Chapter(29)က်ြန္ေတာ္ကအေလးခ်ိန္ပိုတိုးလာတယ္
ေနာက္တစ္ေန႔မနက္ ဝူရုန္နွင့္ေဟးရြမ္ရီသည္ မနက္စာစားၿပီး ဝူရုန္က ေဟးရြမ္ရီကို ရွိဇာျပဇာတ္ရံုကို သြားဖို႔ဖိတ္ေခၚခဲ့တယ္။
သူတို႔ရထားလံုးေပၚထိုင္ၿပီးသည့္အခါ ဝူရုန္ကသူ၏ဝမ္းဗိုက္သည္ တင္းက်ပ္သည့္လာၿပီး အသက္ရွဴရခက္ခဲလာတာ ေၾကာင့္ သူက ရုတ္တရက္ႀကီး သူ႕ရဲ႕ခႏၶာကိုယ္ကပိုၿပီးႀကီးလာတယ္ဟုခံစားရတယ္။
ေဟးရြမ္ရီသည္ ဝူရုန္၏အရစ္အရစ္ျဖစ္ေနတဲ့ ဝမ္းဗိုက္ကိုၾကည့္ၿပီး မ်က္ေမွာင္ၾကဳတ္လိုက္တယ္။
ဝူရုန္က ေဟးရြမ္ရီသည္ သူ႕ကိုစိုက္ၾကည့္ေနတာကိုသတိထားမိတာေၾကာင့္ သူ႕ကိုယ္သူရယ္လိုက္ၿပီး ေျပာလိုက္တယ္"က်ြန္ေတာ္က အေလးခ်ိန္ပိုတိုးလာတယ္"
ေဟးရြမ္ရီသည္ ဝူရုန္၏ခါးပတ္ပတ္ထားသည့္ တင္းေနသည့္ဗိုက္ကိုၾကည့္လိုက္ၿပီးေျပာလိုက္တယ္"အဲဒီေနရာမွာ နွိပ္လိုက္"
ဝူရုန္သည္ သူ၏ခႏၶာကိုယ္ကို ႀကိဳးစား၍သက္သာေစရန္ လုပ္ေဆာင္ေပမဲ့ သူက မေအာင္ျမင္ပါဘူး။
ဝူရုန္သည္ ခဏေလာက္နား၍ ထပ္မံၿပီး အေမာတေကာႀကိဳးစားေပမဲ့ မသက္သာပါဘူး။ဝူရုန္သည္ သူ႕ကိုယ္သူ အာရံုစိုက္ေနတာေၾကာင့္ ေဟးရြမ္ရီက သူ႕ကိုၾကည့္ေနတာကို သတ္မျပဳမိပါဘူး။ေဟးရြမ္ရီ၏ မ်က္လံုးထဲမွာေတာ့ ဝူရုန္သည္လံုးလံုးကစ္ကစ္ ပန္ဒါတစ္ေကာင္နွင့္တူေနတယ္။သူက ဝူရုန္ကိုထိၿပီး ပြတ္ေပးခ်င္သည့္စိတ္ ျဖစ္ေပၚလာတယ္။
ဝူရုန္သည္ သူ၏ခႏၶာကိုယ္ကိုသက္သာေစရန္ လုပ္ေဆာင္ေပမဲ့ မသက္သာလာတာေၾကာင့္ သူကေဟးရြမ္ရီကို ၾကည့္လိုက္ၿပီးေျပာလိုက္တယ္"က်ြန္ေတာ့္ကိုနွိပ္ေပးလို႔မရဘူးလား?"
ေဟးရြမ္ရီက ဝူရုန္၏အေျခအေနကို နားလည္သေဘာေပါက္ၿပီး သူက တမင္တကာ ဝူရုန္ေမးလာမည့္အခ်ိန္ကိုေစာင့္ေနတာျဖစ္တယ္။အခု ဝူရုန္က သူ႕ကိုေတာင္းဆိုလာတာေၾကာင့္သူ႕ရဲ႕ႏႈတ္ခမ္းေထာင့္က ေကာ့တက္သြားတယ္။
သူက ဝူရုန္ေဘးမွာထိုင္လိုက္ၿပီး သူရဲ႕လက္ကို ဝူရုန္ရဲ႕ဗိုက္ေပၚတင္၍ ပြတ္ေပးလိုက္တယ္။
