Chapter(1)အရင္ဘဝ(1)
ဝူရုန္နိုးလာသည့္အခါသူ႔ရဲ႕လက္ေတြေျခေထာက္ေတြကို ေတာက္ပေသာသံႀကိဳးေတြနွင့္ခ်ည္ေနွာင္ထားၿပီး သူက အိမ္ထဲမွာေရာက္ေနတာကိုေတြ႕လိုက္ရတယ္။ဒီေတာက္ပေသာသံၾကိဳးေပၚမွာ ရွဳပ္ေထြးေသာစာမ်ားေရးသားထားသည္ကိုေတြ႕လိုက္ရတယ္။
သူကသံႀကိဳးကိုဆြဲလိုက္ေတာ့ဆူညံသည့္အသံကထြက္ေပၚလာတယ္။သူမွတ္မိတာကမေန႔ညကသူ႕သူငယ္ခ်င္းေတြနွင့္အတူၿခံဝင္းထဲမွာအရက္ေသာက္ေနခဲ့တာဘဲ။ဒါေပမဲ့အခုသူကဘယ္လိုလုပ္ၿပီးသံႀကိဳးနွင့္ခ်ည္ခံထားရတာလဲ?
"မင္းနုိးလာၿပီလား?"ရင္းနွီးေနသည့္အသံကသူ႕အေနာက္ဘက္ကေနထြက္ေပၚလာၿပီးသူရွိကိုလူတစ္ေယာက္ကလမ္းေလ်ွာက္လာခဲ့တယ္။
ဒါကသူ႕သူငယ္ခ်င္းရန္က်ီေဇာင္ျဖစ္တယ္။သူကသံႀကိဳးေတြကိုခါလိုက္ၿပီး"ဒီအခ်ိန္မွာမင္းကဘာကစားနည္းလုပ္မလို႔လဲ"
သူနွင့္ရန္က်ီေဇာင္ကအတူတူႀကီးျပင္းလာခဲ့တာျဖစ္ၿပီးသူတို႔နွစ္ေယာက္က ညီအကိုလိုရင္းနွီးၾကတယ္။သူက သူ႕ကိုဘာကိစၥဘဲရွိရွိကူညီခဲ့တာခ်ည္းျဖစ္တယ္။
သို႔ေသာ္လည္းရန္က်ီေဇာင္ကခက္ထန္စြာနွင့္"မင္းကိုငါတစ္ႀကိမ္ဘဲေမးမယ္။ အရိပ္သူခိုးလ်ိဳ႕ဝွက္စာအုပ္ကဘယ္မွာလဲ"
"ငါ့ရွိမွာအရိပ္သူခိုးစာအုပ္မရွိဘူးဆိုတာမင္းသိသင့္တယ္"ဝူရုန္ကမ်က္ေမွာင္ၾကဳတ္ၿပီးေျပာလိုက္တယ္။
အရိပ္သူခိုးလ်ိဳ႕ဝွက္စာဆိုတာကသူ႕ကိုတကယ္ကိုစိတ္အေနွာင့္အယွက္ေပးတယ္။ဒါေပမဲ့လည္းဒီအရိပ္သူခိုးစာအုပ္သူ႕မွာတကယ္မရွိဘူး။ေကာလဟာလအရေတာ့အရိပ္သူခိုးစြမ္းရည္ကိုက်ြမ္းက်င္ရင္ကမၻာႀကီးကိုလႊမ္းမိုးနိုင္လိမ့္မယ္။ဒီေကာလဟာလကျပန္႔သထက္ျပန္႔လာၿပီးလူတိုင္းကလိုခ်င္လာခဲ့တယ္။ဝူရုန္ေတာင္မွဒီစြမ္းရည္ကို တတ္ေႁမွာက္ခ်င္ခဲ့တယ္။ဒါေပမဲ့လည္းသူကဒီစြမ္းရည္မရွိခဲ့ဘူး။
သူအသက္နွစ္ဆယ့္ငါးနွစ္တုန္းက သူကလ်ိဳ႕ဝွက္ခ်က္တစ္ခုကိုရရွိခဲ့တယ္။အဲဒီအခ်ိန္မတိုင္ခင္တုန္းက သူကဘာမွက်င့္ႀကံလို႔မရသည့္အရွံဳးသမားတစ္ေယာက္သာျဖစ္တယ္။တစ္ရက္မွာေတာ့ သူကမေတာ္တဆ သူ႕ရဲ႕အသက္ရွည္ျခင္းအခ်ပ္ျပားကိုခ်ိဳးဖ်က္မိတယ္။အဲဒီအခ်ိန္မွာ သူနားလည္သြားတာ သူက ဘာေၾကာင့္က်င့္ၾကံလို႔မရသလဲဆိုတာက သူကခ်ိတ္ပိတ္ျခင္းခံထားရတယ္ဆိုတာဘဲ။ဒီခ်ိတ္ပိတ္စည္းကို ဖြင့္ဖို႔ရန္တစ္ခုတည္းေသာနည္းလမ္းက သူ႕ရဲ႕အသက္ရွည္ျခင္းအခ်ပ္ျပားကို ခ်ိဳးျဖတ္ဖို႔ဘဲျဖစ္တယ္။
