ေႏြေႏွာင္း
ၿခံတံခါးဖြင့္ဝင္လာၿပီးအိမ္ေပါက္ဝေရာက္ကာမွအတြင္းထဲကေနခတ္ထားတဲ့ေသာ့ခေလာက္ႀကီးကိုအျမင္ရင္ထဲထိတ္ခနဲ။ တေဂ်ာက္ေဂ်ာက္အသံေပးလိုက္ေတာ့မွအိမ္ေနာက္ဘက္ကေနအေျပးထြက္လာသူကႀကီးျမ။
ရပ္ကြက္ထဲမွာအိမ္တကာလွည့္ၿပီးထမင္းခ်က္အဝတ္ေလွ်ာ္ေတာက္တိုမယ္ရလုပ္တဲ့ႀကီးျမကေႏြတို႔အိမ္ကိုတစ္ပတ္တစ္ခါလာၿပီးအဝတ္ေလွ်ာ္ေပးရသူပါ။ အခုလည္းထမီအနားေတြကေရေတြ႐ႊဲစိုလို႔။ ေရစိုလက္ကိုတင္ပါးမွာသုတ္ရင္းအေျပးတပိုင္းထြက္လာရင္းေႏြ႕ကိုျမင္ေတာ့...။
"အိမ္မွာေတာ့ကုလားသိုက္က်ားဝင္ကိုက္သလိုျဖစ္ေနတယ္ဝႆန္ေရ႕"
"ဟင္...ဘာျဖစ္လို႔လဲ"
အိမ္ေပါက္ဝမွာရပ္ၿပီးခရီးေရာက္မစိုက္ၾကားလိုက္ရတဲ့စကားေၾကာင့္အလန႔္တၾကားေမးလိုက္မိေတာ့...။
"မင္းအေမမသက္သာလို႔ ညေန ၃ နာရီကေဆး႐ုံကိုတင္လိုက္ရတယ္ေလ။ ဆိုင္မွာကလည္းလူကက်ေနေတာ့မလတ္လည္းခ်က္ခ်င္းလိုက္သြားလို႔မရဘူး။ သဇင္တစ္ေယာက္ထဲေဆး႐ုံလိုက္သြားၿပီးျပန္ကိုမလာႏိုင္ေသးဘူး။ မလတ္ဆိုင္ကေကာင္မေလးတစ္ေယာက္လာေခၚလို႔ႀကီးျမအိမ္လာေစာင့္ေပးေနရတာ"
ညေန ၆ နာရီေက်ာ္ေနကာမွေဆး႐ုံကိုလိုက္သြားလို႔လည္းမရႏိုင္ေတာ့ပါ။ မမႀကီးတစ္ေယာက္ထဲဘယ္လိုမ်ားျဖစ္ေနမလဲစိတ္ထဲပူရျပန္တယ္။
"ဒုကၡပါပဲႀကီးျမရယ္၊ မမႀကီးတစ္ေယာက္ထဲအဆင္မွေျပရဲ႕လား။ ဒီအခ်ိန္ဆိုေဆး႐ုံႀကီးကဝင္လို႔မရေလာက္ေတာ့ဘူးေနာ္။ မလတ္ကေရာျပန္မလာေသးတာလား၊ လိုက္သြားၿပီလား"
အိမ္နဲ႔ ၃ မွတ္တိုင္ေလာက္ေဝးတဲ့ေနရာမွာ အလွျပင္ဆိုင္ဖြင့္ထားတဲ့မလတ္ကည ၇ နာရီေက်ာ္မွအိမ္ျပန္လာႏိုင္သူပါ။
"ညေန ၅ နာရီေလာက္ကေဆး႐ုံကိုလိုက္သြားပါၿပီ။ ဒီညမင္းကိုအိမ္မွာပဲေနတဲ့။ မနက္မွလူခ်င္းခ်ိန္းၾကမယ္တဲ့။ ခုနကပဲမလတ္ဖုန္းဆက္တယ္။ ဒီညေတာ့သူတို႔ညီအစ္မပဲေဆး႐ုံမွာေစာင့္အိပ္လိုက္ၾကမယ္။ မင္းကိုမနက္မွထမင္းခ်ိဳင့္နဲ႔လာခဲ့တဲ့"
