gewond kon raken door wapens die niet gemaakt zijn om hun soort te doden of van drakenglas zijn gemaakt. Maar eenmaal gewond heelde hij niet zo snel als Liam of Brandon zouden in zijn situatie. De helers hadden aardig wat werk gehad en hem opgelapt maar toch liep Blake met moeite door de pijn van de onvolledig geheelde wonden. Één van de redenen waarom Ezran hem Tsesanesae liet bereiden en de doorgangen liet veranderen in rivieren van vuur. Anderszijds stond de draak ook niet iedereen toe hem te benaderen. We renden met z'n allen verder tot het punt waar de luchtmacht boven ons bleef wachten. Tot dat punt zouden we vuur gebruiken, als het erop aankwam zou Blake zelf een oordeel vellen en Tsesanesae's vuur gebruiken wanneer hij het juist achtte. De afgesloten woonwijken maakten dat mijn hart iets had van een gerust gevoel. Dat we geen onschuldige burgers zouden vermoorden tijdens de strijd. Iedereen droeg zijn eigen gevechtskleding, zijn eigen symbolen, zijn eigen tekens. Manal en ik droegen onze gevechtskleding degene die we voor de missie hadden gekregen net als de andere krijgers van de kroondimensie die gelijkaardige gevechtskleding droegen. Eenmaal op het einde van het modderige zwarte pad voor ons omgeven door muren stopten we. De gelederen sloten zich. De rij krijgers zetten hun schilden in de modder, de rij erachter vulde de lege plekken op. De drie rijen daarachter namen hun wapens klaar en stonden afwachtend voor hen te staren. Achter hen werd de artillerie terug in gereedheid gebracht. "Dip, leg de pijl in de boog,... span,... richt,... houdt stil...", riep Thaddeus de boogschutters toe. Ook de aardstuurders die daar de kracht voor hadden zouden gelijktijdig rotsblokken afvuren. De vuur feeën en fibions zouden vanuit de lucht hetzelfde doen. Ook in de andere doorgangen verliep alles hetzelfde en zou de artillerie eerst ingezet worden. Als de tegenstander nogmaals was uitgedund zouden onze gelederen het zo lang mogelijk uit moeten zien te houden. Eenmaal de frontlinie zou breken zouden de andere linies de frontlinie bijvullen. Tot het punt waar onze gelederen uiteen zouden vallen, iets onvermijdelijk waar de overblijvende soldaten van de infanterie zouden vorderen samen met de dragonder en de cavalerie. Vanaf dat punt, wanneer onze soldaten niet meer in het gelid konden staan, wanneer de frontlinie slechts een plas vlees en bloed zou zijn op een boden van zwart waar sneeuw op viel, wanneer de opeenvolgende linies zo snel uiteen werden gereten dat de gelederen onmogelijk gesloten of bijgevuld konden worden dan zou de chaos uitbreken. In het holst van de nacht zou het gebeuren, het einde of de eerste terugslag. "Schiet", klonk het nu. Niet alleen wij vuurden, er vlogen genoeg vuur en of gifballen naar onze kant. Meteen sneuvelden er al soldaten aan beide kanten. De fibions bleven onze richting uit rennen, vanuit Nefelisauros verzamelde zich steeds meer krijgers. "Houd stand, geef geen grond vrij", riep Aurora net voor de eerste fibions tegen onze schilmuur begonnen in te hakken. Vantussen de kieren staken onze soldaten speren naar buiten die sommige fibions doorspiesden, moesten ze die verwondingen niet overleven zouden ze terug keren om het opnieuw te proberen. Ondertussen bleven boogschutters pijlen afvuren en vlogen ballen van vuur door de inmiddels zwarte met zilver belichtte hemel. Velen krijgers vielen aan beide zijden, vlogen in brand en schreeuwden het uit of werden verteerd door gif. Aurora vocht dapper mee in de frontlinie net als Thaddeus. Ook Liam wou er graag staan maar werd dat niet toegestaan door zijn verwondingen. Manal en ik hadden nog geen enkele oorlog meegemaakt en zouden daarom ook nooit in de gelederen mogen mee strijden al zouden we erom smeken. Afwachtend stonden we naast Philomena en Gaian. Cora stond opgesteld bij de artillerie en liet pijlen de lucht door zoeven, telkens weer raakte ze het doelwit dat in brand vloog en de verschrikkelijkste kreten uitstooten. Het onvermijdelijke gebeurde al gauw, toen de fibions die konden teleporteren tussen onze linies verschenen en in een oogwenk hun lichamen in lijken veranderden. Thaddeus probeerde nog om de frontlinie te sluiten en bevool de gelederen te sluiten aan de achterste linies maar daar was niet meer veel van over. "Met de