သူရဲ႕အသက္ရွည္ျခင္းအခ်ပ္ျပားကို ခ်ိဳးျဖတ္ၿပီးသည့္ေနာက္မွာ သူကစတင္ၿပီး စိတ္စြမ္းအင္ကိုပိုဆိုင္ခဲ့ၿပီးက်င့္ႀကံလာနိုင္တယ္။သူက အရိပ္သူခိုးစြမ္းရည္ကလြဲရင္ တျခားေသာ အရိ္ပ္စြမ္းရည္ေတြကိုပိုင္ဆိုင္ခဲ့ၿပီး စတင္ၿပီးက်င့္ၾကံခဲ့တယ္။
ရန္က်ီေဇာင္က တံခါးနားမွာရပ္ေနသည့္ အေစာင့္ေတြကိုအမိန္႔ေပးလိုက္တယ္"သူတို႔ကိုေခၚခဲ့"
"ဟုတ္"အေစာင့္ေလးေယာက္က ျပန္ေျဖလိုက္ၿပီးေနာက္မွာ သူတို႔က အျဖဴေရာင္ဝတ္ဆင္ထားတဲ့ သက္လတ္ပိုင္းအရြယ္စံုတြဲတစ္တြဲကို ပါးစပ္ေတြကိုပိတ္ထားၿပီးေခၚေဆာင္လာတယ္။အေစာင့္ေတြက ထိုစံုတြဲ၏ဒူးကိုကန္လိုက္ၿပီး သူတို႔ကဒူးေထာက္က်သြားတယ္။
ထိုစံုတြဲက ဝူရုန္ကို သံႀကိဳးေတြနွင့္ခ်ည္ထားတာထားတာ ကိုေတြ႕လိုက္ရတာေၾကာင့္ ဝမ္းနည္းစြာငိုေၾကြးလိုက္တယ္။
"အေဖ!အေမ!"ဝူရုန္က သူ၏မိဘေတြကိုေတြ႔လိုက္ရတာေၾကာင့္ တုန္လုပ္သြားၿပီး ေဒါသတႀကီးေအာ္လိုက္တယ္။
"က်ီေဇာင္!မင္းဘာလုပ္တာလဲ? ငါ့မိဘေတြကိုလြတ္ေပးလိုက္"
ရန္က်ီေဇာင္ကဓားကို ဆြဲထုတ္လိုက္ၿပီး ဝူရုန္ဖခင္၏ လက္ေမာင္းကို ခုတ္ျဖတ္လိုက္တယ္။
"ဝူး"ဝူရုန္ဖခင္၏မ်က္လံုးေတြက ပ်ဴးက်ယ္သြားၿပီး သူ႕ရဲ႕နဖူးေပၚမွာ ေခ်ြးေတြထြက္လာတာကို ၾကည့္ၿပီး သူဘယ္ေလာက္နာက်င္ေနလဲဆိုတာ သိနိုင္တယ္။
"ဝူး"ဝူရုန္၏မိခင္လည္း သူမ၏ေယာက်ာ္းကိုၾကည့္၍ ငိုေႀကြး လိုက္တယ္။
ဝူရုန္က ေအးခဲသြားၿပီး အခုျဖစ္ေနတာက သူကအရက္မူးေနလို႔ အျမင္မွားတာမဟုတ္ဘဲ အျဖစ္မွန္ဆိုတာ နားလည္သြားတယ္။
ရန္က်ီေဇာင္က ဝူရုန္ဖခင္၏ေနာက္လက္တစ္ဖက္ကို ေဆာင့္နင္းလိုက္ၿပီး ေလွာင္သည့္အသံႏွင့္ေျပာလိုက္တယ္"ဝူရုန္ မင္းမေျပာေသးဘူးလား?မင္းဘယ္ေနရာမွာဝွက္ထားလဲ?"
