Nway Hnaung Wathan
မလတ်ဆိုင်ကိုမရောက်တာ ၂ လကျော်နေပြီဖြစ်သောကြောင့် နားရက်တွင်ရောက်အောင်သွားလိုက်သည်။ ဆိုင်စီးပွားရေးအဆင်ပြေနေတယ်ဆိုတာကို လာရောက်ပြုပြင်နေကြသောဧည့်သည်မိန်းကလေးများကိုကြည့်ပြီးသုံးသပ်လိုက်မိ၏။
မောင်နှမသံယောဇဉ်လေးလည်းရှိနေသေးသောကြောင့် မလတ်သားနဲ့သမီးအတွက်မုန့်တစ်ချို့ကိုဝယ်လာခဲ့ပြီး မလတ်အတွက်ဒါးကြီးပါတိတ်ဝမ်းဆက်တစ်စုံကိုဝယ်ခဲ့လိုက်သည်။ နေ့လည်စာကိုမလတ်နှင့်အတူတူစားသောက်ပြီး နှစ်လတစ်ခါလုပ်လေ့ရှိသောပြင်ဆင်ခြင်းများကိုပြုလုပ်ပြီးမှ တိုက်ခန်းကိုပြန်လာခဲ့၏။
တိုက်ခန်းရောက်ချိန်တွင် ဧည့်ခန်းထဲမှာ Action ကားတစ်ကားကိုကြည့်နေသောကိုသန့်က တစ်နေ့လုံးဘယ်တွေပျောက်နေလဲမေးလာ၏။ အစ်မတစ်ယောက်ကိုသွားတွေ့တာလို့ပြောပြီး ဝယ်ခြမ်းလာတဲ့အစားသောက်ပစ္စည်းတွေကို ရေခဲသေတ္တာထဲထည့်သိုလိုက်သည်။
"ကိုသန့်၊ ညနေစာဘာစားချင်လဲ။ ကြက်သားရှိတယ် ဝက်သားကျိတ်ထားတာတွေလည်းရှိတယ်"
"အဆင်ပြေသလိုသာချက်လိုက်ပါ၊ ကိုသန့်ကညစာစားပြီးရင်အပြင်သွားစရာရှိတယ်"
ကိုသန့်နဲ့ခပ်လှမ်းလှမ်းကြမ်းပြင်ထက်မှာထိုင်လိုက်တော့ သူ့ရှေ့မှာချထားတဲ့မုန့်တွေထဲကတစ်ထုပ်ကိုလှမ်းပေး၏။ ထိုင်းကလာတဲ့ပဲစိမ်းလုံးကြော်အထုပ်လေး။ ကိုသန့်ကဒီလိုမုန့်ထုပ်လေးတွေကိုဝယ်လာတတ်သလို TV ကြည့်နေရင်းတစ်ထုပ်ပြီးတစ်ထုပ်စားနေတတ်တဲ့အကျင့်ရှိ၏။ ဝဿန်ကတော့အစားအသောက်ထက် အလှအပပစ္စည်းလေးတွေကိုပိုပြီးစိတ်ဝင်စားတော့ အစားအသောက်အတွက်သိပ်အကုန်မခံတတ်ခဲ့ပါ။
"ဘာတွေဝယ်လာပြန်တာလဲ၊ ကိုသန့်ကိုပြပါအုံးဗျာ"
Nature Republic တံဆိပ်အိတ်လေးတွေကို မြင်လိုက်တဲ့ကိုသန့်ကမေးလာတော့ ဘာတွေလဲဆိုတာကိုပြောပြလိုက်မိချိန် ပြုံးကြည့်နေတဲ့အကြည့်တွေကြောင့် စိတ်ထဲတစ်မျိုးဖြစ်သွား၏။
ဇွဲမာန်ပြောပြလို့ကိုသန့်ဘာဆိုတာကိုသိလိုက်ထဲက ကိုသန့်နဲ့ဝဿန်နည်းနည်းစိမ်းသွားခဲ့တာဘာကြောင့်မှန်းမသိ။ ဝဿန်ကကိုသန့်ထက်စာလျှင် အိမ်ကိုသိပ်မကပ်ရတဲ့ရဲမာန်နှင့်ပိုရင်းနှီး၏။ ကိုသန့်ကအနေအေးသလိုစကားလည်းနည်းလွန်းလှသူ။
