39
Pagkasabi ko nun, tiningnan ko siya ng masama. As in masamang masama. Tapos umupo ako mula sa pagkakahiga mula sa braso niya. I don’t care kahit wala akong suot at ang natatakpan lang ng kumot ay ang lower part ko. Mabuti nga yun at ng ma distract siya at mawala sa utak niya ang sinabi niya kanina. At kung hindi pa din uuntugin ko siya para mag kaamnesia siya.
Ano ba ang pumasok sa isip niya at gusto niya akong mag resign?
“Xiara…” Umupo na din siya sa tabi ko at parehas kaming ang natatakpan lang ay ang lower part namin. And I know so well na walang kahit na anong takip sa ilalim ng kumot. Napalunok ako nung makita ko ang 100 abs niya. Ahhh shucks! 100 talaga! Nakakaloka lalo na pag nagpflex ito. Parang gusto ko siyang yayaing mahiga na alng kami ulit.
Pero di ba dapat siya ang ma distract sa akin? Bakit ako ang nadidistract? At ano nga ulit ang pinag uusapan namin? Gusto kong untugin ang sarili ko. Grabe! Nakita ko lang ang matipuno niyang katawan nakalimutan ko na anm lahat ng bagay.
“Don’t say anything. I told you I won’t. Kung ayaw mong mag away tayo, wag mong hingin sa akin ang bagay na yan dahil hindi biro ang dinaanan ko makapasok lang sa bureau. Hindi birong hirap ang dinanas ko makarating lang sa posisyon ko ngayon.” Nakita kos iyang bumuntunghininga.
“Iniisip ko lang ang kapakanan mo. Ayaw kong napapahamak ka.” Madamdaming sabi niya. Naiintindihan ko ang punto niya pero naniniwala ako na kung panahon na talaga ng isang taong mamatay kahit nakahiga alng siya mamamatay na siya.
“Yan ang raosn mo kung bakit gusto mo akong mag quit? What what would you do to me? Put me in a bullet proof cage after the wedding?” And now I am seething with anger.
“Xiara…”
“And tagal ko ng nagtatrabaho sa bureau and so far wala namang nangyaring masama sa akin. I love my work. Minahal ko yun bago pa kita nakilala. You cant just ask me to quit just because you fear for my life. Naiintindihan ko na nag aalala ka sa akin but Jhudiel you very well know that I am capable of taking care of myself.” Habang tumatagal lumalakas na lumalakas ang boses ko. Napatingin lang siya sa akin.
“Nakilala mo ako na nasa bureau na ako you just can’t ask me to stop! And I won’t stop because you ask me to. I won’t stop because I amgoing to marry you. That is absurb!”
“Hindi mo ako pwedeng pahintuin sa pagtatrabaho!” Hinarap ko na siya at tiningnan ng masama. Ilang beses ko pa siyang nakitang bumuntunghininga. Then his expression changed. It became gentle pero hindi ko pa din inalis ang masamang tingin ko sa kanya.
“Okay… okay! I wont. Hindi na. Wag ka ng sumigaw. Ang aga aga pa.” Mahinahong sinabi niya sabay hawak sa kamay ko. Hindi ko inalis ang pagkakahawak niya sa kamay ko at hindi din ako nagprotesta nugn niyakap na niya ako.
“Ikaw kasi eh. Hingin mo lang ang lahat wag lang yun.” Nakaingos na sabi ko. And heat is starting to build me in me once again dahil kung saan saan na naman napupunta ang kamay niya.
“Hindi na nga eh. Just take care of yourself okay? Now what would I do to make you shut up?” Pero hindi na niya ako pinasalita dahil alam na alam naman niya ang gagawin para mapatahimik ako.