"ဝူး"ဝူရုန္၏ဖခင္ဟာနာက်င္မႈေၾကာင့္ ေျမႀကီးေပၚမွာလဲက်သြားတယ္။
"ရန္က်ီေဇာင္ မင္း..."ဝူရုန္က ေအာ္လိုက္တယ္။
ရန္က်ီေဇာင္က ဝူရုန္ဖခင္၏လည္ပင္းကို ဓားနွင့္ခ်ိန္လိုက္ၿပီး"မင္းေျပာစရာမရွိဘူးလား?"
ဒီခဏေလးအတြင္းမွာဘဲ ေခါင္းကျပတ္သြားၿပီး ေနရာအနွံ႔ကို ေသြးေတြကစင္ကုန္တယ္။
ဝူရုန္က သူ႕ဖခင္၏ခႏၶာကိုယ္ကိုၾကည့္ၿပီး သူရဲ႕သူငယ္ခ်င္းကသူ႕အေဖကိုသတ္လိုက္တာကို မယံုၾကည္နိုင္ဘူးျဖစ္ေနတယ္။
ဒီအခ်ိန္မတိုင္ခင္တုန္းက ဒီသူငယ္ခ်င္းက သူ၏ဖခင္ကိုဦးေလးဟုၾကင္နာစြာေခၚခဲ့ေသးတယ္။ဒါေပမဲ့ သူ႔မ်က္နွာေပၚကေသြးစက္ေတြက ဒါကအိမ္မက္မဟုတ္ဘဲ တကယ္ဆိုတာေျပာျပေနတယ္။
"အား..."ဝူရုန္မိခင္က သူမေယာက်ာ္းကို ေခါင္းျဖတ္သတ္လိုက္တာကို ေတြ႕လိုက္ရတာေၾကာင့္ ရူးသြပ္စြာနွင့္အေစာင့္ေတြကို တြန္းထုတ္လိုက္ၿပီး သူမခႏၶာကိုယ္ကို သူမေယာက်ာ္းခႏၶာကိုယ္ထံပစ္ဝင္လိုက္ၿပီးက်ယ္ေလာင္စြာငိုေၾကြးလိုက္တယ္။
ဝူရုန္က သတိျပန္လည္လာၿပီး သူကသံႀကိဳးေတြကိုဆြဲ၍ ေဒါသတႀကီးစူးဝါးစြာေအာ္ၿပီး"ရန္က်ီေဇာင္ မင္းငါ့အေဖကိုသတ္ရဲတယ္။ေခြးတိရစာၦန္ မင္းကိုငါသတ္မယ္"
ရန္က်ီေဇာင္က ဝူရုန္ကိုၾကည့္လိုက္ၿပီး သူ႕မ်က္လံုးထဲမွာနတ္ဆိုးလိုအၾကင္နာမဲ့ရက္စက္မႈေတြေပၚလာၿပီးဝူမိခင္၏လည္ပင္းကိုဓားနွင့္ေထာက္လိုက္ၿပီး"တကယ္လို႔မင္းမွာေျပာစရာမရွိရင္ ေနာက္တစ္ေယာက္ကမင္းအေမဘဲ"
ဝူရုန္ကေၾကာက္လန္႔လာၿပီး ေဒါသထြက္စြာနွင့္"ငါမင္းကိုငါ့အေၾကာင္းအကုန္ေျပာျပထားတာဘဲ ငါ့မွာရွိမရွိမင္းမသိဘူးလား?"
"မင္းအေမရဲ႕အသက္ထက္မင္းရဲ႕လ်ိဳ႕ဝွက္စာအုပ္ကပိုအေရးႀကီးတာလား?"ရန္က်ီေဇာင္ကဓားကိုေႁမွာက္လိုက္တယ္။
ဝူရုန္ကေၾကာက္လန္႔တၾကားေအာ္ေျပာလိုက္တယ္"မဟုတ္ဘူး မင္းဒီလိုမလုပ္နဲ႔ ငါတို႔ၾကားကခင္မင္ရင္းႏွီးမႈထက္ဒီစာအုပ္ကပိုအေရးႀကီးတာလား?"
