Maw Kun
မကိုဋ္ႏွင့္စကားေျပာၿပီးအခန္းထဲျပန္ေရာက္ခ်ိန္ စိတ္ထဲဘယ္လိုမွမခ်မ္းေျမ့ႏိုင္ေအာင္ျဖစ္ေနမိပါေတာ့၏။ အေၾကာင္းအရာေတြအားလုံးကိုသိရွိလိုက္ခ်ိန္ ေဖာ္ျပမရႏိုင္ေသာခံစားခ်က္ႀကီးႏွင့္တင္းက်ပ္ဆို႔နင့္ေနသည္။ ကိုယ့္ရဲ႕စကားေတြေၾကာင့္ ျဖစ္ေပၚလာေသာေနာက္ဆက္တြဲအေၾကာင္းအရာေတြက ေႏြ႕အေပၚဆိုးက်ိဳးေတြျဖစ္ခဲ့မွန္းသိလိုက္ခ်ိန္ ႀကီးစြာေသာေနာင္တတရားေတြႏွင့္ေမာ္ကြန္းရင္ထဲမွာခါးသီးနာက်င္ေနမိပါေတာ့သည္။
မေျပးေသာ္ကံရာရွိသတဲ့။ မရည္႐ြယ္ခဲ့ေပမဲ့ ေႏြ႕အေပၚနာက်င္ေစခဲ့တာအမွန္ပါ။ နာက်င္ခဲ့ရတာခ်င္းအတူတူမွာ ေႏြကပိုနစ္နာခဲ့ရသူ။ ျပန္ဆုံေတြ႕ခ်ိန္မွာ ေမာ္ကြန္းရဲ႕တဇြတ္ထိုးအေျပာေတြ အျပဳအမူေတြအတြက္ ေႏြ႕စိတ္ထဲမွာဝမ္းနည္းသြားမယ္ဆိုတာကိုသိေပမဲ့ အႏိုင္ယူခ်င္စိတ္ေတြနဲ႔တင္းမာေနခဲ့တယ္။ အႏိုင္ယူလိုစိတ္ေတြနဲ႔ေျပာဆိုခဲ့မိတာေတြကို ေတြးေလေတြးေလစိတ္ထဲမေကာင္းျဖစ္ရေလ။
စီးကရက္တစ္လိပ္ကိုဖြာရႈိက္ေနရင္း ေႏြ႕ကိုျမင္ေတြ႕ခ်င္စိတ္ကစိတ္ထဲတားဆီးမရျဖစ္လာခ်ိန္ နာရီကိုၾကည့္လိုက္မိေတာ့ ၉ နာရီ ၁၀ မိနစ္။ ဖုန္းကိုထုတ္ၿပီးေႏြ႕ဆီကိုေခၚဆိုလိုက္မိခ်ိန္ဆစ္ဖက္ကမကိုင္ပါ။
နံရံကိုေမွးမွီထားလိုက္ရင္း ေႏြ႕အေကာင့္ေလးထဲကိုအလည္ေရာက္သြားရျပန္တယ္။ အေခါက္ေပါင္းမ်ားစြာဖတ္ၾကည့္ခဲ့မိတဲ့ကဗ်ာေလးေတြက ေမာ္ကြန္းနဲ႔မေတြ႕ရတဲ့ကာလေတြမွာ ေႏြေရးခဲ့တဲ့ကဗ်ာေလးေတြထင္ပါတယ္။
သတိထားလိုက္မိတာက ေႏြေႏွာင္းဆိုတဲ့နာမည္ေလးကိုအသုံးမျပဳေတာ့တာပဲ။ ဝႆန္ဆိုတာေလးကိုပဲသုံးေတာ့တာကို စျမင္လိုက္ခ်ိန္ကစိတ္ထဲမေကာင္းျဖစ္ခဲ့မိ၏။ ေႏြေႏွာင္းဆိုတဲ့ျဖစ္တည္မႈကိုေမ့ေပ်ာက္လိုက္ၿပီလား။ ဒါဆို ေႏြနဲ႔ဆက္ႏြယ္ေနတဲ့ေမာ္ကြန္းကိုေရာ စိတ္ထဲရွိပါေသးရဲ႕လား။
ဒါလည္းမျဖစ္ႏိုင္ပါဘူး။ ေႏြ႕မ်က္ဝန္းထဲကသံေယာဇဥ္ေတြကို ေမာ္ကြန္းခံစားမိခဲ့တာပဲ။ စိတ္ခံစားခ်က္ေလးတစ္ခုေၾကာင့္ အသုံးမျပဳေတာ့တာပဲျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။ ဒီအတြက္လည္းေမာ္ကြန္းစိတ္မပူမိပါဘူး။ ေနာက္ပိုင္းေရးတဲ့ကဗ်ာကေလးေတြမွာ ေႏြေႏွာင္းလို႔ျပန္ေရးခိုင္းမွာေပါ့။
