I'm secretly married to a Casanova [Completed]

Chapter 40

Isabelle's POV

"Nasabi mo na ba sa kanya?"

"Hindi pa. Hindi ko pa siya nakikita simula kahapon. Tapos 'yong phone niya hanggang ngayon naka off pa din." Natapos na nga ang unli ko pero si Brayden hindi ko pa din na-contact "Sa tingin mo Dylan, magiging masaya ba siya kapag nalaman niyang magkaka-anak na kami?" Naki pag kita sa akin si Dylan dito sa Starbucks sa mall. Pumunta na ako dahil lunch time na rin naman at late ng dadating 'yong professor namin sa Economics.

Pinag-uusapan namin 'yong tungkol sa nangyari noong isang araw. Kaya nakipag kita sa akin si Dylan dahil nag-aalala daw siya. Baka daw kasi nagpatiwakal na ako dahil sa mga nangyari. Hindi ko nga alam na ganyan mag-isip si Dylan. Natatawa nalang ako sa kanya.

"Of course. May rason ba na hindi siya matuwa ha? And besides I can see that you love each other."

*sigh*

"Pero sa totoo lang naguguluhan pa din ako. Hindi ko ba alam kung mahal ko pa talaga siya o hindi na...Tapos hindi matanggal sa isip ko kung tatanggapin niya ba itong anak namin." Sabi ko at uminom sa frappe ko.

I don't really understand why am I feeling this. Naco-confuse ako sa nararamdaman ko para sa kanya. Kung dati sure na sure ako'ng mahal ko siya, pero ngayon iba na. Hindi ko alam kung masyado lang ba akong nadala sa kagustuhan ko'ng maranasan ang maligawan kaya hinayaan at pinagbigyan ki si Brayden.

"Sa ngayon ay talagang maguguluhan ka pa, pero dadating din ang araw na malilinawan ka na. Lalo na't malapit na kayo magkaroon ng sariling pamilya ni Brayden. And believe me matutuwa si Brayden sa ibabalita mo sa kanya." Sana nga ay matanggap ni Brayden ang aming anak.

Natatakot kasi ako na matulad sa kapitbahay ko na si Ate Rose. Bigla ko kasi naalala 'yong naikuwento niya sa akin. Katulad ko ay may minahal si Ate rose na isang lalaki at 'yon ay ang nobyo niya noon. Base nga sa pagkaka-kwento niya sa akin ay pa'ng life time na ang pagsasama nila. Pero 'yon pala ay hindi. Ng malaman ni Ate Rose na buntis siya ay agad niya itong ipinaalam sa nobyo ngunit sa kasamaang palad tumakbo at nagtago 'yong lalaki. Malapit na ang kabuwanan ni Ate Rose pero hindi pa din nagpapakita 'yong lalaki.

Kaya ngayon na confuse na ako. Hindi na ako sure sa mga desisyon ko ngayon.

Pagkatapos namin mag-usap ni Dylan ay inihatid niya na ako sa school.

"Thank you  sa paghatid at sa libre." Sabi ko ng makarating kami sa tapat ng school.

"No problem. Alam mo naman na kapatid na ang turing ko sa'yo." Nang lubusan ko'ng makila si Dylan ay naging crush ko siya. Sobrang bait niya kasi at mapagmahal na kuya pa. Inamin ko sa kanya 'yon--na crush ko nga siya. Syempre close na kami kaya makapal na ang mukha ko haha. Pero tumawa lang siya 'non tapos sinabi niya na kapatid na ang turing niya sa akin. Hindi naman ako nasaktan ng sabihin niya 'yon kasi paghanga lang naman ang nararamdaman ko sa kanya noon eh.