"ခင္မင္ရင္းႏွီးမႈ"ရန္က်ီေဇာင္ကေထ့ေငါ့သည့္အသံနွင့္"မင္းတကယ္ဘဲငါကမင္းကိုသူငယ္ခ်င္းလို႔သတ္မွတ္ထားတယ္ထင္ေနတာလား?မင္းမသိဘူးလား?ငါမင္းေဘးမွာေနတာက မင္းကအရွံဳးသမားျဖစ္လို႔ဘဲ။မင္းကဘာမွမက်င့္နိုင္ဘူးေလ။မင္းငါ့နားမွာရွိေနရင္ငါကအသံုးဝင္တယိလို႔ခံစားရတယ္။ဒါေပမဲ့ေနာက္က်ေတာ့မင္းကက်င့္ႀကံလာနိုင္ရံုသာမကေတာ္တထက္ေတာ္တယ္ေလ။မင္းနွင့္ယွဥ္ရင္ငါကေခြးတစ္ေကာင္လိုဘဲ။ငါ့ကိုလူေတြကအထင္ေသးရွံဳ႕ခ်ၿပီးအနိုင္က်င့္ၾကတယ္"
သူကပိုေျပာေလေလပိုၿပီးေဒါသထြက္လာေလေလျဖစ္တယ္။
ဝူရုန္ကေၾကာက္လန္႔စြာငိုေၾကြးလိုက္ၿပီး"မလုပ္နဲ႔ ငါ့အေမကို မသတ္နဲ႔မင္းလိုခ်င္တာငါေပးမယ္။ငါအားလံုးေပးမယ္။သူမကိုသြားခြင့္ေပး"
"သူမအသက္ငါးဆယ္ရွိေပမဲ့ လွေနတုန္းေလဒါေၾကာင့္ ငါမသတ္ပါဘူး"ရန္က်ီေဇာင္ကဓားကို သိမ္းလိုက္ၿပီးအေစာင့္ေတြဘက္ကိုလွည့္လိုက္ၿပီး"သူမက မင္းတို႔ကိုဆုခ်ီးႁမွင့္တာ"
"ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ဆရာ"အေစာင့္ေတြကဝူမိခင္ကိုဒရြတ္တိုက္ဆြဲယူလိုက္ၿပီးရယ္ေမာ၍"ဒီမိန္းမက အသက္ငါးဆယ္ရွိေပမဲ့ လွေနတုန္းဘဲ ဆယ္ေက်ာ္သက္ေလးလိုဘဲ"
အေစာင့္တစ္ေယာက္က ဝူမိခင္ကိုနမ္းဖို႔ႀကိဳးစားလိုက္တယ္။တစ္ေယာက္ကသူမ၏ခါးစည္းကိုလွမ္းဆြဲလိုက္တယ္။တစ္ေယာက္က သူမ၏ေႀကာက္လန္႔တၾကားမ်က္ရည္ေတြကို သုတ္ေပးလိုက္တယ္။တစ္ေယာက္က သူ႕ခါးစည္းႀကိဳးကိုေျဖရင္းဝူမိခင္နားကို ကပ္လာတယ္။
"အား"ဝူမိခင္ကေၾကာက္လန္႔တၾကားေရွာင္ေနေပမဲ့ အေစာင့္ေလးေယာက္က ဝန္းရံထားတာေၾကာင့္မလြတ္ေျမာက္နိုင္ဘူး။အေစာင့္ေတြက သူမကိုစားပြဲေပၚမွာတြန္းလဲလိုက္ၿပီးတစ္ေယာက္က သူမကိုယ္ေပၚခုန္အုပ္လိုက္တယ္။
ျခံဝင္းထဲမွာ ညစ္ညမ္းသည့္ရယ္သံေတြကက်ယ္ေလာင္စြာထြက္ေပၚလာတယ္။
---------------------------------------
(2300)
(30.7.20)
Chapter(2)အရင္ဘဝ(2)
