Tak więc, Klub Winowajców jest trwającym 97 minut filmem z gatunku komedia/dramat/film młodzieżowy z 1985 roku. Tutaj walnę wam fragmentem artykułu z Wikipedii:
Klub winowajców (1985) – film produkcji amerykańskiej, którego reżyserem i scenarzystą jest John Hughes. W Stanach Zjednoczonych jest uznawany za jeden z najlepszych filmów opowiadających o problemach nastolatków.
Fabuła opowiada o piątce uczniów liceum, którzy za różne przewinienia zmuszeni są przyjść w sobotę do szkoły. Mają dziewięć godzin, aby napisać wypracowanie na temat „Kim jestem?". W tym czasie będzie ich pilnować Richard Vernon, niesympatyczny i surowy nauczyciel. Każde z nich wywodzi się z innej grupy społecznej, inaczej się zachowują, mają inne zapatrywania na świat. Andy to niezwykle popularny i lubiany w szkole czempion zapasów, Claire to snobistyczna, nieco zarozumiała panienka „z dobrego domu", Brian to gapowaty prymus wyśmiewany przez rówieśników, Allison to tajemnicza, unikająca ludzi dziwaczka, natomiast Bender jest awanturnikiem i buntownikiem o złej sławie i wyjątkowo kąśliwym poczuciu humoru.
Sytuacja wyjściowa staje się pretekstem do zbadania stereotypów na temat nastolatków, pokazania ukrytych obaw młodych bohaterów, ich problemów z rodzicami i rówieśnikami.
Już od samego początku ten film mega mi się spodobał. Co chwilę się śmiałem, jednak serio, w niektórych momentach nawet zdarzyło mi się płakać. Reżyser umiejętnie buduje tutaj naszą sympatię do bohaterów, zabawne sceny łagodzą powagę tematu (genialna scena jedzenia drugiego śniadania). Rozpracowuje psychikę bohaterów, świetnie ich rozumie i wyraźnie staje po ich stronie. Każde z nich zostało w jakiś sposób skrzywdzone przez rodziców, co odbije się na całym ich życiu. Niesamowita scena "grupowej terapii" w momencie kulminacyjnym filmu zrobiła na mnie ogromne wrażenie. Nie mogłem oderwać się od tego filmu. Oglądałem go wiele razy i za każdym razem zachwyca mnie tak samo. Serdecznie polecam. Moja ocenka to 10/10.
Do następnego,
~Kami<3
YOU ARE READING
(Trans) Boy
RandomBędę tu pisał głównie o mojej dysforii, problemach, sytuacjach z życia i przemyśleniach. Uznajmy, że będzie to coś na kształt mojego dziennika. Z góry przepraszam za przekleństwa i mój dziwny humor.
