Remembering Summer (Summer Series #2) (Hernandez Series #2)

Chapter 57

Last 3

--

Chapter 57

Maaga din kaming umuwi kinabukasan. Ayaw pa nga ng mga pinsan ko pero wala din silang nagawa. Sa makalawa na agad ang balik ng parents nila Thunder sa America at kailangan naman nila ng quality time. Ang tinig ko, luluwas ata sila ng Maynila para bisitahin ang mga pinsan nilang Xaviers doon.

"I can help you with the ring." Tinapik ako ni Kuya ng daanan namin sya ni Faith papunta sa aking sasakyan. Sumimangot ako at kulang nalang ay sapakin sya.

"Thanks but no thanks, Kuya."

Ngumisi sya. "That ring is so expensive. Sabagay, you have money." Nagkibit-balikat sya.

He caught me last night na tumitingin ng singsing. I'm planning to buy one for Faith. Not just an ordinary couple ring this time but an engagement ring. Ngumuso ako. If I ask her to marry me, will she freak out?

Tinanung ko na sya nun dati, I ask her. Tinanung ko kung paanu kaya kung magpakasal na kami pero paulit-ulit nyang sinasabi na pagisipan ko muna. She said she might leave me at ayaw nyang magsaktan ako. Silly. She's already hurting me now, bigtime. But I'm not complaining. This is totally fine with me as long as it's for me.

Pinagbuksan ko sya ng pintuan ng sasakyan ako. Nang makapasok sya ay umikot narin ako sa driver's seat.

"Uuwi na ba tayo?" tanung nya.

"Yes, Baby."

"Hindi na tayo dadaan sa building nyo?"

Umiling ako.

"Hindi na siguro. Tsaka, pagod ka na rin. Didiretsyo na doon sila Dillon at sila Thunder, tayo, uuwi na sa bahay natin." Sabi ko at niliko na rin ang sasakyan.

"Sigurado dapat mag drop by muna tayo doon kahit na sandali."

"Kapag pumunta tayo doon, I'm sure, hindi na nila tayo hahayaang makauwi ng maaga. Lalo na si Promise, kapag nandoon kana halos hindi ka na nya bitawan." Sabi ko.

Tumahimik sya at tumungo-tungo lang. Nagmamaneho ako at tahimik lang sya sa buong biaje at hindi umiimik. Nililingon ko sya dahil ang akala ko ay natutulog na sya pero hindi naman. Nakasulyap lang sya sa bintana at para bang malalim ang iniisip.

Ngumiti ako at ipinatong ang isa kong kamay sa kanyang hita.

"Gutom ka ba?"

"Hindi. Kakakain lang natin kanina ah." Natawa sya.

"You're so quiet. It bothers me." Nakakunot na sabi ko.

"Ok lang ako."

"Wala tayong gagawin bukas, may gusto ka bang puntahan?" tanung ko sa kanya.

Sinulyapan ko sya at nakita kong nakalingon lang sya sa akin.

"Punta tayo sa charity?" Nakangiting sabi nya

"Okay, baby."

"Tapos, punta tayo kay Papa. Sa church tsaka, punta tayo sa tabing dagat."

"Teka, baka mapagod ka naman nyan."

"Hindi ako mapapagod." Aniya.

"Anu sa mga 'yun ang una gusto mong unang puntahan?"

"Let's go to the charity first. I miss the kids." Sabi nya

Ngumuso nalang ako at hindi nagsalita. Wala din naman akong magagawa. Palagi naman syang nananalo. She's my boss, I can't say no.

"Oh sige. But, if you're tired. Tell me, please." Sabi ko.