Chapter(82)သူက ၾကင္နာတတ္တယ္
"လြန္ခဲ့တဲ့ရက္အနည္းငယ္တုန္းက ဦးေလးခ်ြင္ဘင္က ေငြျပားနွစ္သန္းရမယ့္ မစ္ရွင္တစ္ခုကိုရခဲ့တယ္။ဇူအာမင္းကေတာ့ ဒီအေၾကာင္းကိုသိမွာမဟုတ္ဘူး။ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ ဦးေလးခ်ြင္ခ်င္ရဲ႕စိတ္စြမ္းအင္နယ္ေျမ..."ဝူယုသည္ ခဏေလာက္ရပ္လိုက္ၿပီးမွ ဆက္ေျပာလိုက္တယ္။
"လြန္ခဲ့တဲ့ ရက္အနည္းတုန္းက ျပဇာတ္ရံုပ်က္စီးသြားတာကို ေတာင္ဘက္ၿခံဝင္းက အေလ်ွာ္ေပးရတယ္။ဒါေၾကာင့္ ေငြေၾကးမလံုေလာက္တာေၾကာင့္ ၿခံဝင္းတစ္ခုရဲ႕အေစခံေတြကို ေပးဖို႔ ေငြေၾကးမရွိေတာ့ဘူး။ေျပာရမယ္ဆိုရင္ မင္းတို႔စူခ်င္ၿခံဝင္းက အေစခံေတြကိုေပးဖို႔ လစာမရွိေတာ့ဘူး။မင္းတို႔စူခ်င္ၿခံဝင္းမွာလည္း မင္းနဲ႔ရွိအာကဘဲ စိတ္စြမ္းအင္ရွိတာေလ။ဒါ့ေၾကာင့္ မင္းတို႔က ဒီမစ္ရွင္ကို လုပ္ဖို႔လိုတယ္။ဒါေပမဲ့ ရွိအာက အရမ္းငယ္ေသးတယ္။ဒါ့ေၾကာင့္ မင္းက ဒီမစ္ရွင္ကို လုပ္သင့္တယ္။ဒီမစ္ရွင္ကုိ မင္းလက္ခံလိုက္ရင္ ေငြလည္းရမယ္။မင္းရဲ႕က်ြမ္းက်င္မႈလည္း တိုးတက္လာၿပီး အေတြ႕အႀကံဳလည္းရနိုင္တယ္။မင္းက ဒီမစ္ရွင္ကို ေလ့က်င့္ေရးအတြက္ ႀကိဳေလ့က်င့္တယ္လို႔ဘဲ သေဘားလိုက္ေပါ့"
ဝူရုန္ကစိတ္ထဲကေနေလွာင္ရယ္လိုက္တယ္။ဘယ္လိုလုပ္ၿပီး ဦးေလးေတြက ဝူဇူကိုေငြျပားေလးသိန္းေပးမွာလဲ?
ဝူဇူသည္ မ်က္ေမွာင္ၾကဳတ္လိုက္တယ္။သူ႕ဖခင္ဒဏ္ရာရကတည္းက စူခ်င္ၿခံဝင္းသည္ ဝင္ေငြအနည္းငယ္သာရရွိတယ္။သူက တာဝန္ေတြကိုလက္ခံၿပီး ေငြရွာခ်င္ေပမဲ့ သူ႕အေဖကခြင့္မျပဳခဲ့ဘူး။
ဝူရွိကႏႈတ္ခမ္းစူလိုက္ၿပီး"ငါလည္းသြားခ်င္တယ္"
သူမကလည္း မိသားစုအတြက္ ေငြရွာေပးခ်င္တယ္။
"ဘာမစ္ရွင္လည္းဆိုတာ ငါတုိ႔ကို ေျပာျပလို႔ရမလား?"ဝူရုန္ကေမးလိုက္တယ္။
"ေကာင္းၿပီ"ဝူယုကအသံတိုးတိုးနဲ႔ ေျပာလိုက္တယ္။
"ငါတို႔ မြန္းစတားတစ္ေကာင္ကိုဖမ္းရမွာ။ငါက မၾကာေသးခင္က ဒဏ္ရာရထားၿပီး မၾကာခင္မွာေလ့က်င့္ေရးဆင္းရေတာ့မွာျဖစ္လို႔ ငါ့အေဖကငါ့ကိုလိုက္ခြင့္မျပဳထားဘူး။ဒါေၾကာင့္ သူတို႔က ငါ့ကိုအမ်ားႀကီးေတာ့မေျပာျပထားဘူး"
