Chapter(93)ေဒါသေပါက္ကြဲျခင္း
ဝူဇူသည္ ဝူအိမ္ေတာ္ကျပန္ေရာက္တာနွင့္ စကားတစ္လံုးမွမေျပာဘဲ သူ႕ကိုယ္သူ သူ႕အခန္းထဲမွာ ပိတ္ေနလိုက္တယ္။ဒါကတစ္မိသားစုလံုးကိုစိုးရိမ္ေစတယ္။ေနာက္တစ္ေန႔မနက္မွာေတာ့ ဝူဇူက ပံုမန္အတိုင္းဘဲ မနက္စာစားၿပီး ေနာက္ ဝူရွိနွင့္အတူေက်ာင္းသြားလိုက္တယ္။
ဝူမိသားစုေက်ာင္းသည္ ပုဂ်င္းၿခံဝင္းအတြင္းမွာ တည္ရွိတာျဖစ္တယ္။
သူတို႔ေက်ာင္းကိုေရာက္ေတာ့ အျခားဝမ္းကြဲေတြကလည္းေရာက္ေနၿပီျဖစ္တယ္။
"ရွိအာ အကိုႀကီးက ေနာက္ရက္အနည္းငယ္အတြင္းမွာ ေလ့က်င့္ေရးဆင္းရေတာ့မယ္။ဒါဆို ရွိအာ တစ္ေယာက္ထဲ က်န္ေနခဲ့လိမ့္မယ္။အကိုက....."
ဝူဇူသည္ သူေလ့က်င့္ေရးဆင္းသည့္အခါ ဝူရွိက ေက်ာင္းမွာ တစ္ေယာက္ထဲက်န္ခဲ့မွာကိုစိုးရိမ္တယ္။ဒါေပမဲ့ သူကဘယ္လိုလုပ္ရမလဲဆိုတာမသိဘူး။
ဝူရွိက ဝူဇူကိုၾကားျဖတ္ေျပာလိုက္တယ္"အကိုႀကီး ညီမေလးကို မစိုးရိမ္နဲ႔။ညီမေလးက ကိုယ့္ဘာသာကိုယ္ ကာကြယ္နိုင္တယ္။အာ ခဏအကိုႀကီးက ဘာျဖစ္တာလဲ?"
ဝူရွိသည္ စကားေျပာေနရင္း ဝူဇူ၏မ်က္နွာသည္ မဲေမွာင္လာတာေၾကာင့္ ေမးလိုက္တယ္"အကိုႀကီး ဘာျဖစ္တာလဲ?ညီမေလးက မွားေျပာမိလို႔လား?"
ဝူဇူသည္ ဘာမွမေျပာဘဲ သူ႕တို႔စီကိုေလ်ွာက္လာသည့္ လူကိုသာ မဲေမွာင္ေနသည့္မ်က္နွာနွင့္ၾကည့္ေနတယ္။
ဝူရွိသည္ ဝူဇူသည္ ဘာမွျပန္မေျဖဘဲ တစ္ေနရာကို ၾကည့္ေနတာေၾကာင္ ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ဝူယုသည္ အၿပံဳးေလးနွင့္ သူတို႔စီကို ေလ်ွာက္လာတာကိုေတြ႕လိုက္ရတယ္။ဒါ့ေၾကာင့္ ဝူရွိသည္ ပံဳးၿပီး ဝူယုကို လက္ေဝ့ယမ္းျပလိုက္ၿပလိုက္ၿပီး ႏႈတ္ဆက္လိုက္တယ္။
"အကိုယု"
"ဇူအာ ရွိအာ မင္းတို႔ ေရာက္တာေစာတာဘဲ"ဝူယုကေျပာလိုက္တယ္။
"နင္လည္းေစာတာဘဲ"ဝူရွိကျပန္ေျပာလိုက္တယ္။
"မင္းတို႔မေန႔က ေဟးအိမ္ေတာ္မွာ ေန႔လယ္စာသြားစားတယ္ၾကားတယ္။ရုန္အာ ဘယ္လိုေနလဲ?"