"ငါမင္းကိုဒီေလာက္ေတာင္းပန္ေနတာေတာင္မင္းငါ့အေမအေပၚဘယ္လိုလုပ္ရက္တာလဲ"ဝူရုန္ကရူးသြပ္စြာေအာ္လိုက္တယ္"တစ္ေယာက္ေယာက္ကယ္ပါ"
"ကယ္ရမယ္ဘယ္သူမွလာမွာမဟုတ္ဘူး"ရန္က်ီေဇာင္က ခနဲ႔သည့္ေလသံနွင့္ဆက္ေျပာလိုက္တယ္"မင္းတို႔ကို ဝူကလန္ကလူေတြကလည္း ေသေစခ်င္ေနတာေလ ဘယ္သူကကယ္မွာလဲ"
"မင္းလိမ္ေနတာ"ဝူရုန္ကေဒါသတႀကီးေအာ္ေျပာလိုက္တယ္။ဒါေပမဲ့အသံေတြဒီေလာက္ဆူေနတာေတာင္ ဘယ္သူမွမလာခဲ့ဘူး။သူကမယံုၾကည္နိုင္ဘူးျဖစ္ေနတယ္။
"မင္းအေဖက စြမ္းအားေတြဆံုးရွံဳးသြားတာကလည္း မင္းရဲ႕ဦးေလးေတြက မင္းအေဖက သူတို႔ထက္ပိုေတာ္လို႔ မနာလိုလို႔လုပ္ႀကံခဲ့တာဘဲ။မင္းအကိုႀကီးဝူဇူဘယ္လိုေသသြားလဲသိလား"ရန္က်ီေဇာင္ကေလွာင္ေနသည့္အသံနွင့္ ဝူဇူေသဆံုးခဲ့သည့္အေၾကာင္းကို ေျပာျပလိုက္တယ္"ဝူမိသားစုေတြက မင္းအကိုရဲ႕ပါရမီကို မနာလိုလို႔သူေလ့က်င့္ေရးဆင္းတဲ့အခ်ိန္မွာလုပ္ႀကံသတ္ျဖတ္သူေတြကိုသတ္ခိုင္းလိုက္တာဘဲ"
"မဟုတ္ဘူး... မင္းက ငါတို႔မိသားစုဆက္ဆံေရးကို ဖ်က္စီးဖို႔လုပ္ေနတာ။မင္းလိမ္ေနတာ"ဝူရုန္ကသူ႔ဦးေလးေတြက ဒီလိုရက္စက္သည့္လုပ္ရပ္မ်ိဳးကို လုပ္လိမ့္မယ္လို႔မယံုႀကည္ဘူး။
"ၿပီးေတာ့မင္းညီမ ဝူရွိအေၾကာင္းေျပာျပမယ္။မင္းေယာက္ဖဘာစီက သူတို႔က မင္းညီမကို ဖ်ားေယာင္းခိုင္းသည့္လူဘဲ။ဒါေၾကာင့္မင္းညီမက သူနွင့္လက္ထပ္သြားတာဘဲ။ၿပီးေတာ့ဘာစီရဲ႕ရုပ္ေသးရုပ္ျဖစ္သြားၿပီး သူသတ္တာခံလိုက္ရတာဘဲ"
"မင္းလိမ္ေနတာ မင္းလုပ္တာဘဲ"ဝူရုန္ကက်ယ္ေလာင္စြာေအာ္လိုက္တယ္။
"ယံုတာမယံုတာသေဘာဘဲ။ဘာဘဲျဖစ္ျဖစ္ ဝူကလန္က မင္းကိုလာကယ္မွာ မဟုတ္ဘူး။သူတို႔က မင္းကို ငါနွိပ္စက္တာကိုတစ္ေနရာကေနကြယ္ၿပီး ၾကည့္ရင္ၾကည့္ေနမွာ"
"အိုး"အေစာင့္တစ္ေယာက္၏အသံထြက္ေပၚလာတယ္။
ဝူမိခင္က ဘာမွတံု႔ျပန္ျခင္းမရွိေတာ့ဘူး။အေစာင့္တစ္ေယာက္ကသူမ၏ေပါင္ကိုကန္လိုက္တာေၾကာင့္ သူမကၾကမ္းျပင္ေပၚျပဳတ္က်သြားတယ္။
"မဟုတ္ဘူး အေမ မဟုတ္ဘူး"ဝူရုန္ကေႀကာက္လန္႔တၾကားငိုေၾကြးလိုက္တယ္။
