Remembering Summer (Summer Series #2) (Hernandez Series #2)

Chapter 21

"He looks so worried, kanina pa sya pabalik-balik at pagsilip-silip. I heard him asking kung pwede bang pumasok dito sa loob, natawa ako. Of course, hindi pwede."

Humarap ako sa salamin at natigilan nang maalala si Grant. Kaagad kong inilagay ang cellphone sa loob nang bag ko at kaagad na lumabas. Kaagad na napahinto si Grant sa paglalakad nang makita ako. His eyebrows frowned. Kaagad syang lumapit at hinila ako.

"What takes you so long? Kala ko, iniwan mo na ako."

Nanlaki ang mata ko nang dahil doon. "Wh-what are you talking about?" tanung ko habang nakakulong ako sa bisig nya.

"Umalis ako sandali para bumili nang maiinom. Pagbalik ko wala pa parin. I'm afraid, kala ko nagbago ang isip mo at-"

"Grant." Ani ko at tinignan sya. Naawa ako sa bloodshot nyang mga mata. Halatang hindi sya nakatulog kahit kanina sa eroplano. I know, he was watching me all the time. He's afraid, para syang natrauma at takot na takot na mawala ako sa tabi nya. "I'm not going anywhere. I'm going stay here beside you. So, don't worry." Bulong ko.

Bumaling sya sa akin at tumung-tungo.

Kulang nalang ay hindi na nya ako bitawan. Kahit nung naghihintay kami nang sundo ay alam kong gustong-gusto nyang maidlip. He's tired, I know he wanted to sleep but he choose to be awake for me. I squeezes his hand.

"You don't have to be considerate of me all the time, Grant." Ani ko.

Bumaling sya sakin.

"What?"

"Ayokong mahirapan ka-"

"Kung mahihirapan ako nang dahil sayo, then, I'll be my privileged Baby." Sagot nya sa akin.

"Still-"

"Shhh. No more arguments anymore Faith, one more word then I shut you with a kiss." Banta nya sa akin.

Pumula ang pisnge ko at tumigil. Nadinig ko ang pagngisi nya kaya sumimangot nalang ako.

Tatlongpu't minuto pa ang lumipas. Nadidinig ko ang paghikab nya. Bumaling ako sa kanya.

"You can sleep."

"Yeah. Later." Sagot nya.

Mas humigpit ang hawak nya sa kamay ko at para bang sinasabi nyang kahit na anung mangyari ay hindi nya ako bibitawan. Ngumiti ako nang bukal sa puso, I know, I don't need to worry anymore. Hindi ko na kailangan pang mangamba. Grant is here for me kaya wala dapat akong ikatakot.

"They're here." Aniya nang makita na namin ang pagkaway-kaway nila Kuya Russell at Ate Cory. Tumayo kami sa kinauupuan namin at dumiretsyo na sa kanilla. Ngumiti ako at nahiya nang halikan ako ni Ate Cory sa pisnge.

"Why you didn't call?" tanung ni Kuya Russell kay Grant.

"I was out of batt." Sagot nya at pinasok na ang mga gamit namin sa loob nang compartment. Pumasok na sila Kuya Russell at Ate Cory sa loob. Magkatabi sila sa unahan dahil si Kuya Russell ang magmamaneho. Inakay na din ako ni Grant papasok nang kotse.

"I am so sure, dad will going to kill me for this." Ani ni Kuya Russell at tumawa.

"Don't worry. Ang masamang damo matagal mamatay." Sagot nya. Binalingan kko sya nang dahil doon.

"Hell.." Tawa ni Kuya Russell. Tumawa lang din si Grant at bumaling sakin.

"I am really tired, Baby. Can I sleep now?" tanung nya at lumapit sa akin.

Pumula ang pisnge ko sa lapit nya sa akin. Tumungo-tungo ako nagiwas nang tingin. Ngumiti sya at hinalikan ang mga daliri ko bago pinikit ang kanyang mga mata.