Remembering Summer (Summer Series #2) (Hernandez Series #2)

Chapter 11

Chapter 11

"We're here." Kinilabutan ako nang madinig ang boses ni Kuya Russell sa unahan. Kaagad kong inayos ang pagkakaupo ko at hinila pababa ang nagusot kong dress.

"Are you okay?" Napatingin ako kay Ate Cory nang tanungin nya ako. Ngumiti ako sa kanyang at tumungo-tungo nalang.

Anu bang dapat kong sabihin? I am not okay. Paanu ko sasabihin sa kanila 'yun?

Tiningala ko ang isang building na mayroong nakasulat na Hernandez sa unahan. Sa tingin ko ay dito sila nakatira. Kaagad kaming pumasok sa loob matapos i-park ni Kuya Russell ang kanyang sasakyan. Matindi ang kalabog nang dibdib ko at para bang anumang oras ay lalabas na ito saking dibdib. Bumuntong-hininga ako at pumasok na kami sa loob nang elevator. Nilalamig ako sa di ko malamang kadahilanan. Nang bumukas 'yun ay kaagad na bumungad sa akin ang isang magandang pintuan.

"Dito kami." Ani ni Kuya Russell. Tumungo-tungo lang ako sa kanya. Bumuntong-hininga ako inihanda ang aking sarili bago pumasok.

Pumasok kami sa loob. Nakita kong natigilan kaagad sila sa kanilang paguusap. Nakayuko ako at hindi ko magawang inaangat ang aking tingin. I am afraid. Natatakot ako dahil alam kong nariyan sya. Nakikita ko ang sapatos nyang nakatigil lang doon.

"No. No." nauna kong nadinig ang kanyang boses. Pumikit ako at ininda ang lahat nang sakit. I am so sorry. I am sorry, Grant.

"This is Faith Samantha Santiago. Sya.. sya ang kapatid nyo."

"D-dad, paanu nya nalamang sya? Anak sya ni P-pastor David." Naramdaman ko ang panginginig sa kanyang boses. Nagangat ako nang tingin at kaagad na nagtagpo ang mga mata namin. Kinilabutan ako. Ang kalampag nang aking puso ay mas lumakas. Nakikita ko ang pagkagulat at takot sa mga mata nya.

"Pastor David told us, Sya ang asawa ni Hope na ina ni Faith, hindi ko alam. All this time, hindi ko nalaman na nasa tabi ko pa pala ang hinahanap ko. Grant. I'm so sure, Si Faith ang anak ko. Ang kapatid nyo." Ani ni Mr. Hernandez, yumuko akong muli. I need to keep my mouth shouted and eyes close with all this lies!

"Dad, how about.. DNA-"

"That's a slap to my daughter, Grant."

Lumunok ako.

"But, Dad.. Faith and I.." Napatigil ako at kaagad na nagangat nang tingin sa kanya. No. He's not going to tell everyone about us right? Hindi pwede. Nakita ko ang pagpigil sa kanya ni Thunder. Nagiigting ang bagang nya at para bang gustong-gustong may sabihin pero alam kung pinipigilan nya lang ang kanyang sarili. Suminghap ako at kinailangang umalis doon dahil sa matinding paninikip nang aking dibdib.

Kaagad akong tumayo at umalis sa itaas. Nanginginig ang binti ko at kalamnan pero pinilit ko pading umalis doon. Alam kong nakasunod sya sa akin. Alam kong maaabutan nya ako pero hindi padin ako tumigil. Mas binilisan ko ang paglalakad ko.

"Faith." Aniya.

Hindi ako sumagot.

"Faith, please." Pagmamakaawa nya.

Pumikit ako at akmang isasarado ang pinto nang mahuli nya ito, Nakapasok sya sa loob nang guest room. Nanlaki ang mga mata ko. Oh no..