အေစာင့္တစ္ေယာက္က ဝူရုန္ရဲ႕အေမ၏အသက္ရွဴႏႈန္းကိုစမ္းသပ္လိုက္ၿပီးေျပာလိုက္တယ္"သူမေသၿပီ"
"အေမ မျဖစ္ရဘူး"ဝူရုန္ကဝမ္းနည္းစြာငိုေႀကြးလိုက္တယ္။သူကရန္က်ီေဇာင္ကို ေဒါသတႀကီးစိုက္ၾကည့္ၿပီး က်ိန္ဆဲလိုက္တယ္"ရန္က်ီေဇာင္ မင္းကနတ္ဆိုး မင္းငရဲကိုသြားရလိမ့္မယ္။မင္းကိုငါအလြတ္မေပးဘူး"
ရန္က်ီေဇာင္ကေလွာင္ေျပာင္သည့္အသံနွင့္"ေကာင္းၿပီ မင္းကိုေစာင့္ေနမယ္။ေျပာရမယ္ဆိုရင္ မင္းမွာလ်ိဳ႕ဝွက္စာအုပ္မရွိတာငါသိတယ္။ဒါက မင္းကိုနွိပ္စက္ဖို႔အေၾကာင္းျပခ်က္တစ္ခုဘဲ။မင္းနာက်င္တာကိုေတြ႕ရတာ ငါ့ကိုေပ်ာ္ရႊင္ေစတယ္။ေအာ္လိုက္အသံအက်ယ္ႀကီးသာေအာ္လိုက္။ဒါဆို မင္းဘယ္ေလာက္နာက်င္ေနလဲဆိုတာ ငါသိလိမ့္မယ္။"
သူကဓားကိုေႁမွာက္လိုက္ၿပီးဝူရုန္၏ညာေျခေထာက္ကိုျဖတ္လိုက္တယ္။
"အား.."ဝူရုန္ကနာက်င္မႈေႀကာင့္က်ယ္ေလာင္စြာေအာ္လိုက္တယ္။
"ဟားဟားဟား..."ရုတ္တရက္နံရံေပၚကေန လူတစ္ေယာက္၏ဟားတိုက္ရယ္ေမာသံကထြက္ေပၚလာတယ္။ထိုလူက အမဲေရာင္ဝတ္ရံုကိုဝတ္ဆင္ထားၿပီးကြယ္ေနတာေႀကာင့္ေသခ်ာမျမင္ရဘူး။
"ဆရာသခင္ မင္းေပ်ာ္ရဲ႕လား?"ရန္က်ီေဇာင္ကထိုလူကိုေမးလိုက္တယ္။
"ေပ်ာ္တယ္ အရမ္းေပ်ာ္တယ္ ဝူရုန္မင္းအခုနာက်င္မႈကိုခံစားရၿပီလား?"ထိုလူက အရူးတစ္ေယာက္လို ေပ်ာ္ရႊင္သည့္အသံ
နွင့္"သူ႕ကိုခ်က္ခ်င္းမေသေစနဲ႔ျဖည္းျဖည္းခ်င္းသတ္"
"နားလည္ၿပီ"ရန္က်ီေဇာင္ကဝူရုန္၏ညာဘက္လက္ကိုျဖတ္လိုက္ျပန္တယ္။
ဝူရုန္ကနာက်င္မႈေၾကာင့္သတိလစ္သြားတယ္။
ရန္က်ီေဇာင္ကဝူရုန္ကိုေရေအးနွင့္ပတ္၍နိုးလိုက္တယ္။
"ငါသူ႔မ်က္လံုးေတြကိုမုန္းတယ္ေကာ္ထုတ္ပစ္လိုက္"ဒီလ်ိဳ႕ဝွက္ဆန္းက်ယ္သည့္လူကမုန္းတီးမႈအျပည့္ျဖင့္ေျပာလိုက္တယ္။
"မင္းဘယ္သူလဲ"ဝူရုန္ကအသံကိုဖ်စ္ညစ္ၿပီးေျပာလိုက္တယ္။
ရန္က်ီေဇာင္မွာ ဆရာသခင္ရွိတယ္ဆိုတာ သူဘယ္ေတာ့မွမသိခဲ့ဘူး။ၿပီးေတာ့ႀဒီလူအမိန္႔ကိုနာခံၿပီး သူတို႔မိသားစုကိုဖ်က္စီးလိမ့္မယ္လို႔လည္းမေတြးမိခဲ့ဘူး။
