♡ Playing Love Games ♡

Bet Your Heart ♡ Chapter 23

Chapter Twenty-Three

Lianne's POV

Papunta ako ngayon sa kabilang bahay—sa bahay ng labidabs ko. Pero hindi siya ang sadya ko kundi ang best friend kong bugnutin. Kasi naman, hindi na kami nakakapag-usap ng bugnutin na iyon. Hindi man lang naliligaw sa bahay. Nami-miss ko na siya ng bonggang-bongga!

Hindi ko na nga alam kung ano ang nangyayari sa buhay. Baka pariwara na siya. Joke! Baka nagtatampo na siya sa akin. Pero dapat magtampo rin ako sa kanya dahil hindi rin niya ako hinahanap or kahit text man lang, 'di ba? Anong klaseng best friend siya?

Naabutan ko si Renz sa garden nila na nakaupo sa may swing. Seryoso ang mukha niya. Mukhang may problema. Hindi niya napansin ang paglapit ko sa kanya dahil mukhang malalim din ang iniisip niya.

Problemado yata talaga ang loko. Ganyan 'yan kapag may problema, palaging malalim ang iniisip. O kung hindi man malalim, lumilipad naman sa kung saan-saan.

Pumwesto ako sa likod niya. Pero parang wala pa rin siyang nararamdaman sa paligid niya.

I poked him on his shoulder. Still, no reponse.

Nakakamanhid ba ang pag-iisip ng malalim? Kinalabit na, parang wala pa ring naramdaman? Anak ng tokwang naging taho! Ano nangyari dito sa best friend ko? Sino ang umaway?! Uupakan niya!

"Uy, Best..." nagsalita na ako dahil baka tumanda na ako kakakalabit sa kanya ay hindi pa rin niya nararamdaman iyon.

Pero wala pa rin siyang reaksyon. Nabingi na rin ba siya? O baka naman hindi talaga siya manhid at lalong hindi siya nabingi. Hindi lang talaga niya ako pinapansin! Buwisit itong pangit na 'to!

"Hoy! Ano ang problema mong syokoy ka?!" hindi ko na napigilang bulyaw sa kanya with matching batok sa ulo niya.

"Aray..." pati ang pagsasalita niya ay walang kalatuy-latoy. Humawak siya sa bahagi ng ulo niyang binatukan ko at tumingin sa akin ng masama.

Pero imbis na matakot ako sa tingin niya ay nakipaglabanan pa ako ng tingin sa kanya. Akala niya ba ay matatakot ako sa tingin niya? Well... nakakatakot naman talaga ang tingin niya. Pero mas dapat siyang matakot sa akin!

"Can't you see? I'm relaxing!" asik niya.

Napataas ang isang kilay ko. Relaxing daw? So nagyo-yoga siya sa swing? Kailan pa siya natuto at nahilig mag-yoga? Relax-relax pa siyang nalalaman. If I know... iniisip niya lang kung paano niya tatakasan ang mga babae niya.

"Relaxing-relaxing ka r'yan!" Pinalo ko pa siya sa balikat, like I used to. "Kanina pa ako dito hindi mo man lang ako napapansin! Kinalabit na kita't tinawag, NR ka pa rin!"

"NR?" kunot-noong tanong niya.

Eh? Slow? Buffering? Loading? Problem in connection?

"No Response!" Binatukan ko pa siya ulit.

"Aray! Ano ba?! Nakakadalawa ka na, ha?!" napipikong reklamo niya.

"Gusto mo tatluhin ko pa?" nakapamaywang kong banta. "Ang slow-slow mo! Hindi ko alam kung bakit ikaw pa ang naging bestfriend ko! 'Kainis! Makaalis na nga! Syokoy ka talaga. Bumalik ka na lang sa dagat na pinanggalingan mo! Baka roon, gumana iyang utak mo!"

"So, utang na loob ko pa talaga na ako ang best friend mo, ganoon ba?" mapang-uyam niyang sabi.

Hindi na ako sumagot at nag-walk out na lang. Walk out queen talaga ako pagdating sa best friend kong syokoy. Nakakainis! Ako na nga nag-e-effort para makita siya dahil ilang araw na kaming hindi nagkikita o nag-uusap man lang kahit sa text, 'tapos ganoon pa siya? Nakakatampo lang! Ang sarap niyang sakalin.