Animag 2

Podziękowania

Animaga część drugą zaczęłam 08.03.2021, a kończę ją 24.09.2023r.

Ciężko mi uwierzyć, że coś co pisałam jeszcze na lekcjach chemii w siódmej klasie, kończę w momencie, gdy za trzy dni wyprowadzam się na studia. Jest to niesamowite uczucie.

Jeszcze wczoraj wieczorem mówiłam koleżance, że będę czuła ogromną ulgę kończąc tę historię. Nie spodziewałam się jednak, że zakończę ją właśnie teraz, podczas naszego ostatniego maratonu Animaga. Powiem wam w sekrecie, że teraz wcale nie czuję ulgi. Czuję smutek.

Mimo, że nie jestem szczególnie dumna z tej części. Uważam, że mogłam napisać ją lepiej. 

Fakt pozostaje jednak taki, że historia Kaysy i Remusa dobiegła końca. Coś czym żyłam przez ostatnie pięć lat. Coś co zajmowało moje myśli, sny i kartki w zeszytach. Czuję teraz jakby część mnie odeszła. Bo to właśnie Animag był pierwszą historią, którą tutaj stworzyłam (tak na poważnie). To pierwsza historia, której oddałam serce i którą przeżywałam jakby to co najmniej moje dziecko było.

Przeżywałam okres dorastania Kaysy. Jej ślub, wzloty, upadki, agresywne demolowanie gabinetu Dumbledore'a, jej wredny charakter i chamskie teksty do ministra. Przyznam, że na jej ślubie płakałam, tak samo jak na momencie gdy Remus wręczył jej pierścionek. Płakałam także widząc jaką decyzję podejmę odnośnie zakończenia. A wiedziałam o tym od dawien dawna.

Miałam jednak dwa epilogi. Jeden poznaliście. W pierwotnym zaś to Harry miał być ojcem chrzestnym Clary i miała się ona wychowywać z jego dziećmi.

Nie przedłużając, chciałabym przejść do sedna sprawy...

Zazwyczaj w podziękowaniach wymieniam swoich przyjaciół i znajomych, którzy mnie wspierali przy pisaniu danej historii. Jednak tutaj podziękowania lecą tylko i wyłącznie do WAS. 

To właśnie wam dziękuję, że wytrwaliście do końca, zostawialiście komentarze, które mnie ogromnie motywowały. Potrzebowałam tego, jak jeszcze nigdy przedtem. Pisanie tej części było dla mnie ogromnym wyzwaniem. Rozdziały nie pojawiały się regularnie, ale każdy komentarz od was sprawiał, że chciałam napisać rozdział jak najszybciej. Chciałam wam dać kolejną część tej historii i was uszczęśliwić, chociaż tym małym kawałkiem.

Także w tej części dziękuję tylko wam- czytelnikom. Tym którzy przyszli tu od razu po zakończeniu Animaga części pierwszej, jak i tym, którzy dołączyli z czasem.

A żeby tradycji stało się zadość... Proszę was o pozostawienie w tym miejscu waszych ulubionych wspomnień/fragmentów z tej historii. Bo może kiedyś wrócicie i z chęcią zajrzycie do swojego komentarza. A i ja z chęcią do nich wracam non stop. Motywują mnie do dalszej przygody z Wattpadem.

To tyle ode mnie. Tych którym spodobał się mój styl pisania, to zapraszam na mój profil, bo jeszcze wiele mogę od siebie dać. A z pewnością kiedyś jeszcze wrócę do czasów Huncwotów.