"ငါဘယ္သူလဲဆိုတာသိဖို႔ မင္းကမထိုက္တန္ဘူး"
ရန္က်ီေဇာင္က ဓားေႁမွာင္တစ္ေခ်ာင္းထုတ္လိုက္ၿပီးဝူရုန္၏မ်က္လံုးေတြကိုေကာ္ထုတ္လိုက္တယ္။သြးစြန္းေနသည့္မ်က္လံုးေတြက ထြက္သြားၿပီးအေခါင္းေပါက္ျဖစ္ေနသည့္မ်က္လံုးအိမ္သာက်န္ရစ္ခဲ့တယ္။
"အား"ဝူရုန္ကနာက်င္မႈေၾကာင့္သတိျပန္လစ္သြားတယ္။
"သူ႕ကိုမေသေစနဲ႔"လ်ိဳ႕ဝွက္ဆန္းက်ယ္သည့္လူကေျပာလိုက္တယ္။
ရန္က်ီေဇာင္က ေဆးျပားတစ္ျပားကိုဝူရုန္ကိုတိုက္လိုက္ၿပီးနိုးလိုက္တယ္။
ဝူရုန္ကဒီေန႔ျဖစ္ပ်က္သမ်ွအားလံုးဟာဒီလူေၾကာင့္ဆိုတာေတြးမိၿပီး"ငါတို႔ကမင္းကိုဘာလုပ္ခဲ့လို႔ဒီေလာက္ေတာင္မင္းက
မုန္းေနရတာလဲ"
"မင္းဘာလုပ္ခဲ့လဲဟုတ္လား?ေနာက္ဘဝေရာက္မွမင္းကိုေျပာျပမယ္။က်ီေဇာင္သူ႕လ်ွာကိုျဖတ္လိုက္ ငါသူ႕အသံကိုမၾကားခ်င္ဘူး"
"ဟုတ္"ရန္က်ီေဇာင္ကအေစာင့္ေတြကိုဝူရုန္၏လ်ွာကိုဆြဲထုတ္ရန္အမိန္႔ေပးလိုက္တယ္။
အဲဒီအခ်ိန္မွာဘဲအျပင္ဘက္မွ အေစာင့္တစ္ေယာက္၏ေအာ္သံထြက္ေပၚလာတယ္"ကူညီၾကပါ ေဟးရြမ္ရီ ေဟးရြမ္ရီဒီကိုေရာက္ေနၿပီ"
"ေဟးရြမ္ရီ ဒီကိုေရာက္ေနၿပီသြားစို႔"လ်ိဳ႕ဝွက္ဆန္းက်ယ္သည့္လူကစိတ္ပ်က္စြာေျပာလိုက္တယ္။
ဝူရုန္ကအသံတိတ္ခါးသီးစြာရယ္လိုက္တယ္။
ေဟးရြမ္ရီ...
သူ႕ေယာက်ာ္းသူဘယ္ေတာ့မွဂရုမစိုက္ခဲ့သည့္သူကဒီကိုေရာက္ေနၿပီ။
ဒါေပမဲ့သူကေနာက္က်သြားခဲ့ၿပီ။
ရန္က်ီေဇာင္ကသူမထြက္သြားခင္သူကဝူရုန္၏ခႏၶာကိုယ္ကိုဓားနွင့္ထိုးလိုက္တယ္။
ဝူရုန္ကနာက်င္မႈေၾကာင့္သူ႔ခႏၶာကိုယ္ဟာမခံနိုင္ေတာ့ဘဲ ေသဆံုးေတာ့မယ္ဆိုတာသိေနတာေၾကာင့္"က်ြနု္ပ္ဝူရုန္က်ြနု္ပ္၏ ဝိညာဥ္ကိုတိုင္တည္ၿပီးက်ိန္ဆိုတယ္။ေသဆံုးၿပီးသရဲျဖစ္ခဲ့ရင္ေတာင္ဒီနာက်င္မႈကို သတိရၿပီးသူတို႔ကို ဒီထက္ဆိုးသည့္နာက်င္မႈျဖစ္ေအာင္ကလဲ့စားေခ်ရပါလို၏"
-----------------------
စာလံုးေရ(1770)ေက်ာ္
31/7/20