Eternal War |Boek 1|

Hoofdstuk 9a: Het Hart Van Een Vampier Doen Kloppen

Pov. Luna

Brandon en ik waren al in de vampieren dimensie wachtend op de rest die bij die gedachten door een portaal heen kwamen gestapt. De meisjes gaf ik meteen een knuffel "hoe ging het", vroeg Manal. "En ben je de uitverkorene", voegde Nora daaraan toe. "Ja blijkbaar wel, ik weet wel niet meer hoe het exact ging. Maar als je je krachten nog niet hebt gebruikt bestaat vreemd genoeg de kans dat je vergeet wat er tijdens de ceremonie is gebeurd", legde ik uit, de uitleg die Brandon mij had voorgeschoteld. "Ik herinner mij alles dat ervoor en erna is gebeurd maar niets meer over de ceremonie zelf", liet ik weten. Vladimir probeerde het zonnige van de zaak in te zien "als je je krachten begint te ontdekken en ontwikkelen zal je je alles herinneren moest je ooit terug gaan naar de tussen dimensies." Zack keek Brandon aan met een onbegrijpelijke blik die Brandon begreep en beantwoorden. Ik knikte begrijpend "ik hoop het, het is erg irritant dat ik iets gedaan en gezegd heb maar ik het mij niet meer kan herinneren." "Dan ga ik maar", zei Brandon "er moet nog veel gebeuren in de weerwolven dimensie voor jullie aankomst." "Dan vertrek ik ook meteen", voegde Zack daaraan toe. Brandon en Zack hadden een horloge om en drukte op iets om die steen tevoorschijn te halen waarmee ik had gemerkt dat ze het portaal konden openen. Ze legden de stenen op de grond, een geruime afstand van alle obstakels zodat het portaal ruimte had om te openen vermoede ik waarop ze iets mompelde, vermoedelijk de magische toverwoorden voor de activatie. "Tot ziens", nam Brandon nog afscheid met nog steeds die blik van ongeloof vermengd met wat nog meer. "We zullen elkaar spoedig weerzien", waren Zack's woorden ter afscheid voor ook hij het portaal naar een andere dimensie doorliep. Met een glimlach zwaaide ik hen kort uit om te zien hoe zij, de steen en het portaal in het niets verdwenen. "Wij gaan nu naar het koninklijke paleis van de vampieren dimensie", deelde Vladimir mee. Dat hij een vampier was hadden ze ons verteld maar zou hij ook de prins zijn, hoe groot zou die kans zijn?

Verwonderd keek ik omhoog naar de torenpunten waar vlaggen aan wapperde, het embleem van de koninklijke familie, hun wapenschild torende hoog boven de rest uit. Een grijswit paleis met een erg menselijk uiterlijk werd steeds gedetailleerder in mijn ogen. De trappen, bruggen, plantenbegroeiing en algemene architectuur waren ook op aarde zichtbaar buiten enkele verbindingen die te gewaagd waren op aarde, tussen torens en bepaalde delen van het paleis bijvoorbeeld door een trap of brug te bouwen aan de buitenkant die de twee verbond. Het was beeldschoon en ik zou er uren naar gestaard kunnen hebben, naar de buitenkant van het paleis maar het was wel minder magisch dan de tussendimensie of eerder de directe omgeving van het fort van de waarheid waar de meeste planten buitengewone kleurencombinaties hadden. Hier was de zorgvuldig geplante landschapstuin groen zoals het op aarde ook zou zijn. Het paleis was al omheind met wachters bij de poorten maar ook dichterbij het paleis leek er een ingangsboog te zijn waar wachters voor stonden gestationeerd. Eenmaal bij de boog die in het evenbeeld van de architectuur van het paleis was gehouwen. Toen we bij de lage sierlijke poorten van de boog stonden bogen de 2 wachters voor Vladimir waarop één van hen begon te spreken "prins Vladimir ik heb orders gekregen om zodra ik u zie de koning en koningin te verwittigen." Hij was dus toch prins iets dat mij deed afvragen of Zack en Brandon dat ook waren, iets dat in Brandon's geval niet eens van toepassing was aangezien weerwolven een andere hierarchie hadden. Vladimir knikte om hen de expliciete toestemming daarvoor te geven bovenop de bevelen die ze al hadden "kunnen jullie het paleispersoneel in de gastenvleugel vragen om drie kamers klaar te maken voor onze gasten?" Slechts één van de twee wachters sprak wat mij op het spoor bracht dat zijn medewacht misschien een zwijg gelofte had afgelegd en daarom zweeg. De wachter keek ons één voor één aan en vroeg:" zou u mij willen vertellen wie deze jongedames zijn uwe hoogheid?" "Dit zijn Nora en Manal", antwoorden Vladimir terwijl hij ze aankeek "twee van de drie die in de voorspelling worden beschreven." Nadat hij dat had gezegd wende hij zich tot mij "en dat is Luna,... de uitverkorene." De wachters keken ons met grote ogen aan en maakte een knieval voor ons op de manier dat de jongens dat deden in het vergaderlokaal. "Jullie hoeven echt niet te buigen", verzekerde Nora hen, het begon inderdaad wat ongemakkelijk te worden. Manal haar blik schreeuwde 'zie je wel, iedereen noemt het buiging', mocht Zack hier zijn geweest had ze het ongetwijfeld aangehaald en hem ervan overtuigd dat ze het bij het juiste eind had. De wachters keken ons vriendelijk aan en knikte, geen knievallen meer. "Vladimir zou je het erg vinden als we samen een kamer delen", vroeg Manal toen we door de boog wandelden, het domein op. Vladimir's gezicht vertrok wat mij deed fronsen want het was geen vreemd verzoek. "Oh jaa, dat zouden we echt waarderen", voegde ik daaraan toe om te laten weten dat ook ik het een goed idee vond. Hij knikte en keek minder gespannen, opgelucht zelfs "geen probleem, daar zal ik op toezien." Waarschijnlijk dacht hij dat ze een kamer met hem bedoelde, 'geen zorgen met Nora en mij' had ik hem willen gerust stellen en rustig op zijn schouder kloppen maar dat zou de blunder benadrukken en niet eens grappig zijn aangezien we elkaar nauwelijks kenden.