Remembering Summer (Summer Series #2) (Hernandez Series #2)

Chapter 51

Sorry for the long wait. Sana mapagtyagaan nyo pa ako hanggang huli. Last nine.

---

Chapter 51

"I-I'm sorry." Nanginig ang labi ko nang humarap ako kay Rihanna. She's already crying real hard at sobrang naguguilty ako. I know, I'm an asshole. Pinaasa ko na naman sya. For the second time.

"I-I c-can't accept this! Grant! Anu ba! Hindi ako laruan! Bakit mo ba ako ginaganito!?" sigaw nya sa akin.

I bit my lower lip. Dammit. I really want to punch myself now. Ang gago ko talaga.

"Sorry, Rihanna. I know, I'm an asshole. P-pero hindi na talaga ako pwedeng bumalik pa sayo."

"G-grant, please. Anu bang ayaw mo sa akin? Am I ugly? Pangit ba ako sa paningin mo? Nakakasuka ba ako? Tell me! I can changed! Kaya ko namang magbago para sayo eh! Kaya ko namang maging kung anung gusto mo. I can be whoever or whatever you want be to be, magsabi ka lang sa akin!"

"Rihanna, I'm sorry. I know, I'm an asshole. Sinaktan kita at pinaasa. Nagsisisi ako. But, believe me, I really did try to love you.. I did try." Sabi ko sa kanya.

"Hindi! Hindi mo naman talaga sinubukan! Hindi, Grant!" napaos ang boses nya at sumalampak sya sa lapag.

Lumapit ako para tulungan syang itayo pero yumakap sya sa akin.

"Rihanna please. Don't make this hard for the both of us."
"No.. No, please. Grant. I love you, I'll do everything. Kaya ko namang gawin ang lahat nang gustuhin mo. Wag mo lang akong iwan. Kung totoong sinubukan mong mahalin ako noon, subukan mo ulit ngayon. Please. Grant.."

"I-I can't. I'm sorry, I love Faith."

"You can't love each other. You're siblings-"

"Hindi kami magkapatid ni Faith, Rihanna."

"No. No." Panay ang iling nya sa akin. "S-sasaktan ka lang nya. She can't love you the way I do. Mas mahal kita Grant. Ilang beses ka nang umalis pero bumabalik ka parin sa akin. H-hindi mo ba naisip kung gaanu kasakit sa akin 'yun?

"'Yun nga. Ilang beses na nya akong nasaktan. But, I'm always.. always finding myself running to her. Kahit na anung gawin ko, si Faith talaga ang mahal ko. Right now, the person I loved most in this world is her. Walang makakapantay sa pagmamahal ko sa kanya. Rihanna, I am asking you to let me go because I can't let her go. I love her so much and it's either to be with her or I'll leave alone. Faith is my everything and right now, kailangan nya ako. I am sorry. Alam ko pinaasa kita. I'll take all the blame. Walang dapat sisihin dito kundi ako. Sorry, Rihanna, but this is the last time I'll see you." Sabi ko bago sya binitawan.

Kahit nang makalabas ako nang hotel at naririnig ko parin ang malakas nyang pagiyak. I am an asshole. Really. Kaya siguro ako kinakarma ngayon dahil sa mga kasalanang ginawa ko. Dahil sa ilang beses kong panloloko. Dahil sa walang pangundangan kong pagtikim sa mga babae. Si Faith ang karma ko at ngayon biling parusa ay nanganganib syag kunin sa akin. But, I'll never allow that. Never.

Sa totoo lang, sa buhay ko. Hindi ko na naman talaga alam kung ilang kagaguhan na ang nagawa ko. O mas tamang sabihin na hindi ko na alam kung ilang kagaguhan ang nagawa ko. Siguro dahil puro lalaki kaming magpipinsan at hindi naman mahigpit ang parents namin. Wala naman akong siniseryoso. Isang beses sa buhay ko, pinaniwalaan ko na isa lang mabigat na bagay ang salitang 'commitment.' I've seen how Kate commit herself to her boyfriend and she still ended up getting dump. Ni, minsan, hindi sumagi sa isip ko noon na i-commit ang sarili ko sa isang tao. I am very much contended with just plain playing around. Specially with girls.

Example, kapag tipo ko 'yung katawan o 'yung itsura, idadate ko. If I find her amusing or interesting swerte na ang tatlong araw. I'll kiss her. Touch her? Sometimes. Pero hanggang doon nalang. If not, after nang isang araw tapos na.