(Trans) Boy

Rodzice, szkoła, moje zdrowie psychiczne i związek

Szkoła dopiero się zaczęłam, a ja już mam wszystkiego dość i na nic nie mam siły. Wiem, że w siódmej klasie jest trudniej niż w szóstej, ale nie mogę sobie z tym wszystkim poradzić. Mamy ostatnio bardzo dużo zadań domowych, na ten weekend matematyczka zadała nam trzy strony zadań w ćwiczeniach, a ja nie mam do tego kompletnie siły. Mamy w chuj zadań dosłownie z każdego sprawdzianu. Nie muszę chyba mówić o tym, jak to bardzo nienawidzę niezapowiedzianych kartkówek. Nie mam też prawie na nic czasu, bo moi rodzice uważają, że nauka jest najważniejsza i wymagają ode mnie jak najwyższych ocen. Ostatnio też czuję się psychicznie coraz gorzej. Mimo tego, że od przeszło trzech tygodni biorę antydepresanty, ani trochę mi się nie poprawiło. Jest tylko gorzej. Nie mam na nic siły, ciągle boli mnie głowa, nie mogę spać, więc ciągle też jestem zmęczony i na niczym nie mogę się skupić. W szkole jeden chłopak bardzo często się ze mnie wyśmiewa tylko dlatego, że jestem trans. Część osób z klasy bierze jego stronę i jest coraz gorzej. Od wczoraj jestem chory, a nikt z klasy nie chciał przesłać mi notatek z lekcji. Jeżeli chodzi o sytuację z moimi rodzicami: dzisiaj znowu pokłóciłem się z mamą. Totalnie nie obchodzi ją to, jak okropnie się czuję. Zapytałem się jej, czy kupiłaby mi chłopięce ubrania, bo ciągle chodzę tylko w rurkach i za dużych bluzach w pastelowych kolorach. Nie mogę ściąć włosów krócej, niż do ramion. Jak zapytałem się rodziców, czy kupią mi binder, stwierdzili, że chyba oszalałem i oczywiście, że mi go nie kupią. Oprócz problemów z rodzicami i szkoła martwię się także o mój związek. Mój chłopak przez długi czas mi nie odpisywał, więc spytałem go, czy wszystko w porządku. Odpisał, że tak, tylko po prostu dziwnie czuje się z tym, że nie jestem dziewczyną. Nie wiem, co mam o tym sądzić. Kocham go i nie chcę kończyć tego związku, jednak źle czuję się z tym, że napisał coś takiego. Nie wiem już, co mam robić. 

Do następnego,

~Kami