schaduwen", riep Philomena nu luidkeels, het teken om Nefelisauros onder te dompelen in een rode chaos. Onze soldaten gingen achteruit, zij die dat niet konden zouden spoedig door ons geholpen worden. De cavalerie reed vooruit en maakte voor de dragonder en infanterie de weg vrij. Philomena haar zweep begon te gloeien en vond zijn weg naar een fibion die in tweeën werd gespleten met een sissend geluid, de gloeiende hitte van de zon die zijn vlees verbrande. De verbrande geur heerste al overal, we walsten zo over hun as heen. De krijgers te paard hielpen onze medesoldaten uit de nood en maakte de weg naar de stad vrij. De vermorzelde linies, of wat ervan over was voegde zich bij ons, opweg om het legerkamp te verwoesten. De grootste verliezen waren door de kroondimensie geleden in de eerste momenten van het gevecht in onze doorgang. In de andere stonden maar één dimensie per doorgang dus hadden we allen ongeveer evenveel verlies geleden schatten ik. Mochten we niet eerst de voorbode van wat komen zou verbrand hebben zou het veel erger zijn geweest en hadden misschien volledige bataljos het leven gelaten. Terwijl wij onze weg door as en sneeuw vervolgden kwamen velen fibions achter ons al terug tot leven, hoe erg hun verwondingen ook waren. "Verspreide", riep Philomena nu we het punt bereikten waar onze doorgangen eindigden en een grote stad voor ons lag. Niemand zou alleen gaan, het werd verplicht om minstens met z'n tweeën te zijn voor veiligheidsredenen. Mocht een fibion achter mij opdoemen kon iemand mij rugdekking geven. Boven ons vlogen velen fibions om met de luchtmacht af te rekenen. De meesten fibions die in het verzet zaten werden daarom ingezet om onze doden te verbranden, zodat ze hun eigen soort niet onnodig vaak zouden moeten doden. De fibions die terug kwamen met hun tweede of derde leven werden daarom vanuit de lucht verbrand zodat ze niet weder zouden keren naar de kant van de levenden. De kant waar wij ons nog aan bevonden. Onze onafgesproken maar al besloten groep rende dezelfde richting uit. Verschillende kleine militaire eenheden trokken uit. De zwaarden werden nu door ons allen gebruikt, met degene die Philomena voor ons overliet rekende wij af. Mijn eerste tegenstander in deze slag kwam tegenover mij te staan toen we een straat insloegen en oog in oog kwamen te staan met een peleton soldaten, te zien aan hun uitrusting waren het verbindingswacht krijgers. Hun luitenant bevool geen van ons te sparen en blafte het bevel de zwaarden te trekken. Philomena aarzelde evenmin, haar zweep laaide op en sneed zo door drie fibions heen. Één van hun vrienden schoot een gifbal op haar af die ze ontwijkte door haar vleugels tevoorschijn te halen en razendsnel de lucht in te vliegen. Ook degene die de gifbal had afgevuurd vloog nu de lucht in om het gevecht aan te gaan. Aurora en Cora waren al bezig met het bestrijden van twee fibion beesten wiens ledenmaten waren uitgerokken en op donkergrijs kristal leken. De gekristaliseerde fibions konden hun armen en benen doen groeien en konden vlijmscherpe kristallen afvuren die de twee vrouwen ontweken. Manal had van Ylva een korte lijst met spreuken gekregen voor de strijd, vooral de vuurspreuk zou ze vaak moeten gebruiken. Tussen ons ontstonden vuurkolven in de aarde, Lazar liet de punt van zijn speer vlam vatten en gooide die naar de fibion die op hem afkwam. Toen die neerviel sprong hij over hem en greep hij degene achter hem bij de keel, hij teleporteerde weg en verscheen voor mijn neus. We begonnen een zwaardgevecht dat enige tijd doorging tot ik het gelaat van Philomena aannam en de fibion verblinden met zonnelicht. Hij viel neer en werd door Thaddeus door het hart gestoken met een dolk dat door Manal's magie vlam had gevat. Cora schoot enkele pijlen af en liet de fibions die ze raakte schreeuwen van de pijn. Gaian reed vooruit en onthoofde de fibions die al brande zodat ze een snelle dood zouden krijgen. Ook Liam worstelde met een fibion die zijn gezicht er bijna afbranden tot Aurora hem van Liam aftrok en zijn gezicht in één van de vuurkuilen duwde. Het vuur verspreide zich al snel, Aurora stak hem in het hart en maakte er een einde aan. De luitenant haalde ook zijn vleugels tevoorschijn en vloog omhoog zodat hij ons van boven kon belagen maar Philomena