Nway Hnaung Wathan
ခမ္နားလွပၿပီးႀကီးမားက်ယ္ဝန္းလွေသာ အေဆာက္အဦးတစ္ခုအတြင္းရွိ Showroom ထဲကို ဝႆန္ေရာက္ရွိေနခဲ့တာတစ္နာရီ နီးပါးရွိေနခဲ့ၿပီ။ ကတ္တေလာက္ကိုကိုင္ၿပီးငုံ႔ဖတ္လိုက္ ေျခလွမ္းသြက္သြက္ေတြနဲ႔ကားေတြကိုေစ့ေစ့စပ္စပ္လိုက္ၾကည့္ေနတဲ့ အသင့္ကိုေစြၾကည့္လိုက္မိစဥ္...။
"အစ္ကို ဒီကားေလးကိုၾကည့္ပါအုံး ဘယ္လိုသေဘာရလဲဟင္"
ထပ္ကာထပ္ကာၾကားေနခဲ့ရေသာအေမးစကားေၾကာင့္ ႏႈတ္ခမ္းကိုမဲ့ၿပီးျပန္ေျဖလိုက္မိ၏။
"ငါေျပာေတာ့ေရာ မင္းကႀကံဖန္ၿပီးဂ်ီးေဂ်ာင္ထူေနတာပဲမဟုတ္လား။ ေတာ္ၿပီ ဘာမွမေျပာခ်င္ေတာ့ဘူး မင္းဘာသာစိတ္ႀကိဳက္သာေ႐ြးပါေတာ့ကြာ"
"ေခၚလာၿပီးအားကိုမကိုးရဘူး"
"ဘာ...ဘာ...သူကပဲေျပာရတယ္ရွိေသး။ ေရာက္ေနတာတစ္နာရီေက်ာ္ေနၿပီ။ ၾကည့္ခဲ့တာေတြလည္း ၁၀ စီးမကေတာ့ဘူး။ မင္းစိတ္ႀကိဳက္ကားကဒီေန႔ေတြ႕ပါအုံးမလား။ လိုက္ျပရတဲ့ဝန္ထမ္းကိုအားေတာင္နာဖို႔ေကာင္းေနၿပီ"
အစ္ကိုကလည္းဗ်ာ။ အၾကာႀကီးစီးရမဲ့ေဘဘီေလးကိုစိတ္ႀကိဳက္ေ႐ြးခ်င္ေသးတာေပါ့။ ကိုယ္တိုင္ရွာေဖြၿပီးရလာတဲ့ေငြေလးနဲ႔ ပထမဆုံးဝယ္ရမွာဆိုေတာ့အေကာင္းဆုံးေလးေ႐ြးခ်င္လို႔ပါဗ်ာ။ လိုခ်င္တဲ့ဟိုအျပာေလးက်ေဈးကလိုက္လို႔မွမမီတာ"
"မင္းအစ္ကိုကစိုက္ေပးမယ္ေျပာထားတယ္ဆို"
"ဟာ စိုက္ေပးမယ္ဆိုတာတစ္ရာႏွစ္ရာေလာက္ပါဗ်ာ။ ငါးရာေလာက္စိုက္ေပးရရင္ထကန္မွာေပါ့။ အလကားမယားေၾကာက္ႀကီး"
"ခုနၾကည့္ခဲ့တဲ့အျဖဴေလးလည္းအဆင္ေျပပါတယ္ကြာ၊ မင္းကိုကစိတ္တိုင္းကိုမက်ျဖစ္ေနတာ။ ျမန္ျမန္ေ႐ြးပါကြာ ငါဧည့္သည္နဲ႔ခ်ိန္းထားတယ္လို႔ေျပာထားၿပီးသားေနာ္။ ၃ နာရီအမွီျပန္ရမွာ"
လိုက္ျပေနတဲ့ဝန္ထမ္းေကာင္ေလးမွာစိတ္အိုက္ေနပုံရေပမဲ့ မ်က္ႏွာေလးကိုေတာ့ၿပဳံးခ်ိဳထားရရွာသည္။
"ဦးေလးေယာကၡမႀကီးေပးထားတဲ့ပရာဒိုႀကီးေရာ ဘဲႀကီးေပးထားတဲ့ BMW ပါပိုင္တဲ့အစ္ကိုက ကြၽန္ေတာ့္ခံစာခ်က္ကိုနားမလည္ပါဘူးဗ်ာ။ ဒါကကိုယ္ပိုင္ဝင္ေငြေလးနဲ႔ဝယ္ရမွာဗ်၊ ဝယ္ၿပီးရင္လည္းျပန္ေရာင္းရက္မွာမဟုတ္ေတာ့ အေကာင္းတကာ့အေကာင္းဆုံးေလးကိုရွိတဲ့ေငြေလးနဲ႔တိုင္းထြာၿပီးရွာေနရတာပါဗ်ာ"
