Nway Hanaung Wathan
လက်ထဲရောက်လာတဲ့ပါဆယ်ထုပ်လေးကို ဖင်တစ်ပြန်ခေါင်းတစ်ပြန်ကြည့်ပြီးအတွေးများနေမိသည်။ ဝဿန့်ဆီကိုခုလိုပါဆယ်တွေရောက်လာလေ့မရှိပါ။ ဌာနအတိအကျ နာမည်အတိအကျနဲ့ရောက်လာတဲ့ပါဆယ်လှလှလေးကို ဘယ်သူကများပို့ပေးလိုက်တာလဲ။ မကိုဋ်များလားအတွေးနဲ့ဖွင့်ဖောက်လိုက်မိချိန် ဗူးထဲကပစ္စည်းလေးတွေကိုအမြင်မှာအံ့ဩသွား၏။
Hermes တံဆပ်ပါတဲ့ Fold လေးသုံးခုကအညိုနု၊ အညိုရင့်နဲ့ကြည်ပြာရောင်လေး။ ပစ္စည်းတန်ဖိုးကိုသိလိုက်တာနဲ့ ဘယ်သူများပို့လိုက်သလဲဆိုတာကိုခေါင်းခြောက်အောင်စဉ်းစားမိသည်။ မကိုဋ်လား၊ မလတ်လား။ ဒါမှမဟုတ်တစ်နှစ်တစ်ခါလက်ဆောင်ပို့ပေးတတ်တဲ့ မငယ်များလား။
မကိုဋ်နဲ့မလတ်ကိုဖုန်းဆက်မေးလိုက်တော့ မပို့ပါဘူးတဲ့။ မငယ်ကိုလိုင်းပေါ်ကနေလှမ်းမေးလိုက်ပြီးကာမှ ဗူးအောက်ခြေက Postcard အဝါရောင်လေးကိုအတွေ့ဖွင့်ဖတ်လိုက်စဉ်...။
Baby...
အကောင်းကြိုက်လေးအတွက် အကောင်းဆုံးဆိုတာတွေကိုမပေးနိုင်သေးခင် ကောင်းနိုးရာရာလေးတွေပို့ပေးလိုက်တယ်။
အင်္ကျီလေးတွေနဲ့လိုက်အောင် အိတ်လေးတွေကိုပြောင်းကိုင်နော်။
Your's...
စာကိုဖတ်ပြီးချိန် ဝဿန့်မျက်နှာတွေပူထူသွား၏။ ဘေဘီတဲ့၊ အကောင်းကြိုက်လေးတဲ့၊ ဘယ်သူများပါလိမ့်။ ပြီးတော့...ဒီစာကိုဖတ်ကြည့်လိုက်တာနဲ့ ပေးပို့သူဟာယောက်ျားတစ်ယောက်ဆိုတာကိုအလိုလိုသိလိုက်၏။ ဘယ်သူများလဲအတွေးနဲ့ ခေါင်းကိုက်သွားရသည်။
ဘေဘီတဲ့။ လက်ရေးနဲ့မဟုတ်ဘဲ ကွန်ပျူတာနဲ့ရိုက်ထားတဲ့စာလုံးလေးတွေကခပ်စောင်းစောင်း။ အတွေးနဲ့အတူ မနေ့ညကပြန်လာတဲ့လမ်းမှာကိုသန့်ပြောခဲ့တဲ့စကားတွေကို အမှတ်ရလိုက်မိသည်။
ဝဿန်ကသိပ်ပြီးအပြစ်ကင်းစင်တာပဲတဲ့။ မျက်နှာလေးရောအကြည့်လေးတွေနဲ့အမူအရာလေးတွေကအစ ကလေးလေးတစ်ယောက်လိုဟန်ဆောင်မှုလည်းမရှိဘူးနော်တဲ့။