stond hem dat niet toe. De luitenant vloog recht op Manal af maar werd door Mena bij zijn arm gegrepen met de zweep die siste en zijn arm eraf brande, maar hij had er nog één. Voor ze er goed bij stilstond vuurde hij een hele vlaag vuur haar richting uit. Met enkele vleugelslagen had ze zichzelf weten te redden uit zo een verschrikkelijke manier om te sterven, dood door vuur. Jammer genoeg laaide de wind die haar vleugelslagen creëerde de vlammen op die haar vleugels raakten aan de rand en haar been een stuk verschoeiden. In één zweepslag was de luitenant ontvleugeld en viel hij op de grond. Liam stak een brandend zwaard in zijn hart waarna zijn lijk vlam vatten. Degene die nog in een gevecht verwikkeld waren maakten die af terwijl de rest van ons al verder begon te rennen. "Gaat het Mena", vroeg Lazar toen ze lande. Ze knikte terwijl ze haar paard besteeg "ik ben oké." Ze trok aan de teugels en reed vooruit met Gaian om ons pad te verkennen en uit te dunnen. De meesten renden al achter haar aan maar dat kon ik niet, Liam vocht nog tegen een fibion beest. Terwijl Liam hem tussen de ribben stak vloog ik op hem af. Voor mijn zwaard zijn arm kon verwonden zwaaide hij zijn behaarde arm naar mij toe en kwakte niet alleen het zwaard maar ook mij tegen de grond. Terwijl ik van de grond krabbelde nam ik Luna haar gelaat aan en schoot ik zodra ik op mijn voeten stond een vuurbal af die doel trof en het fibion beest aan het krijsen maakte. Liam raapte zijn zwaard van de grond en gebaarde dat ik verder moest rennen. Hij rende achter mij aan en keek naar mij tot mijn gelaat terug verscheen. Alaric zou bij de verzwakte en degene in de achterste linies blijven om ze te beschermen. De enige die nog in contact kon komen te staan met de luchtmacht en Blake die in een andere gedeelte van de stad vuur door de straten liet spuwen, waarschijnlijk om de ondergang van onze krijgers te voorkomen. "Links", hijgde Liam dus deden we dat ook, we sloegen links af. Philomena haar paard stond te midden van lijken terwijl zij op een dichtbijzijd dak stond te vechten. Manal had net werpsterren naar haar tegenstanden gegooid die zich los trok en op haar afkwam tot Thaddeus hem de keel doorsneed en zijn eigen tegenstander een schop gaf om hem bij hem vandaan te krijgen, voor een andere zet was geen tijd, het nadeel, zijn tegenstander had tijd om te recupereren en te herstellen voor Thaddeus terug kon toeslaan. De fibion trok een dolk en haalde zo onverwacht uit dat het Thaddeus zijn arm open sneed. Lazar en Gaian hadden rechtsaf geslagen en waren daar een fibion beest aan het bestrijden, Manal had al vuur getoverd waar Coretta haar pijlpunten in doopte voor ze schoot en de naderende fibions in vlammen deed opgaan. Aurora stond ook aan de rechterkant waar ze net een harde klap in de buik kreeg en dubbel sloeg. De fibion greep haar bij de keel en hield haar in de lucht maar Aurora had andere plannen. Zelfs vanaf hier zag ik haar ogen verkleurde terwijl haar benen hun weg om zijn nek vonden. Hij loste wat Aurora gebruikte om een betere positie aan te nemen voor ze op de grond vielen. Hij greep naar haar benen die de luchttoevoer naar belemmerde maar Aurora sneed zijn polsen open wat hem piepend zijn armen deed terug trekken, al gauw stierf hij voor de eerste maal. Cora schoot een vuurpijl af en verbrande het lijk voor hij terug kon keren. Boven mij begonnen twee vliegende krijgers het uit te schreeuwen terwijl ze naar hun hoofden grepen. Ze verloren de controle en smakten tegen gebouwen voor ze op de grond vielen. Mijn zwaard vond zijn weg naar de dichtstbijzijnde vuurkuil voordat het zwaard in één van de benen werd gestoken. Het vuur spreiden zich en nam het lichaam en de ziel mee naar de schaduwen. Liam deed hetzelfde met het tweede lichaam dat hij doormiddel van zijn krachten uit de lucht had gehaald. Aan onze rechterkant vorderden Aurora, Lazar, Gaian en Coretta. Philomena lande terug van het gebouw waar ze op vocht en zocht haar pegasus die net een fibion die langsliep en Manal wou aanvallen langs achter een strap gaf. De hoefijzers lieten afdrukken achter op zijn gezicht en borst toen hij op de grond werd gesmeten. Manal verbranden hem voor hij terug een poging op haar leven waagde. Thaddeus gebaarde om te vorderen dus dat deden we ook.