Remembering Summer (Summer Series #2) (Hernandez Series #2)

Chapter 46

"Rihanna isn't my girl. Alam nyong lahat kungkanino ako." Aniya at huminto sa harapan ko.

Inawang ko ang bibig ko dahil hindi ko alamkung anung i-rereact ko sa mga sinasabi nya. Nang naramdaman ko ang mainit nabisig ni Dillon sa akin ay nagangat ako nang tingin. Hinila nya ako at tinagosa likuran nya.

"I.won't.let.you.hurt.her.anymore." Matigasang tono nang kanyang boses at alam kong galit na galit na ito.

Maski ako ay nagulat sa ekspresyon nang mukhani Dillon. Ngayon ko lang ata 'to nakitang ganito kagalit at narealized ko nanakakatakot pala syang magalit.

"Who the hell are you? Bakit kanakikisawsaw-"

"Grant! Fucking stop it!" Sigaw ni Thunder sakanya.

Bumuntong-hininga ako at tinignan si Dillon.

"Please, tama na. We can't ruin Thunder'sbirthday." Bulong ko.

Nakita kong bumuntong-hininga nang malalim siDillon at hinarap ako. Kulang nalang ay magmakaawa ako sa kanya. Ayaw ko natalaga nang gulo. Ayoko nang masira ang gabing ito para kay Williard. Birthdaynya ngayon at kahit na tahimik lang sya at nanunuod sa away nang dalawa ay alamkong nababanas na din sya. We can't push all his buttons. Nakakatakot magalitang mga tahimik na tao.

"Ok. Ok. I'm sorry." Aniya at yumuko sabalikat ko. Nang hawakan nya ang dalawa kong kamay ay nadinig ko ang malakas napagtikhim ni Grant

"Fuck! Dillon!" sigaw nya at susugurin nasana si Dillon nang matigilan sya sa sigaw ni Promise.

"Tama na yan okay? Pwede? Kahit na ngayonlang? Tigilan nyo na muna yan? Ngayon nalang ulit narito si Faith at birthdayni Williard ngayon! Pwede bang magkaroon nang kahit na kaunteng kapayapaannaman kahit sandali lang? Please?" galit na sigaw ni Prom.

Bumuntong-hininga si Dillon at umupong mulisa tabi ko. Ganun din ang ginawa ko. Naramdaman ko ang pagtayo ni Grant salikuran ko at paglakad para umupo sa tabi ni Williard.

"Tss. Mamatay ka sa selos. Gago!" Ani niDillon.

"Dillon naman!" sigaw naman ni Kate.

Umiling-iling nalang si Dillon. Nasundan koang paglapit ni Grant kay Williard. Tinapik nya ito sa balikat.

"Sorry, bro." Aniya.

Tumungo-tungo lang si Williard at ngumisi. Yanna naman ang pangisi-ngisi nya. Kapag nagkakagulo na ang lahat, sya itongkalmado lang. Sya itong parang wala lang. But, I know, there's somethingsuspicious about his smile. Nakaka-intriga.

Parang bumalik sa normal ang lahat. Kumainkami at nagsaya. Maaga pa pero nagiinuman na sila. Tahimik lang akong kumakainnung pasta na sa Sbarro nila inorder. Marami ding pizza na galing sa Yellow cabat iba't-iba pang pagkain. Nagaalala nga akong hindi 'to maubos. Iilan langnaman kami dito tapos sobrang daming foods.

"I think I should go home." Bulong ko kayDillon.

Bumaling sya nang tingin sa akin nangnakataas ang kilay. Hindi nya ata nadinig 'yung sinabi ko. Ang lakas naman kasinang music ni Fifth. Kaya nilapag ko 'yung pinggang hawak ko at humilig sakanya.

"Sabi ko, I should go home." Bulong ko satenga nya.

Humarap din sya sa akin at bumulong. "Ditokana matulog. Saturday naman bukas, wala kang pasok. Ako bahala maghatid sayo."Aniya sa akin.

"Hindi ako nagpaalam Dillon."

"I'll call your Papa."

"H-hindi ako.. komportable."

"Don't worry. Tito and Tita won't be hometonight.. or, kung hindi ka komportable dahil narito si Grant, you can sleep inour house." Diretsyong sabi nya sa akin.