Maw Kun
တစ္ဖက္ကေျပာေနေသာစကားေတြကိုနားေထာင္ေနရင္း ေမာ္ကြန္းမ်က္ခုံးတန္းေတြကအေတြးနက္လာေသာဟန္ျဖင့္တြန႔္ခ်ိဳးလာ၏။ အေၾကာင္းအရာအခ်ိဳ႕ကိုလိုက္ေရးျခစ္ေနရင္း သက္ျပင္းေမာကိုခ်လိုက္မိသည္။
"ဟုတ္ကဲ့ေဖေဖ၊ ကြၽန္ေတာ္စုံစမ္းေပးပါ့မယ္။ ေဖေဖေရာေနရတာသက္သာရဲ႕လား"
"..."
"က်န္းမာေရးကိုပဲဂ႐ုစိုက္ပါဗ်ာ၊ က်န္းမာမွစိတ္သြားတိုင္းကိုယ္ပါႏိုင္မွာေပါ့"
"..."
"ခရီးကေတာ့မထြက္တာအေကာင္းဆုံးေပါ့ေဖေဖရယ္။ က်န္းမာဖို႔ကအေရးႀကီးဆုံးမဟုတ္လား။ စိတ္ခ်ထားလိုက္ပါ၊ အတတ္ႏိုင္ဆုံးစုံစမ္းေပးထားပါ့မယ္ စိတ္ေအးလက္ေအးအနားယူပါဗ်ာ ကြၽန္ေတာ့္တာဝန္ထားလိုက္"
"..."
"ဘာအဆင္မေျပစရာရွိလဲေဖေဖရယ္ အားလုံးအဆင္ေျပပါတယ္။ ေဖေဖ့သားမက္ေလးက အခုဆိုကြၽန္ေတာ့္အနားေနခ်ိန္ေတာင္သိပ္မရွိေတာ့ဘူး။ တက္လိုက္ရတဲ့ညစာစားပြဲ၊ သြားလိုက္ရတဲ့ဖြင့္ပြဲေတြ အခမ္းအနားေတြဆိုတာခုကြၽန္ေတာ္ငုတ္တုတ္ေမ့ေနၿပီဗ်"
"..."
"ဘယ္အ႐ြယ္ရွိေသးလို႔အေကာင္ေပါက္ရမွာလဲေဖေဖရယ္။ ေမြးလာရင္လည္းေပးမေပးကကြၽန္ေတာ္ဆုံးျဖတ္ေပးလို႔မရဘူး။ ေႏြ႕ဆီကေတာင္းၾကည့္ေပါ့ ေဖေဖေတာင္းရင္ေပးမယ္ထင္တာပဲ"
"..."
"ေၾကာက္စရာလား၊ အဲ့တာခ်စ္တာခ်စ္တာလို႔ေခၚတယ္ဗ်"
"..."
"က်န္းမာေရးကေတာ့ေဒါင္ေဒါင္ျမည္ေနၾကတာပဲ။ ေဖေဖသာက်န္းမာေရးကိုဂ႐ုစိုက္ ေနေကာင္းရင္ခရီးသြားၾကမယ္ေလ။ ဒါ့ေၾကာင့္ေနေကာင္းေအာင္သာေနပါဗ်ာ"
ဖုန္းကိုခ်လိုက္ရင္းနာရီကိုၾကည့္လိုက္မိေတာ့ ေန႔လယ္စာစားခ်ိန္ေရာက္ေနၿပီဆိုတာကိုသိလိုက္တာနဲ႔ ေႏြရွိရာေအာက္ထပ္႐ုံးခန္းဆီကိုဆင္းလာတယ္။ မွာထားတဲ့ေန႔လယ္စာေတြကေရာက္ေနၿပီဆိုေတာ့ ေႏြ႕ကိုေခၚၿပီးအေပၚ ထပ္ျပန္တက္လာစဥ္ ေႏြ႕လက္ထဲကိုင္လာေသာစားလက္စသစ္အယ္သီးထုပ္ကိုျမင္လိုက္ခ်ိန္...။
