♡ Playing Love Games ♡

Bet Your Heart ♡ Chapter 29 & 30

Chapter Twenty-Nine

Lianne's POV

Pagbaba namin ay pinaupo niya lang ako sa sofa at pumunta siya sa kusina para kumuha ng pagkain.

He's trying to be a gentleman boyfriend, or not? Okay... he's really a gentleman. No doubt about it. Kaya nga maraming nagkakagusto sa kanya sa school. At isa pa, magaling din siguro siya mangbola.

Kaya ba nabola ka na rin niya, Lianne? Napailing ako sa naisip ko.

Hindi niya ako mabobola at lalong hindi ako magpapabola sa kanya. Sinasakyan ko lang ang lahat ng trip niya dahil bored ako at... basta bored ako sa buhay!

Bumalik si Mark na may dala nang dalawang plato. Nang ibaba niya iyon sa center table, nagningning agad ang mga mata sa nakita ko.

Spaghetti! Maraming spaghetti!

Susunggaban ko na sana iyon nang pigilan ako ni Mark sa kamay. "Hep! Bago ka kumain, mag-promise ka muna sa akin."

Kumunot ang noo ko. "Ng ano na naman?" tanong ko kasabay ang pagsimangot.

"Ayaw mo, ayaw mo?" parang nang-iinis niyang tanong.

"Gusto ko!" mabilis kong sagot. Ng spaghetti, ngali-ngali kong idagdag.

"Good," nakangiting sabi niya na may kasama pang paggulo sa buhok kong magulo naman talaga.

"Ano nga kasi?" hindi na makapaghintay na tanong ko. Gutom na ako at gusto ko nang kainin ang lahat ng iyon!

"Kapag hindi mo 'yan naubos..." Itinuro niya ang spaghetti sa center table. "Sasabihin mo sa akin kung ano'ng nangyayari sa inyo ni Renz."

Sus! Iyon lang pala. Bukod sa gutom ako, stress din ako kaya kayang-kaya ko iyong ubusin, panigurado.

"Fine," sabi ko at inalis ko na ang pagkakahawak ni Mark sa kamay ko para maumpisahan nang ubussin ang grasya.

Hindi ko na siya inaya. Wala akong pakialam kung mukha akong batang ngayon lang makakakain ng spaghetti, basta bubusugin ko na lang ang sarili ko. Galit galit muna.

Sige lang ako sa paglantak habang siya ay nakatingin yata sa akin. Wala yata siyang balak kumain dahil hindi niya ginalaw ang isa pang plato ng spaghetti.

Nang makaramdam ako ng pagkabusog, bumagal ang pagsubo ko. Ngayon ko lang na-realize na parang isang bandehado itong nasa plato ko. Mabuti na lang at mauubos ko na. Ligtas na ako kay Mark.

"Juice, please," request ko pa dahil hindi naman siya kumakain at nakatingin lang talaga siya sa akin.

Wala namang reklamo na sinunod niya ako. Pagbalik niya, dala ang pitsel ng orange juice, ay tapos na akong kumain. Siya pa mismo ang naglagay ng juice sa baso at iniabot sa akin.

"Round two," sabi niya nang ibaba ko ang basong wala ng laman.

Kumunot na naman ang noo ko. Anong 'round two' ang sinasabi niya? Nagbo-boxing ba kami o wrestling?

"May uubusin ka pang isang plato ng spaghetti." He beamed.

"Hah?" maang kong sabi. Huwag niyang sabihin na pati iyong sa kanya ay ipapaubos niya sa akin? Wala sa usapan iyon!

"'Ayan pang isang plato, o," nguso niya pa sa pagkaing nasa table.

"Teka—" protesta ko na.

"Hindi mo na kaya?"

"Eh, sayo iyan, 'di ba?"

Umiling siya. "Nah-ah... sa'yo 'yang lahat. Kaya nga hindi ako kumain dahil iyo lang 'yan."