Chapter(85)သူကအန္တယ္
"ဘယ္သူလုပ္တာလဲ?"ဝူခ်ြင္ခ်င္နွင့္ေဂါင္တုန္က ထိတ္လန္႔စြာေျပာလိုက္တယ္။
"ဝူမိသားစုအေစာင့္ေတြဘဲ။ဒါေပမဲ့ က်ြန္ေတာ္သူတို႔ကို တစ္ခါမွမျမင္ဖူးဘူး။ျဖစ္နိုင္တာက သူတို႔က ဝူမိသားစုအေစာင့္ထဲမွာ ဝင္ေရာေနတာျဖစ္မယ္"
"အေဖ့ရဲ႕ရန္သူေဟာင္းေတြျဖစ္နိုင္လား"ဝူရွိက ေမးလိုက္တယ္။
"ငါမသိဘူး"
"အေဖ့ကိုျဖစ္ပ်က္ခဲ့တာေတြအားလံုးေျပာျပ"
"က်ြန္ေတာ္တို႔ ကပ္ပါးေခါင္းသစ္ေတာကိုေရာက္တဲ့အထိ အားလံုးအဆင္ေျပတယ္။အဲဒီသစ္ေတာကိုေရာက္ေတာ့ ဦးေလးခ်ြင္ဘင္က က်ြန္ေတာ့္ေသြးကို သံုးၿပီးထူးဆန္းတဲ့ခ်ိတ္စည္းကို ဖ်က္ခဲ့တယ္။ေနာက္ေတာ့ မြန္းစတားႀကီးတစ္ေကာင္က ထြက္လာခဲ့တယ္။အဲဒီမြန္းစတားႀကီးက ေတာင္တစ္လံုးေလာက္ေတာင္ ႀကီးမား...."
"အေမေလး ဘုရားသခင္!အဲဒီမြန္စတားႀကီးက အကိုႀကီးတို႔ဖမ္းမယ့္မြန္းစတားလို႔ေတာ့မေျပာနဲ႔ေနာ္"ဝူရွိကေျပာလိုက္တယ္။
"ရွိအာ မင္းအကိုႀကီးကို ဖ်က္မေျပာနဲ႔"ဝူခ်ြင္ခ်င္က ဝူရွိကို သတိေပးလိုက္တယ္။
"အဲဒီမြန္းစတားႀကီးက လူတိုင္းကို စားဖို႔လုပ္တယ္။ဒါ့ေၾကာင့္ ဦးေလးခ်ြင္ဘင္က သူ႔ကိုေမွာက္လက္နက္နဲ႔ တိုက္ခိုက္ခဲ့တယ္။ဒါေပမဲ့ မြန္းစတားႀကီးက ဘာထိခိုက္မႈမွမျဖစ္သြားဘူး။ရွိသမ်ွလူေတြအားလံုးကလည္း ေမွာ္လက္နက္နဲ႔တိုက္ခိုက္ၾကတယ္။ဒါေပမဲ့မြန္းစတားကို ဘာထိခိုက္မႈမျဖစ္သြားဘူး။ေနာက္ေတာ့ ဦးေလးခ်ြင္ဘင္က ဒဏ္ရာရသြားၿပီး ဦးေလးခ်ြင္လီကလည္း ထိခိုက္သြားတယ္။ဦးေလးခ်ြင္လီဆိုရင္ စိတ္စြမ္းအင္နယ္ေျမေတာင္မွ ထိခိုက္သြားတယ္။ဒါ့ေၾကာင့္ အားလံုးက မြန္းစတားႀကီးကို အနိုင္မတိုပ္နိုင္တာေၾကာင့္ ထြက္ေျပးၾကတယ္။က်ြန္ေတာ္ကလည္း ထြက္ေျပးတယ္။ၿပီးေတာ့ ေျပးရင္း ေျပးရင္းနဲ႔ က်ြန္ေတာ္က ေခ်ာ္လဲက်သြားတယ္"
"ေနာက္ေတာ့ေကာ"ဝူရုန္က စကားေထာက္ေပးလိုက္တယ္။ဝူရုန္က လႊဲၿပီးလူတိုင္းက ထိတ္လန္႔ေနၾကတယ္။
